Schimmen luidt de titel van een kort verhaal van de Amerikaans-joodse schriiver Chaim Potok. In 1987 voor het eerst gepubliceerd als Ghosts. Het gaat in dit verhaal over een conflict tussen een rabbijn en de rijke Gevaryahu. Eerstgenoemde maakt duidelijk dat de stoelen in de nieuwe synagoge op een bepaalde manier moeten worden neergezet. Laatstgenoemde is het daar absoluut niet mee eens. De ik-persoon van het verhaal wordt als neutrale man gevraagd in het conflict te bemiddelen. Hij bezoekt eerst de rabbijn. Ze praten een poosje over de gewenste opstelling van de stoelen. En dan stelt de ik-persoon de centrale vragen: ?Wat is er? Waar gaat het hier echt om?? Het blijkt dat de rabbijn vlak na de Kristallnacht gevlucht is uit Tsjechoslowakije naar Engeland. Hij voorzag dat hetzelfde ook in zijn land zou gaan gebeuren. Hij raadde zijn mensen dringend aan hetzelfde te doen als hij. Maar niemand ging met hem en zijn vrouw mee. Na de oorlog komt hij erachter dat geen van de gezinnen het had overleefd.

In Opbouw van twee weken geleden schreef Emmy Viezee-Fock over het ontstaan van tradities. Ze deed dat aan de hand van een ervaring die misschien ons ook wel aan het denken kan zetten. Zo beschrijft ze een ontmoeting met een jonge vrouw die haar vertelde over de al heel lang bestaande vakantiebijbelschool. Emmy wist daar (zonder dat deze jonge vrouw daarvan op de hoogte was) echter alles van, omdat zij bij de oprichting tot de initiatiefnemers had behoord. Ze schrijft dan: ?De groep die destijds het initiatief nam, bestond uit jonge honden van begin of midden twintig en ik was ??n van hen. Ik zou haar dus precies kunnen vertellen hoe lang dat werk bestaat. Ruim driehonderd kinderen uit de aanpalende nieuwbouwwijk kwamen er in die tijd op af. 'Hoeveel kinderen komen er en hoe vullen jullie de week in?', vraag ik belangstellend. Tot mijn ontsteltenis somt ze hetzelfde programma op dat we dertig jaar geleden in elkaar hadden gezet: bijbelverhaal, werkje, 's middags vossenjacht, spelmiddag, filmmiddag, op donderdagmiddag vrij en op vrijdagmiddag afsluiting met pannenkoeken. Ik geloof mijn oren niet. En dat alles wordt georganiseerd voor een kleine 30 kinderen. Ja, ik weet het: al bereik je er maar ??n. Maar het gaat wel om 30 kinderen van orthodoxe signatuur. 'Waarom hebben jullie op donderdagmiddag vrij?' Ze kijkt me ernstig aan en zegt met zekere vroomheid: 'Dat is een middag van bezinning'.

Het is al weer een poos geleden ten tijde van  het bewind  van Rita Verdonk, dat onze jongste zoon (van Afrikaanse komaf) ons de vraag stelde of hij ook het land uitgezet kon worden.
We konden hem geruststellen door hem te vertellen dat hij een Nederlander was geworden. En mocht Rita alleen op zijn kleur afgaan, dan kreeg ze het met ons te doen.
In de loop van de tijd kregen we van onze zoon geregeld signalen dat hij zich gediscrimineerd voelde. Soms werd hij echt gediscrimineerd, maar soms ook niet. Maar daardoor werden we er ons wel meer van bewust dat het hebben van een kleurtje in ons land niet altijd eenvoudig is. Wij zien het niet (meer) dat ons kind bruin is en een kop vol krullen heeft. En gelukkig velen met ons niet. Maar het treft ons ook nog steeds pijnlijk als mensen in onze naaste omgeving opmerkingen maken als: ?Jullie zijn er zeker wel aangewend h??? Jazeker, wij zijn er aangewend, en we vinden hem prachtig.

Ieder mens wil graag vaste grond onder de voeten hebben. We streven allemaal naar een basiszekerheid in ons bestaan. Het woord ?bestaan? kan verschillende betekenissen hebben. Ik noem er twee die vandaag bijzonder actueel zijn en de gemoederen van velen danig beheersen, namelijk de kwaliteit van ons leven, zeg maar onze gezondheid ?n de middelen om ons leven in stand te houden, waarbij we vooral kunnen denken aan de mogelijkheid om inkomsten te kunnen verwerven. Populair gezegd: om de kost te verdienen. Hoewel beide aspecten van ons bestaan altijd al kwetsbaar zijn geweest ? iedereen kan ziek worden en er zijn altijd mensen geweest die met een minimum aan inkomsten rond moesten komen -, houden ze ons nu toch meer dan ooit bezig.

Wat allang voorspeld werd, is inmiddels werkelijkheid geworden. Ik bedoel de grieppandemie. De wereldwijde verspreiding van een nieuw griepvirus, begonnen in Mexico, die overgedragen wordt van mens op mens. Ongeveer iedere dag worden we er via de media wel mee geconfronteerd en over ge?nformeerd.

GertJan Segers (zendingswerker in Ca?ro voor de GZB) schreef op 23 december een column in het Nederlands Dagblad over de deprimerende kerkelijke perikelen in Nederland. Over de 'nieuwe vrijmaking', de moeizame eenwording van hervormd, gereformeerd en luthers Nederland, de doorstart van de Gereformeerde Kerken en hersteld hervormden, elkaar bestrijdende flanken in reformatorische kerken, en van de nieuwe spanningen binnen de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt).

Commentaar

  • Zingen in de eredienst (2) 2024-07-25 18:25:50

    Vorig jaar schreef ik over het zingen van psalmen en liederen in de eredienst. Iemand sprak me...

  • Verslavingen 2024-07-12 17:57:04

    Ruim een op de vijftien jongeren gokt weleens online, zo blijkt uit een onderzoek van het...

  • All Nations 2024-06-28 17:42:30

    Vorige week was ik met een groep studenten van de Theologische Universiteit Apeldoorn bij All...

  • Op weg naar de GS 2024-06-15 10:09:55

    Als dit kerkblad verschenen is, is het bijna zover dat de Generale Synode bijeen komt in...