ImageIn het vorige artikel heb ik geprobeerd uit te leggen dat effici?nt vergaderen zeker in de kerk, een hele kunst is. Het hangt van heel veel factoren af: agenda, voorbereiding, houding tijdens de vergadering, discipline, de voorzitter, het onderwerp, enz. In dit vervolgartikel wil ik proberen een handreiking te doe hoe er effici?nter vergaderd kan worden aan de hand van de agenda.

In veel gevallen ziet die er als volgt uit (zie in het kader een voorbeeld).

1. Opening
2. Notulen
3. Terreinonderhoud
4. Contributiewijziging
5. Begroting 2011
6. W.v.t.t.k. (wat verder ter tafel komt)
7. Rondvraag
8. Sluiting
 
Degene die deze agenda zonder enige toelichting heeft rondgestuurd, weet precies wat bij welk onderdeel ter sprake komt. Maar de overige commissieleden hebben geen flauw benul wat er bedoeld wordt met bijv. terreinonderhoud. Dus kunnen ze zich er ook niet echt op voorbereiden. En dan dat w.v.t.t.k. Misschien heeft een van de leden een zaak waar hij graag over wil spreken, maar de mede commissieleden weten hier niets van. Dus ook voor hen weer lastig om zich hierop voor te bereiden.
De ideale agenda bestaat natuurlijk niet. Maar een agenda, waarin de leden correct worden ge?nformeerd, waarin helder omschreven wordt waar het om gaat, welke besluiten er moeten worden genomen op grond van diverse overwegingen, zal zeker bijdragen tot effici?nter vergaderen.

Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren, kwamen van 19 september 2009 - 20 maart  2010 op negen zaterdagen bijeen voor  de Vormingscursus in de Chr. Geref. Kerken. In Apeldoorn, Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en  het bijbelboek Dani?l. In dit artikel ga ik in op het onderwerp pastoraat.
 
Pastoraat is afgeleid van het Latijnse woord ?pastor? en staat voor ?herderschap?. We herkennen het in woorden als: pastorie, pastoorse enz. In de christelijke gemeente neemt het een belangrijke plaats in: via het herderschap vindt er ontmoeting met gemeenteleden plaats. Dat gebeurt op grond van wat de Bijbel als het Woord van God daarover zegt, met elementen als verkondiging en gesprek in zich. Als we de Bijbel erop nalezen, komen we tot de ontdekking dat pastoraat benoemd kan worden als: onder de hoede van de Goede Herder in gehoorzaamheid aan zijn Woord en in de kracht van de Geest binnen de gemeente omzien naar mensen op hun levens- en geloofsweg binnen de context van de samenleving waarvan zij deel uitmaken.

ImageInternet is alom tegenwoordig. Het verbindt mensen en organisaties met elkaar en vormt een vrijwel onuitputtelijke bron van informatie. Daarnaast biedt het de mogelijkheid om contacten te onderhouden in zowel tekst, beeld als geluid. Zouden de kerken iets moeten doen met deze nieuwe media en wat zouden dan de mogelijkheden zijn?

E?n van de mogelijkheden is al in praktijk gebracht. Op 8 april jl verscheen in het ND een artikel over een groep verontruste vrijgemaakt-gereformeerden in Assen die zelfstandig samenkomsten belegt in de Zuiderkerk. Het bijzondere van deze diensten is dat er geen preek wordt gelezen, maar dat via een rechtstreekse internetverbinding de diensten in de Ichtusgemeente (Kampen) of in de Matrixgemeente (Hardenberg) gevolgd worden.

Het belangrijkste argument om af te wijken van de norm, namelijk preeklezen, is dat deze afgescheiden groep graag actuele prediking, verfrissend en Bijbelgetrouw, wil horen mede met het oog op de jongeren. De nieuwe media worden hierbij deels ingezet: er wordt gebruik gemaakt van internet, opname- en afspeelapparatuur.

