Er wordt wat afgezongen in ons land: thuis, op school, op straat, in een
koor, op vakantie, in de fabriek op festivals en ga zo nog maar even
door. En natuurlijk niet te vergeten in de kerk. Wat is een kerkdienst,
wanneer er niet gezongen wordt? Hoe zing je? Wat maakt zingen leuk? Zing
je met je hart of zomaar? Wat zing je het liefst? Hoe beleef je zingen?
Allemaal vragen, waar ik samen met een aantal jongeren uit Kampen een
antwoord op probeer te vinden.
Eerst even kennismaken:
Dani?l Schinkel, 21 jaar, MBO - 4 student in sociaal cultureel werk;
Lammert Visser, 22 jaar, HBO student, laatste jaar opleiding MER (management, economie en recht);
Jorieke Voorthuijzen, 20 jaar, zoekt een nieuwe uitdaging om te gaan studeren;
Lea van Dijk, 20 jaar, net geslaagd als onderwijsassistente en gaat na de zomervakantie naar de PABO.
Alle vier zijn ze lid van de jeugdvereniging Lux et Veritas. Deze naam
betekent: ?Licht en Waarheid? en vindt zijn oorsprong in Psalm 43 vers
3. Op Jorieke na hebben ze allen belijdenis van hun geloof afgelegd en
na de zomervakantie gaan ze alle vier meedraaien in de leiding van de
zondagsschool/kinderkerk. Dan leidt Lea nog een jeugdclub van zeven tot
elf jarigen en Dani?l de club die daarop volgt. Kortom, actieve jongelui
die hun plekje in de kerk gevonden hebben.
Lees meer: Geloofsbeleving van jongeren bij het zingen
In een themanummer over muziek in de kerk mag een recensie over een boek
dat juist daarover gaat niet ontbreken. Enkele maanden geleden
verscheen dit boek.
Ronald Koops (zangleider, liedschrijver en pianist) geeft al enige tijd
onderwijs over lofprijzing en aanbidding in de (traditionele) kerk. Hij
is bij een breed publiek geliefd om zijn ingetogen vertolkingen van
bekende psalmen, gezangen, nieuwe liederen en eigen composities op de
piano. Hij maakte diverse instrumentale piano-cd?s zoals Key of
Eternity, Verlangen, Rust en Laten wij aanbidden, waarbij vooral de rust
en stilte benadrukt wordt. Eerder schreef hij het boek ?De kracht van
muziek?. ?Een Kerk vol aanbidding!? is daarvan het vervolg en een
verdieping. Bovenstaande zette me verwachtingsvol aan het lezen.
Veel gemeenten zitten met het vraagstuk van muziek en zang in de
eredienst. En altijd roept het spanningen op tussen voor- en
tegenstanders van verandering. Vaak loopt de scheidingslijn daarbij
tussen de ouderen en de jeugd. Steeds meer kerkenraden willen de wens
van jongeren voor verandering wel honoreren. Anderzijds zijn ze beducht
voor ruzie in de tent. Komt bij dat kerkenraadsleden veelal leken zijn
op het gebied van de liturgie: Wat mag, wat kan, wat is passend en
waarom wel en waarom niet? Vaak wordt er op het gevoel af een standpunt
ingenomen. Hetzij om het bij het oude te laten, hetzij om radicaal het
roer om te gooien of, als derde variant, een mix van allerlei stijlen en
vormen in dezelfde dienst of in twee aparte diensten. De Anglicaanse
Kerk kent de zgn. ?mixed economy?. Een dienst hoog-liturgisch, een
volgende als ?familyservice? of Song of Praise dienst (pag. 139). Dat
laatste vaak ook met de idee ?dat we dan een frisse en aantrekkelijke
gemeente zullen worden of zijn?.
Lees meer: Een kerk vol aanbidding
Als Chr. Geref. Kerken hebben we een actief deputaatschap voor
Evangelisatie. Zo is ??n van de secties van dit deputaatschap, de sectie
Kerkondersteuning, bezig in grootstedelijke gebieden de kerkaanplant
aan te moedigen. Nieuwe gemeenten ontstaan en onder Gods zegen zien we
daar bijzondere dingen gebeuren. Nu daar nieuwe ontwikkelingen zijn is
terecht op de laatste Generale Synode gevraagd: maar het platteland, wat
gebeurt daar? De redactie van ons illustere Kerkblad nam deze vraag
over en vroeg mij iets te vertellen over het reilen en zeilen van de
kerk op het platte land in een regio van het KvhN.
Waarschijnlijk hebt u allemaal een beeld bij ?het platte land?. Welnu,
de regio Noord-Oost Friesland voldoet daar in hoge mate aan. Plat, veel
(wei)land(bouw) en relatief weinig inwoners. Platte land ook in deze
zin: om in de ?bewoonde wereld? te komen, moeten wij bijna drie kwartier
rijden om op de A7 of de A32 te kunnen komen. Ik neem u mee naar het
land en de stad van Bonifacius: Dokkum, dat onderdeel is van de gemeente
Dongeradeel.
