{mosimage}Pieter en Hanna-Ruth wonen en werken in Centraal-Azië. Ze houden de
lezers van het kerkblad regelmatig op de hoogte van hun wel en wee.
De meeste mensen zullen wel weten dat er twee grote soorten christelijk
geloof bestaan. In alle hoeken en gaten van Nederland zijn in de loop
der geschiedenis zowel katholieke als protestante torenspitsen verrezen.
En zoals we allemaal op school leren is dat in de vaderlandse
geschiedenis niet zonder slag of stoot gegaan.
Wat veel mensen in Nederland zich echter niet realiseren is dat het
christendom niet uit twee, maar uit drie grote pijlers bestaat. Naast de
katholiek en de protestante kerk is er ook nog de orthodoxe kerk. En
als mensen al iets weten over de orthodoxe kerk is het vaak niet meer
dan een associatie met Rusland en de gedachte dat het een soort
katholieke kerk moet zijn. Omdat de orthodoxe kerk in Nederland vrij
onbekend is en voor ons waar we nu wonen de grootste christelijke kerk
is, leek het ons een goed idee om jullie daar iets meer over te
vertellen.
Lang geleden in de eerste eeuwen na Christus was er één internationale
kerk. In de loop van de eeuwen, mede door politieke ontwikkelingen in
het Romeinse rijk, ontwikkelde de kerk zich in twee richtingen: de
westerse Latijn-sprekende kerk en de oosterse Grieks-sprekende kerk.
Theologen in beide taalgebieden hielden zich bezig met hun eigen
vraagstukken.
Lees meer: Wonen en werken in Centraal-Azië (5)
Namens de roepende kerk Zuidlaren opent ds. Van ’t Zand de vergadering.
Hij leest met ons uit I Cor. 10 de verzen 10 tot en met 23. Hierna gaat
hij kort op dit Bijbelgedeelte in. Hij houdt ons voor dat het doel van
de apostelen was, mensen te redden. Daarom hadden ze passie nodig om
voor allen, alles te worden. Hij verbindt deze opdracht naar de classis
toe. Ook de classis heeft een doel: opbouwen tot toerusting en zo mensen
redden. Belangrijk daarbij is het op de ander gericht zijn. We kunnen
op deze manier laten zien hoe Jezus naar ons toekomt en ons redt.
Uitgangspunt daarbij is: het gaat niet om de eigen ‘ik’, maar om de
ander.
Hierna gaat ds. Van ’t Zand ons voor in gebed. Vervolgens heet hij ons
allen welkom. Het eerste gedeelte van de vergadering staat in het teken
van de procedurele gang van zaken. De wettigheid wordt vastgesteld, het
moderamen neemt plaats, de agenda wordt vastgesteld. Hier en daar wordt
een punt toegevoegd en wordt bezoek aangekondigd. Ds. Hofland kondigt
als preses aan, dat we naar alle waarschijnlijkheid thuis de maaltijd
kunnen nuttigen en dat we op tijd klaar hopen te zijn.
De notulen van de vorige vergadering worden aan de orde gesteld en er
worden stemmingen gehouden om tot een afvaardiging naar de PS van het
Noorden te komen.
Lees meer: Verslag classis Groningen
{mosimage}Kerken in Nederland die geworteld zijn in de Reformatie en met name
verwant zijn aan het gedachtegoed van Calvijn, hebben lange tijd de naam
'hervormd' of 'gereformeerd' gedragen. Vele gemeenten dragen nog steeds
die naam. Volgens het woordenboek betekenen deze woorden hetzelfde.
Maar in de praktijk van het dagelijks spraakgebruik wijzen zij op een
verschillende traditie.
Sinds de doorwerking van de Reformatie in ons land droeg de kerk die een
bevoorrechte positie had, de naam 'gereformeerd'. Maar in het begin van
de negentiende eeuw ontvangt zij de naam Nederlands Hervormde Kerk.
