Broeder Abel Wieske speelt al zeventig jaar orgel in de kerken

Vanaf mijn 9^e tot mijn 14^e jaar had ik  les van mijn orgelleraar G. Jellesma. De heer Jellesma was toen organist van de Evangelisch Lutherse kerk. Na zijn overlijden in 1952 nam ik les van de heer D. Weeber, organist van de Nederlands Hervormde Kerk. Ik speelde toen mijn eerste en voorlopig laatste dienst in de Christelijke Gereformeerde Kerk.

De heer Weeber was ook evangelist en was daarom vaak een zondag afwezig. En zo was ik vanaf 1952 waarnemend organist in de Nederlands Hervormde Kerk. Toen was ik dus zestien jaar oud.

Hoort uw kerk daar ook bij?

Gelukkig staat er niet: ‘Dichte harten’, dat zou niet zo best zijn.

Toch wil ik graag een pleidooi houden voor open deuren én open harten.

Wanneer je zoals ik van vrijwel alle kerken in onze PS een foto hebt gemaakt valt je iets op: afgezien van de aanvangstijd is er vrijwel geen andere informatie beschikbaar.

Jacqueline Sterenborg-Brouwer viert dit jaar dat ze 25 jaar dirigent is van het kinderkoor De Kleine Parels in Nieuwe Pekela.

25 jaar dirigent, gefeliciteerd! Vertel er eens wat over

In 1997 werd ik gevraagd door twee dames vanuit de CGK in Nieuwe Pekela of ik het zag zitten om een kinderkoor op te starten in Pekela. Enkele jaren daarvoor was ik dirigent geweest van een kinderkoor in Delfzijl, waar ik toen woonde. Ik greep deze kans met beide handen aan en dit jaar mocht ik vieren dat ik 25 jaar dirigent ben van het kinderkoor. Tevens was dit ook een jubileum voor het kinderkoor zelf. We hebben dit groots gevierd op zaterdag 21 mei, door middel van een concert samen met Marcel en Lydia Zimmer.

Alles lijkt feestelijker als de zon schijnt. En dat is deze middag ruimschoots het geval. Snel mijn auto parkeren en dan nog even het park in. Het Wilhelminapark in Apeldoorn lijkt een klein lusthof. En dan die villa's die daar omheen staan te prijken. Een beetje in de schaduw staat daar ook het gebouw van onze Theologische Universiteit. Daar gaat het straks gebeuren. De promotie van de Urker zendeling Hessel Visser uit Botswana. Hij is zelf nog even niet in feeststemming. De verdediging moet eerst nog plaatsvinden. Niet dat daarbij direct grote brokken gemaakt kunnen worden, maar toch…, voor de promovendus begint het feest pas na de verdediging. Gelukkig heeft hij een stevig steuntje in de rug. Zijn twee paranimfen, de personen die de promovendus moeten bijstaan, hebben allebei een soort tas om hun schouder met daarin pijlen en speren. En ze weten hoe ze die moeten gebruiken. Het zijn Bosjesmannen uit Botswana. De opponenten doen er vanmiddag verstandig aan een beetje op hun woorden te letten. Temeer omdat er ook nog zo’n vijfentwintig Urkers in de zaal zitten.