Lees meer: Kerk-zijn in Noord-Oost Friesland (1)
Actueel blijft het. De doop. Die actualiteit is er natuurlijk omdat er
vandaag de dag nog steeds gedoopt wordt. Gelukkig wel. Maar het verschil
van inzicht over op welk moment die doop moet plaatsvinden is ook nog
steeds actueel. Bedoelt de Bijbel dat we kinderen zullen dopen? Of is
het toch ?eerst geloven en daarna als (jong)volwassene dopen?? In het
eerste artikel hebben we gekeken naar de eenheid van het Oude en Nieuwe
Verbond. Nu willen we nagaan wat de plaats van de kinderen is binnen het
verbond.
Kinderen h?bben een plaats in het verbond dat God heeft gesloten. Bij
het sluiten van het verbond kijkt de Here God verder dan ??n generatie.
In Genesis 17 zegt Hij tegen Abraham dat Hij een verbond sluit met hem
en zijn nakomelingen, met alle komende generaties, een eeuwigdurend
verbond. Ik zal jouw God zijn en die van je nakomelingen (vers 7).
Lees meer: Waarom kinderen dopen (2)
Het lijkt zo vanzelfsprekend: iedere zondag een dominee op de
preekstoel. Of een hoogleraar, of een kandidaat. Er wordt vaak niet bij
stil gestaan dat daar vaak een preekvoorziener achter zit die daar heel
wat tijd in steekt. Vroeger per telefoon, tegenwoordig vaak per email.
Kan het nog beter geregeld worden?
Er zijn in de kerk taken die niet zo de aandacht trekken, en ook niet zo
'geestelijk' lijken als andere functies, maar die toch onmisbaar en van
onschatbare waarde zijn voor het kerkelijke leven. Naast de taak van de
koster kunnen we hier denken aan die van de preekvoorziener. Vooral in
een vacante gemeente heeft hij vaak een zeer tijdrovende taak om voor
elke eredienst een student, predikant of hoogleraar te vinden die kan
voorgaan. Urenlang zit hij aan de telefoon. Soms geeft een predikant hem
een paar zondagen. Vaker een enkele dienst. En nog veel vaker krijgt
hij te horen: ?Ik kan u helaas deze keer niet helpen?, ?Dank voor uw
tijd, en excuus dat ik u heb lastig gevallen?. Ondanks de teleurstelling
toch vriendelijk blijven, dat is een bijzondere gave van een
preekvoorziener.
Lees meer: Internetpagina voor preekafspraken
Er wordt wat afgezongen in ons land: thuis, op school, op straat, in een
koor, op vakantie, in de fabriek op festivals en ga zo nog maar even
door. En natuurlijk niet te vergeten in de kerk. Wat is een kerkdienst,
wanneer er niet gezongen wordt? Hoe zing je? Wat maakt zingen leuk? Zing
je met je hart of zomaar? Wat zing je het liefst? Hoe beleef je zingen?
Allemaal vragen, waar ik samen met een aantal jongeren uit Kampen een
antwoord op probeer te vinden. 
In een themanummer over muziek in de kerk mag een recensie over een boek
dat juist daarover gaat niet ontbreken. Enkele maanden geleden
verscheen dit boek. 
Als Chr. Geref. Kerken hebben we een actief deputaatschap voor
Evangelisatie. Zo is ??n van de secties van dit deputaatschap, de sectie
Kerkondersteuning, bezig in grootstedelijke gebieden de kerkaanplant
aan te moedigen. Nieuwe gemeenten ontstaan en onder Gods zegen zien we
daar bijzondere dingen gebeuren. Nu daar nieuwe ontwikkelingen zijn is
terecht op de laatste Generale Synode gevraagd: maar het platteland, wat
gebeurt daar? De redactie van ons illustere Kerkblad nam deze vraag
over en vroeg mij iets te vertellen over het reilen en zeilen van de
kerk op het platte land in een regio van het KvhN. 
Actueel blijft het. De doop. Die actualiteit is er natuurlijk omdat er
vandaag de dag nog steeds gedoopt wordt. Gelukkig wel. Maar het verschil
van inzicht over op welk moment die doop moet plaatsvinden is ook nog
steeds actueel. Bedoelt de Bijbel dat we kinderen zullen dopen? Of is
het toch ?eerst geloven en daarna als (jong)volwassene dopen?? In het
eerste artikel hebben we gekeken naar de eenheid van het Oude en Nieuwe
Verbond. Nu willen we nagaan wat de plaats van de kinderen is binnen het
verbond. 
Het lijkt zo vanzelfsprekend: iedere zondag een dominee op de
preekstoel. Of een hoogleraar, of een kandidaat. Er wordt vaak niet bij
stil gestaan dat daar vaak een preekvoorziener achter zit die daar heel
wat tijd in steekt. Vroeger per telefoon, tegenwoordig vaak per email.
Kan het nog beter geregeld worden?