Vanaf die tijd krijgt het woord 'gereformeerd' een eigen lading. Het
wijst dan vooral op hen die trouw willen blijven aan de beginselen van
de Reformatie en bezwaren hebben tegen vrijere opvattingen in de
Hervormde Kerk. Het moderne denken dat voortkwam uit de Verlichting,
beheerste hervormde kansels en katheders. Het licht van de rede zou
volgens dat denken moeten schijnen in de kerken en binnen de
universiteiten waar predikanten worden opgeleid. Alom werd geleerd dat
de mens van huis uit niet geneigd is tot kwaad en dat godsdienst niets
anders is dan een streven naar deugdzaamheid. De prediking zou mensen
moeten oproepen tot ontwikkeling van het eigen persoon-zijn. Het was
alsof men de woorden zonde en straf, verkiezing en verwerping, heil en
genade, hemel en hel niet meer kende. Het was dit denkklimaat in de
Hervormde Kerk waarmee zij die trouw wilden blijven aan het erfgoed van
de Reformatie, grote moeite hadden.
Lees meer: Geschiedenis van het christendom in Nederland
{mosimage}Velen hebben wel eens gehoord van Thomas à Kempis en zijn beroemde werk
De Navolging van Christus. Wie hij precies was en wat zijn
spiritualiteit inhield is minder bekend, al neemt de belangstelling voor
zijn persoon en werk de laatste tijd weer toe.
In Zwolle kun je het levenspad van deze laat-middeleeuwse
kloosterbroeder bijna letterlijk volgen: de plaatselijke VVV biedt
wandelaars en fietsers een heuse “Thomas à Kempisroute” aan, die voert
langs plekjes die herinneren aan de Moderne Devotie en haar
belangrijkste vertegenwoordigers. Het bijbehorende boekje biedt in kort
bestek heldere informatie en fraaie illustraties.
Modern en devoot
Zoals zijn naam al aangeeft, werd Thomas à Kempis geboren in Kempen in
1379 of 1380 als zoon van een zilversmid. Zijn eerste onderwijs ontving
hij aan de kapittelschool van de Lebuïnuskerk in Deventer. Hier
verzorgden de “broeders des gemenen levens” de lessen. Deze broeders
maakten deel uit van kleine huisgemeenschappen, waarin men leefde
volgens de aloude kloosterregel die armoede, kuisheid en gehoorzaamheid
voorschreef.
Lees meer: Thomas à Kempis (1379/80-1471) en de navolging van Christus
{mosimage}Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde. Matteüs 6:10
Uw wil geschiede. Zo beëindigen veel gelovigen hun gebed om genezing. Of
als zij God vra-gen wat zij graag willen: gezondheid, een goed gezin,
(behoud van) een baan, enz. Uw wil geschiede, voegen zij eraan toe, als
uiting van overgave of van berusting. Zo bidden ook ambtsdragers met en
voor mensen met problemen. Here, wij willen graag dat U deze mens
verlost van zijn probleem, maar uw wil geschiede. Zo deed ik het ook,
denkend dat Jezus ons zo leerde bidden.
Ik ontdekte dat dit een vergissing is toen ik moest preken over zondag
49. De uitleg die de Heidelbergse Catechismus van de derde bede van het
Onze Vader geeft, is helder. Samengevat luidt hij als volgt: geef dat
alle mensen uw wil gehoorzamen. In het Onze Vader gaat het dus niet over
Gods onbekende wil, waarvan we hopen dat die samenvalt met onze wil.
Jezus leert bidden om gehoorzaamheid aan Gods geopenbaarde wil.
Hoe kwam het dat ik dit niet had begrepen door de preken die ik over
zondag 49 had gehoord? En hoe komt het dat hoorders van nu, ondanks
preken over zondag 49, gebeden besluiten met de bede uw wil geschiede,
denkend dat zij daarmee zeggen wat Jezus hun heeft voorgezegd?
Lees meer: Uw wil geschiede
