Indien de rechtvaardige ternauwernood behouden wordt, waar zal dan de
goddeloze en zon-daar verschijnen? 1
Petrus 4:18
Er zijn christenen die bovenstaande tekst zo opvatten dat het bijna
onmogelijk is behouden te worden. Want zelfs rechtvaardigen worden
nauwelijks behouden. Zondaren hebben helemaal geen schijn van kans.
Hierdoor slaat mensen de schrik om het hart.
De schrik kan nog heviger zijn als je de tekst leest in de NBV. Zij
vertaalt als volgt: Als zij die rechtvaardig leven al ternauwernood
gered kunnen worden, hoe moet het dan gaan met hen die zondigen doordat
ze God niet gehoorzamen? De toevoegingen ?al? en ?kunnen? zullen als
verduidelijking bedoeld zijn, maar geven volgens mij ten onrechte
voeding aan de gedachte, dat behouden worden bijna onmogelijk is.
Bijna alle Nederlandse vertalingen gebruiken in deze tekst het woord:
ternauwernood of nau-welijks. Dat is niet verkeerd, maar brengt wel
gemakkelijk tot de verkeerde gedachte, dat zalig worden maar een klein
kansje is. De rechtvaardige wordt immers nauwelijks zalig.
In Hand. 27:7 wordt met hetzelfde woord verteld dat het schip met moeite
vooruitkwam. De woorden ?met moeite? worden in de Naardense Bijbel ook
in 1 Petrus 4:17 gebruikt. Dat maakt de tekst duidelijker.
Een andere mogelijkheid is: met strijd. Die vertaling leerde ik van
prof. J.J. v.d. Schuit. Le-vendig herinner ik me dat hij preekte over
deze tekst. Hij wilde zijn hoorders heel duidelijk maken dat Petrus niet
bedoelt te zeggen dat zalig worden bijna onmogelijk is. Hij deed dat
door met stemverheffing te zeggen: Nauwelijks, nauwelijks? Met strijd!.
Zalig worden gaat met strijd gepaard.
Lees meer: Met moeite behouden
In 2006 ging onze zoon Rick in opleiding bij de Defensie. De achter ons
liggende vier jaren werden gekenmerkt door twee uitzendingen naar
Afghanistan. Samen (moeder en zoon) hebben we teruggekeken op deze
periode.
Rick, waarom ben je bij defensie gaan werken?
Ik ben bij defensie gaan werken, omdat ik een uitdagende baan wilde. Ik
houd er niet van om lang stil te zitten. Bij defensief ben je altijd
bezig en het werk is altijd weer anders. Vandaar mijn keuze voor
defensie.
Realiseerde je je toen al dat je uitgezonden kon worden?
Ja, dat realiseerde ik mij heel goed. Bij de voorlichting werd ons dat
meteen verteld. Als je tekent bij defensie, dan teken je ook voor
uitzending. Ook tijdens de opleiding wordt het heel vaak gezegd. Het is
dus heel belangrijk, dat je daar ook vol voor gaat en niet alleen bij
defensie gaat werken om maar een baan te hebben en even goed geld te
verdienen. Want als je dat als reden gebruikt, zul je niet met plezier
en goed gemotiveerd op uitzending gaan.
Lees meer: Op uitzending en daarna
Enkele jaren geleden eindigde ik een serie artikelen over het milieu met
die vraag. We zijn nu enkele jaren verder. Welke perspectieven zijn er
nu? Welke initiatieven zijn er genomen op de grote klimaattop in
Kopenhagen eind 2009? We hebben het op de voet kunnen volgen. Nadien
laaide een felle discussie op over de betrouwbaarheid van het
ICCP-rapport. Er was gesjoemeld met de gegevens. Verontwaardiging alom.
Afkeer ook. Hoe moet het verder?
In 2007 schreef ik naar aanleiding van de film van Al Gore: ?Goed dat
hij ons op de problematiek wijst. Dat mensen aan het denken gezet
worden. Maar met onjuiste feiten is dat leugen en bedrog. De discussie
moet nuchter gevoerd kunnen worden. Maatregelen tegen vervuiling en
opwarming op bewezen feiten gebaseerd. Zo niet, dan zal het eerste
effect zijn: angst en schrik bij het publiek, met navenante
(overtrokken) maatregelen van overheden.? Vervolgens: ?Wanneer het
publiek in de gaten krijgt dat feiten niet kloppen, maatregelen
overbodig of overtrokken waren, zal het zich massaal afkeren.
