ImageHet is nu weer een paar weken geleden dat we Pinksteren hebben gevierd, dat de Heilige Geest kwam en de discipelen de opdracht kregen om de wereld in te trekken om het Evangelie te verkondigen. Ze moesten het nieuws van de redding door de Here Jezus en Zijn opstanding aan iedereen gaan vertellen en de mensen die geloofden dan dopen.
In het begin gingen de discipelen nog niet echt de wereld in. Ze bleven een beetje in en rond Jeruzalem, ze deden daar wonderen en ze vertelden daar wel over Jezus. Maar het was juist de bedoeling dat ze de wereld in zouden gaan. Toen er vervolging kwam en ze werden weggejaagd, gingen ze ook echt de wereld in. Alle apostelen gingen ergens anders heen. Sommigen samen, anderen hadden een andere helper gevonden. Ze gingen alle kanten op vanuit het land Israel.
Een bekende apostel is Paulus. Hij kwam pas later tot geloof. Paulus heeft veel in Turkije en Griekenland rond gereisd om daar over Jezus te vertellen. Hij stichtte daar allemaal gemeenten en hij reisde tussen die gemeenten heen en weer. Hij onderwees de mensen in die nieuwe gemeenten en vertelden hen hoe ze bepaalde dingen moesten doen. Hij schreef ook heel veel brieven naar de gemeenten om ze te bemoedigen of soms ook terecht te wijzen. Deze brieven zijn ook nu nog belangrijk voor ons omdat hij daar heel veel dingen over het geloof uitlegt. Een aantal van die mensen die tot geloof komen gingen ook weer het evangelie verkondigen, ze trekken met Paulus mee of gaan in hun eigen gemeente aan het werk.

ImageDirk Molenaar is van beroep organist. Ook is hij redacteur van ?De Orgelvriend?. In dit blad voor orgelliefhebbers schrijft hij regelmatig een verhaal of column. Met zijn toestemming is onderstaand verhaal overgenomen uit dit blad. In de toekomst zullen er nog enkele volgen.

Af en toe gebeurt het.
De ene keer is het opvallender dan de andere.
Of is het misschien zo dat het je in de ene dienst meer stoort dan in een andere?
Soms is het de dienstdoende ouderling, of diaken. Dan gebeurt het maar een enkele keer.
Het je er aan storen als dienstdoend organist kan echter vaker gebeuren als het manco bij de predik?nt ligt, want dan gaat dat de h?le dienst door: het onmiddellijk iets zeggen als je je handen en voeten nog geen seconde geleden van de toetsen hebt gehaald. Heb je bijvoorbeeld een mooi ingetogen of juist majestueus naspel gedaan, als een soort uitroepteken van de laatste regels van het  gezongen lied, dan ?knalt? daar meteen achteraan ?Laten wij nu ??, of  ?Zullen wij ??, enzovoort. Het lijkt dan wel of alle overgangen van de liturgische delen door stemgeluid aan elkaar moeten worden geplakt! Of zou zo?n voorganger bang zijn dat de thuisblijvers aan de kerktelefoon misschien meteen zullen denken dat ze niet meer on-line met hun godshuis verbonden zijn?

Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren, kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen bijeen voor de Vormingscursus in de Chr.Geref. Kerken. In Apeldoorn, Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In dit artikel gaat ds. D. Quant in op algemene vragen rond identiteit en sexualiteit.
 
Iedere gelovige, elk mens komt voor de beantwoording te staan van vragen als: waar kom ik vandaan? Wie ben ik zelf? Waar ga ik naar toe? Wat is het doel van het leven? Allemaal vragen die cirkelen rond de identiteit van een mens. De beantwoording van deze vraag heeft gevolgen voor elk levensgebied.

