Het moment dat we stilstaan in de stal, is een keerpunt. We bezwijken op den duur onder de koorts van ergernis of doorstaan de crisis waarin de kribbe ons heeft gebracht en komen tot geloof. De keuze van het kerstfeest is: weggaan in ongeloof of knielen in aanbidding. De kribbe luidt een einde in of een nieuw begin.

Laten we ons voorstellen dat we ons in een schamele stal bevinden. We zien daar een man en een vrouw die een plekje voor de nacht hebben gevonden. Ze zijn vermoeid, maar ook blij. De jonge vrouw is bevallen van een zoon. Ze hebben hem in doeken gewikkeld en gelegd in een voerbak voor dieren, met wat hooi of stro. We kijken naar het kind dat daar ligt en horen wat in diepe eerbied over hem wordt gezegd: 'Hij is geboren en voortgebracht, maar toch niet geschapen. In macht en heerlijkheid is hij gelijk aan God de Vader. Ook zijn majesteit is gelijk aan de Eeuwige. Hij is één met Hem, niet eerder of later, niet groter of kleiner'.

Goed dat er een boekje uitgegeven wordt over hoe te preken voor kinderen en jongeren. In toenemende mate zijn er kinderdiensten of diensten in het kader van Gezin-Kerk-School of jeugddiensten. In het geval van een Gezin-Kerk-Schooldienst, komt het voor dat alle kinderen van een school voor je neus zitten en ben jij aan de beurt om die dienst te leiden. Vaak moet er dan gepreekt worden over een thema dat tijdens de schoolweek centraal staat. Meestal bereid je zo’n dienst voor met leerkrachten en soms ouders. Verschillenden van hen hebben de nodige ervaring in ‘verhalenland’. Die verwachten dat de dominee goed met de kinderen rekening houdt in zijn preek. Nu hebben heel wat collega’s inmiddels wel ervaring. In steeds meer gemeenten is het ‘kindermoment’ in de dienst opgenomen.

Tik zegt de klok. Een seconde verder en het jaar 2011 is verleden tijd. Heden is het 2012. Een nieuw jaar in een oude wereld. En – alsof de tijd alle wonden heelt – ons overvalt een gevoel van een schone lei. Een nieuwe start. ‘Veel heil en zegen’ en ‘gelukkig Nieuwjaar’ wisselen elkaar af bij het handen schudden en omhelzen. Op de achtergrond het geknal en het in schitterende kleuren uiteenspatten van vuurwerk.

Een traan wordt hier en daar weggepinkt. 2011 was het jaar waarin moeder wegviel. Of pa. Of het jaar waarin de scheiding werd uitgesproken. Of die dag in 2011 waarop je te horen kreeg over die (bijna) niet te genezen ziekte. Dat er ruzie ontstond binnen de familie. Zo bladeren we terug in ons virtuele of papieren dagboek. Bekend zijn we met de woorden van Prediker 3. Voor alles wat er gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. En daar volgt de opsomming: een tijd om te…

Collega Nico Vennik en ik zullen enkele artikelen schrijven over de preek en het preken. Je kunt het tegelijk breder trekken naar het voorgaan in de diensten. Een preek is nu eenmaal in onze setting niet los verkrijgbaar. Bovendien, in onze structuur van samenkomsten, is de dominee het manusje van alles. Vooraf heeft de koster het water op de kansel gezet en heeft de kerkenraad gebeden om de Heilige Geest, deed de organist het voorspel en dan gaat het los. Dan ben jij aan de beurt die de titel draagt ‘vDm’: verbi Divini minister. Dienaar van het Goddelijke Woord.