Op mijn vorige commentaar kreeg ik naast wat bijval uit de hoek van
predikanten ook een kritische reactie. Deze reactie van een lezer van
dit blad was vooral gericht op mijn vermoeden dat de meeste kritiek op
de kerkdiensten komt van mensen die doordeweeks het minste contact met
God hebben.
In zijn reactie geeft deze lezer aan dat hij veel kritiek heeft op de
diensten en dat het hem inderdaad niet lukt om doordeweeks veel tijd te
besteden aan Bijbelstudie, meditatie of gebeden langer dan drie
minuten. Hij schrijft dan o.a.: ?Meestal overleeft het avondgebed het
bij mij niet tussen ?nog even de laatste nieuwsfeiten verzamelen?,
?achtergronden horen bij Pauw en Witteman? en het uitgeput in slaap
vallen. Kortom > 90% van mijn actieve geloofsleven komt inderdaad op
de zondag(ochtend) aan. Ik wil echter wel graag meer dan 90% van mijn
tijd werken volgens mijn christelijke overtuigingen. ????..
Hoe optimistisch ik altijd ben, ik zie mezelf niet meer echt open naar
de kerkdiensten gaan. De huidige setting, waarin routine, sleur en
onbegrijpelijke of niet aan mijn belevingswereld appelerende taal de
boventoon voeren, biedt echter geen ruimte voor ontwikkeling. Ik laat
het over me heen komen. Ik neem daarom een bijschrijfbijbel, andere
vertalingen, een aantekeningenboekje of zelfs christelijke lectuur mee
om zelf te lezen. En naast me zit bijna de hele dienst iemand van 12
jaar in zijn jongerenbijbel te lezen. Het lijkt wel op de aanvaarding
van files zoals je die bij westerlingen bespeurd. Ach, 75 minuten in de
file, ?t went wel.?
Lees meer: 75 minuten in de file
Vorige week is Lucia de B door de rechtbank in Arnhem vrijgesproken. Zal
zij ooit vrij zijn nadat ze, na een veroordeling als seriemoordenaar,
meer dan zes jaar in de cel gezeten heeft, vaak vernederend behandeld en
afgeschilderd als een engel des doods?
Het begon in 2001 toen in het Juliana Kinderziekenhuis waar Lucia werkte
een baby op on-verklaarbare wijze overleed. Collega?s suggereerden dat
Lucia er de hand in had gehad. En niet alleen in de dood van dit kind.
De toenmalige directeur van het ziekenhuis schakelde om die reden
justitie in. Het Hof in Den Haag oordeelde in 2004 dat seriemoord was
bewezen en veroordeelde Lucia tot levenslang.
Het Hof in Arnhem kwam tot een ander oordeel. Lucia is onschuldig en
werd het slachtoffer van vooringenomenheid en negatieve beeldvorming.
Na de uitspraak van de rechtbank heb ik met grote verbazing het
interview met de oud-directeur van het Juliana Kinderziekenhuis gezien.
Ik heb er geen spijt van dat ik in 2001 jus-titie heb ingeschakeld, zei
hij. Ik zou het weer doen, voegde hij eraan toe.
Lees meer: Lucia de B
Oude tradities worden ingeruild voor nieuwe. Neem de stille tochten of
neem de tendens rond begraven om er een feest van te maken. Een
gekleurde kist, kunstzinnig muziekspel en po?zie. Laat ik nu eens bij
dit laatste blijven. Begraven. Dat past toch bij Pasen. Het eindigde met
een graf en het begint met een graf, een open graf. In de kern is de
christelijke boodschap: Juist door Christus' dood breekt het eeuwige
leven baan. De Oude Kerk heeft dat aangevoeld en het is later nagevolgd.
Op Paasmorgen vroeg zingen op de begraafplaats. Twee herinneringen van
mij. Onlangs leefde ik mee met een vriend wiens moeder was gestorven en
werd begraven. Als dominee maak je het dan eens mee van de zijkant.
Observerend. Mij trof het moment dat alle kleinkinderen een kaars namen,
rondom de kist van oma stonden in een intieme kring. Elk ontstak zijn
kaars en zei een woord of een tekst. Een ritueel. Zinnig. Zo raakten ze
betrokken. Konden zij iets kwijt. Ik observeerde de dominee. Een
vrouwelijke, die de gestorvene had gekend. Stijlvol in toga trad zij op.
Ook dat heeft zijn betekenis. De voorganger als steunpilaar, als anker
in een zee van emotie. Aan het eind sprak mijn vriend een in memoriam.
Ook een ritueel. Het verleden in het gelaat kijken en duiden met
tastende woorden of een anekdote die ontroerd of even een grinnik door
de kerk doet gaan. Daarna werd het letterlijk een uit-vaart. Vanuit het
grote dorp naar een klein gehucht, Woltersum.
Lees meer: Rituelen
Binnen onze kerken is het een goede gewoonte om iedere zondag twee
erediensten te beleggen. Lees de rubriek ?preekbeurten? in diverse
regionale kranten er maar op na. De voorganger is in de meeste gevallen
de eigen of een gastpredikant. En als er geen predikant is staat er zo
nu en dan de naam van een ouderling. Maar soms staat achter het tijdstip
vermeld: dienst des Woords. (Even tussen haakjes: wanneer er een
predikant voorgaat, is het blijkbaar geen dienst des Woords). Het kan
nog verder gaan, wanneer achter het tijdstip staat vermeld: leesdienst.
Hier wordt dan mee bedoeld, dat in plaats van een predikant iemand
anders op de preekstoel staat die een preek van een predikant voorleest.
Echter, wie er bijvoorbeeld het Reformatorisch Dagblad op na slaat komt
tot een merkwaardige ontdekking. Op de ene donderdag worden de beide
kerkdiensten van de CGK van gemeente X wel vermeld met de naam van de
predikant erbij, terwijl een week later alleen de ochtenddienst vermeld
wordt, of zelfs niets van de kerkdiensten van gemeente X. Een argeloze
lezer zou denken, dat de kerkenraad dan ?s middags of de hele dag geen
kerkdienst(en) heeft uitgeschreven. Niets is minder waar. Het blijkt dat
er dan een geen predikant is, die leiding geeft aan de eredienst. Dus
toch een tweederangs dienst?
Lees meer: Leesdienst tweederangs dienst?
Vlak na de gemeenteraadsverkiezingen maakte oud-minister van Financi?n
Wouter Bos bekend uit de politiek te stappen. De afgelopen drie jaren
hebben een zware druk gelegd op zijn priv?leven en hij wil nu meer tijd
besteden aan zijn gezin.
Of het een goed argument is om op deze manier de politiek te verlaten,
is een goede vraag. Je kunt je ook afvragen of het misschien een goede
gelegenheid is om op een onbeschadigde manier van het politieke toneel
te verdwijnen. De gemeenteraadsverkiezingen zijn naar verhouding minder
slecht verlopen dan verwacht, evenals de prognose voor de zetels in de
Tweede Kamer.
Door nu uit de politiek te stappen, laat Bos de Partij van de Arbeid
redelijk positief achter en kan hij nog lang teren op de goede acties
die hij heeft gedaan tijdens de kredietcrisis. Dit lijken de manoeuvres
van een groot strateeg. Ondanks dat Wouter Bos zijn ontslag heeft
ingediend, krijgt hij de komende jaren een riante uitkering: het eerste
jaar ongeveer ? 112.000 en de vijf jaren daarna ongeveer ? 98.000.
Middelen en mogelijkheden genoeg om aandacht aan je gezin te besteden,
niet waar?
Lees meer: De ?verlosser? is gekomen