God als Schepper en Onderhouder van het leven
Aan het begin van het leven staat het scheppend initiatief van de drie-enige God (Gen. 1:26,27 en 2:7, vgl. 1:30; Joh. 14:7 en 1:18; NGB art. 12). Voor de vraag naar de identiteit van elk mens is dit een belangrijk gegeven, vgl. HC zondag 3. De mens is gesteld in de verhouding tot Hem die hem tot leven riep. Ook na de zondeval is dit principe gebleven. Het betekent dat de mens zelf niet g?ddelijk is, maar sch?psel. En voor de bedoeling van zijn leven is hij aangewezen op erkenning van en ontmoeting met de Schepper, die hem de levensadem inblies en van wie hij door moedwillige ongehoorzaamheid afscheid nam. Vgl. ook 1 Kor. 15:45, Job 27:3 en 33:4. Na de zondeval is hij wel mens gebleven, zij het met een geschonden identiteit; vgl. ook NGB art. 14.

ImageDe Amerikaanse schrijfster en christin Jeanette Howard bespreekt in alle openheid de spanning tussen haar geloofsovertuiging en haar gevoelens. Er was en is voor haar een weg te gaan. Een weg tussen de mensen, tussen christenen. Een weg met God. Dat laatste is voor haar het vertrekpunt en criterium.

De omslag suggereert dat haar weg is door de woestijn. Maar wel een weg naar het Beloofde Land, dat is uitkomen op die plek die God voor jou heeft bedoeld. Die plek is niet onbekommerd. Net zoals de Hebree?n in het Beloofde Land niet achterover konden leunen, zo ook kan zij, wanneer ze alles een plaats gegeven heeft, niet achterover leunen. Het is voortdurend leven door het geloof, wat zo prachtig uitgediept en uitgebeeld wordt in de brief aan de Hebree?n. Centraal in haar betoog staat de overtuiging: ?Onze beloning voor een getrouwe wandel met God, waarbij we niet toegeven aan homoseksuele relaties, is niet per se een huwelijk en kinderen, heteroseksualiteit of zelfs een geweldige bediening, hoewel deze dingen wel mogelijk zijn. Onze beloning is dat we rusten in Gods volmaakte plan voor ons leven.? Pag. 11.

ImageOp 14 juni a.s. is het 25 jaar geleden dat ds. J.Bosch als predikant werd bevestigd in de gemeente van Surhuisterveen. In onderstaande Spotlight vertelt hij op verzoek van de redactie hoe hij deze 25 jaar als predikant heeft ervaren.
Een uniek beroep

In het interview dat bij mijn komst naar Groningen in het Kerkblad voor het Noorden verscheen heb ik gezegd dat ik direct weer predikant zou willen worden als ik een keuze zou moeten maken. In dat interview heb ik iets verteld van mijn motivatie om predikant te worden: de verkondiging van het evangelie van Jezus Christus ligt mij na aan het hart. In dit artikel wil ik het predikantschap van een andere kant benaderen. Voor mij is het ook een uniek beroep, omdat het zoveel facetten kent ?
De archeoloog (catechese en pastoraat): Mijn eerste gemeente (Surhuisterveen: 1985-1991) telde heel wat kinderen. Geregeld hielden we daarom een dienst waar de kinderen in het bijzonder bij betrokken werden. Dan was het niet altijd eenvoudig om als dominee een passende reactie te bedenken op wat de kinderen zeiden. In een kerkdienst ging het een keer over wat je later wilde worden. Toen ik vroeg aan de kinderen of ze dat al wisten, riep er ??n: archeoloog. Toch best een bijzondere reactie voor een kind van de basisschool. Daarom vroeg ik: vertel eens, waarom wil je archeoloog worden. Luid en duidelijk was het antwoord daarop: om toch! Tja, wat moet je daar op zeggen ? In ieder geval is het een uitdaging om als predikant met jongeren en ouderen om te gaan!

Commentaar

  • Zingen in de eredienst (2) 2024-07-25 18:25:50

    Vorig jaar schreef ik over het zingen van psalmen en liederen in de eredienst. Iemand sprak me...

  • Verslavingen 2024-07-12 17:57:04

    Ruim een op de vijftien jongeren gokt weleens online, zo blijkt uit een onderzoek van het...

  • All Nations 2024-06-28 17:42:30

    Vorige week was ik met een groep studenten van de Theologische Universiteit Apeldoorn bij All...

  • Op weg naar de GS 2024-06-15 10:09:55

    Als dit kerkblad verschenen is, is het bijna zover dat de Generale Synode bijeen komt in...