Op 13 oktober jl. kwamen de afgevaardigden van de classis Leeuwarden bijeen in Zwaagwesteinde. De roepende kerk, Damwoude, kon de afgevaardigden nog niet in haar kerkgebouw, de Sionskerk, ontvangen omdat de verbouwing nog niet klaar is. Ds. A.A. Egas opende de vergadering en tijdens de opening hebben we als afgevaardigden de tijd genomen om met elkaar in kleine groepjes door te praten over een tweetal vragen. Op deze wijze kreeg de onderlinge band tussen de broeders concreet gestalte.

Je hoeft maar een willekeurige christelijke boekhandel in te stappen of je kunt er niet omheen: vaak een hele tafel gevuld met dagboeken voor het nieuwe jaar. We zijn in de laatste maanden van 2022 en over niet al te lange tijd begint 2023, veel mensen willen graag op de eerste dag van het nieuwe jaar starten met een nieuw dagboek.

Zo'n dagboek geeft structuur aan je dag en ook aan het Bijbellezen. Veel mensen gebruiken een dagboek bij de start van de dag of bij een maaltijd. Zeker als het dagboek een bepaald Bijbelboek helemaal behandelt, sta je gedurende een periode frequent stil bij dat Bijbelboek. Dat is meer dan eens verrassend, is mijn ervaring.

Eind juni was ik een kleine twee weken in Brazilië voor een conferentie rond het thema van mijn proefschrift: over de missionaire identiteit van de kerk. Ik benutte de gelegenheid om de contacten die ik al langere tijd heb in Brazilië weer eens aan te halen.

Een kerk met Nederlandse genen

In een eerder artikel over de kerk in Brazilië schreef ik over de nauwe contacten die we als Christelijke Gereformeerde Kerken onderhouden met de Igrejas Evangelicas Reformadas no Brasil (IERB). Die contacten kregen duidelijk inhoud in de uitwisseling van predikanten die gedurende lange tijd plaatsvond. Ik schreef het al: meerdere predikanten uit onze kerken werkten geruime tijd in o.a. Castrolanda, in Carambeí en Arapoti. Ik zag in de verschillende kerkgebouwen foto’s van hen hangen. Daarbij kwam ik ook foto’s tegen van collega’s die nog in het recente verleden voor een paar maanden hulp hebben geboden, bijvoorbeeld in het pastoraat aan de oudere Nederlandssprekende leden van de kerken. Mooi is het, dat die samenwerking er is, over de Atlantische Oceaan heen. De kerk van de Here Jezus is immers niet door grenzen van elkaar gescheiden, en de band wordt over en weer gevoeld.

Enkele praktijksuggesties voor het omgaan met diversiteit

In het christelijk onderwijs zijn er grote verschillen in de mate waarin men ook kinderen uit niet-christelijke gezinnen aan boord heeft. In het overgrote deel van de scholen die zich protestants-christelijk noemen, is hun aanwezigheid heel gewoon of zelfs dominant.

Ook in gereformeerde of reformatorische scholen, met name in het speciaal onderwijs, is er een toenemende diversiteit. Dit artikel is vooral geschreven met het oog op die scholen waar een flink deel van de kinderen thuis een christelijke opvoeding krijgt, maar waar ook kinderen op zitten die in een heel andere sfeer worden opgevoed. De situatie dus waarin de christelijke cultuur dominant is. Wellicht kunnen ook ouders die kinderen van de niet-christelijke buren over de vloer hebben er iets mee.