Onverschilligheid is wel het laatste wat we moeten hebben. Naar mijn
idee zitten we nu in de eerste fase: angst en schrik.?
Lees meer: Christen en milieu, een (on)mogelijke opgave?
Zoals u hebt kunnen lezen is Sjoerdtje Huisman-Sprietsma in de VUT. Vanaf heden zal ik samen met Hennie Veldman het Kerkblad van Het Noorden iedere week voor U verzorgen. Mijn naam is Anna-Marie Wijnia-Kuindersma. Ik woon met mijn man in Wommels. Wij hebben twee kinderen, deze zijn inmiddels getrouwd. Door hen kunnen wij regelmatig genieten van drie prachtige kleinkinderen. Hiervoor heb ik altijd in de financi?le sector gewerkt. Bij een assurantiebedrijf, fourage/veehouderij bedrijf en als laatste bij een jachtbouwer. Dit bedrijf ging vorig jaar helaas failliet, dus ik moest op zoek naar wat anders. Sinds april werk ik bij FD-Periodieken, dit bevalt mij uitstekend. Sjoerdtje heeft mij de fijne kneepjes van het vak geleerd. Ik doe mijn best om alles net zo perfect als Sjoerdtje uit te voeren.
Henk van Dam, schrijver van dit artikel, is verbonden aan Radar, een
organisatie die zich bezighoudt met toerusting van ouders en andere
opvoeders op het gebied van (geloofs)opvoeding. Daarnaast is hij
parttime docent godsdienst in het voortgezet onderwijs.
Rond het motto: geloven in opvoeding verschijnt een reeks van drie
artikelen van zijn hand in ons kerkblad. Dit is het laatste artikel.
In dit artikel gaat het over media in de meest brede zin, de voorbeelden
gaan vooral over TV maar zijn heel direct door te vertalen naar de
andere media.
Ook gezellig!
Het is belangrijk dat we ons realiseren dat TV kijken niet alleen maar
slecht, negatief of bedreigend is voor een goede ontwikkeling van onze
kinderen. (Samen) TV kijken kan ook gezellig, ontspannend en
samenbindend werken. En Internet heeft veel leuke en leerzame aspecten.
Computerspelletjes kunnen ook heel ontspannend en gezellig zijn.
Vanuit dat (positieve) uitgangspunt kijken we ook kritisch naar onze
manier van omgaan met TV. Hoe houden we leuk wat leuk is? Anders gezegd:
hoe geven we gestalte aan mediaopvoeding. Dat is voor veel ouders een
spannende vraag, vooral omdat je het gevoel hebt dat je kind meer weet
van moderne communicatiemedia dan jijzelf.
Lees meer: Alles wat je (niet)wilt weten over internet, TV en de computer
In 2006 ging onze zoon Rick in opleiding bij de Defensie. De achter ons
liggende vier jaren werden gekenmerkt door twee uitzendingen naar
Afghanistan. Samen (moeder en zoon) hebben we teruggekeken op deze
periode.
Enkele jaren geleden eindigde ik een serie artikelen over het milieu met
die vraag. We zijn nu enkele jaren verder. Welke perspectieven zijn er
nu? Welke initiatieven zijn er genomen op de grote klimaattop in
Kopenhagen eind 2009? We hebben het op de voet kunnen volgen. Nadien
laaide een felle discussie op over de betrouwbaarheid van het
ICCP-rapport. Er was gesjoemeld met de gegevens. Verontwaardiging alom.
Afkeer ook. Hoe moet het verder?
Henk van Dam, schrijver van dit artikel, is verbonden aan Radar, een
organisatie die zich bezighoudt met toerusting van ouders en andere
opvoeders op het gebied van (geloofs)opvoeding. Daarnaast is hij
parttime docent godsdienst in het voortgezet onderwijs.