ImageIn zeshonderd woorden terugblikken op 25 jaar. Wie mij kent weet dat dit onmogelijk is. Een collega stelde een keer: Gooi er een kwartje in en die jongen houdt nooit meer op met praten en verhalen vertellen! Het leven mag dan een ademtocht zijn, maar er gebeurt toch wel veel in. Kort gezegd: Ik ben een rijk gezegend mens. Bij alle mis?re en droefheid, die ook mij is overkomen, heeft de zonzijde de overhand. Vooral door de wetenschap van Gods liefde en genade voor een zondaar als ik ben. Dat laatste word je je steeds meer bewust. Dat is niet erg, want hoe kleiner ik ben, hoe groter de Here voor mij is. Verwonderlijk! Gezegend met gezondheid, met een vrouw die heel veelzijdig en wijs is, met een reeks lieve kinderen en pleegkinderen.

Het begon in Winschoten. Mien laand en mien toal. Op de preekstoel flapten er zo maar grunniger zinnen tussendoor. Hier in Assen overigens wel eens Drentse. Ik herinner mij de eerste catechismuspreek. Zit je een week op te zweten, met gelukkig Zondagskinderen van Veldkamp bij de hand, krijg je vlak voor de dienst een telefoontje: ??t Zal gaan over Zondag 1, dominee, mijn lievelingszondag, verknal het niet!? Nou, toen had ik het voor mezelf natuurlijk allang verknald. Hoe ook, die catechismusonderwijzing is toch wel geweldig. Niks geen stokpaardjes meer, alles van schrift en leer moet je door en... vertolken. Dat is een mooi ?vak?, dat vertolken in nieuwe taal en naar nu. Daar was toen al vraag naar, bijvoorbeeld in de kinderdiensten, de Uur-voor-U diensten en de aangepaste diensten voor gehandicapten. Dat had ook wel mijn hart. Die Uur-voor-U?s met het Mannenkoor Albatros en met het gospelkoor Jizrahja. Overigens in Rotterdam de Rondomdiensten met Martin Zonneberg en Reinate Heemskerk en ga zo maar door.

Image ?Maar ik zit hier niet!?
De klank waarmee deze woorden werden uitgesproken, vergeet ik nooit meer. Wat was het geval? Als kersverse voorganger in een nieuwe gemeente kende ik de gemeenteleden nog niet eens van naam en gezicht.
Maar het kinderkoor, waar veel kinderen op zaten uit onze nieuwe gemeente trad op in de gevangenis. Bovendien woonde ik vlak bij deze gevangenis en wist ik van de oproep in Hebr. 13. Voldoende reden om er te zijn. De kinderen zongen ontroerend mooi. Afgezien van de engelen in de hemel bestond het enthousiaste publiek uit gedetineerden en gemeenteleden die gezamenlijk de kapel bemensten.
Na afloop voelde ik mij geroepen om een praatje te maken. Onervaren als ik was in gevangeniszaken moet mijn directe vraag wel onbeholpen hebben geklonken.
?Meneer, hoelang zit u hier al??
?Maar ik zit hier niet!?, klonk het diep verontwaardigd!
U begrijpt de clou. Het geachte gemeentelid werd door de nieuwe voorganger voor een verdachte gedetineerde gehouden.
Even uit het veld geslagen antwoordde ik toen waarschijnlijk een beetje te ad rem: ?maar u bent het toch wel met me eens dat u hier had kunnen zitten.?
Helaas landde die opmerking bij mijn weten niet. Er kwam in ieder geval geen merkbare reactie. Misschien omdat mijn opmerking gewoon te vlug was. Of toch ook omdat het besef van totale schuld en radicale genade ontbrak. Was de verontwaardiging daarom zo groot geweest?

Commentaar

  • Zingen in de eredienst (2) 2024-07-25 18:25:50

    Vorig jaar schreef ik over het zingen van psalmen en liederen in de eredienst. Iemand sprak me...

  • Verslavingen 2024-07-12 17:57:04

    Ruim een op de vijftien jongeren gokt weleens online, zo blijkt uit een onderzoek van het...

  • All Nations 2024-06-28 17:42:30

    Vorige week was ik met een groep studenten van de Theologische Universiteit Apeldoorn bij All...

  • Op weg naar de GS 2024-06-15 10:09:55

    Als dit kerkblad verschenen is, is het bijna zover dat de Generale Synode bijeen komt in...