Het ging er vorige week donderdag fors, of beter gezegd schandalig aan
toe in het Kamergebouw. De Tweede Kamer riep de regering op het matje om
er achter te komen hoe het nu precies zat met de standpunten van de
coalitiepartijen binnen het kabinet met betrekking tot het al dan niet
verlengen van de missie in Uruzgan.
De dagen daarvoor had vicepremier Bos via de media zijn standpunt al
kenbaar gemaakt: de Nederlandse militairen moeten dit jaar nog uit
Uruzgan vertrokken zijn. Een standpunt dat overigens twee jaar geleden
al door de Partij van de Arbeid was ingenomen. Bos vergat echter dat hij
deze uitspraak als minister deed en zijn opvatting in de ministerraad
had moeten bespreken. Temeer daar de regering met medeweten van Bos een
brief van de NAVO had gekregen, waarin gevraagd werd om een wat langer
verblijf in Uruzgan. Al met al reden genoeg voor de Kamer om het debat
met de betrokken bewindslieden aan te gaan. En hoe? Op een manier waar
de honden geen brood van lusten. De taalverruwing was de laatste jaren
al duidelijk merkbaar, maar bereikte tijdens dit kamerdebat wel z'n
dieptepunt. De betreffende ministers, inclusief de minister-president,
werden voor alles en nog wat uitgemaakt. Het ging niet over zaken, maar
men speelde op de persoon en haalde de ministers door het slijk.
Jongeren hoorde ik zeggen: als dit de leiders zijn van ons volk, dan
hoeft het voor mij niet meer. Het vertrouwen in de overheid en de
democratie heeft een geduchte knauw gekregen. ' Als hongerige wolven
betraden de oppositiepartijen de politieke arena. Zij roken bloed', las
ik in een commentaar. Inderdaad, daar leek het wel op.
Lees meer: De les van de val
We zitten er middenin. Ik bedoel de Olympische Winterspelen in
Vancouver. Schaatsers (vooral Sven!) maken hun ovalen. Schansspringers
trekken hun strepen. En ijsdansers toveren figuren. Gouden plakken
bemachtigen, daar gaat het om. Als ik de berichten goed begrepen heb
zijn het trouwens Lentespelen geworden. Maar in Canada zijn genoeg
plaatsen te vinden waar sneeuw ligt. Afgeladen vrachtwagens voeren het
witte goedje aan om de pistes te vervolmaken. Reclameboodschappen staan
er bol van. Niemand kan er omheen. Van deze Spelen krijgen we allemaal Svenergy, zoals dat tegenwoordig
heet.
Dat het niet allemaal goud is dat er blinkt, bleek uit het dodelijke
ongeluk van die rodelaar uit Georgi?. Met 140 km per uur vloog hij, na
een stuurfout, tegen een metalen paal van de dakconstructie. Nu ik deze
woorden aan typen ben sijpelen er berichten binnen dat deze jongeman van
21 jaar vooraf doodsbang zou zijn geweest. Of het klopt weet ik niet.
Veelzeggend was overigens wel dat de loop van de baan is aangepast.
Blijkbaar omdat de vorige route toch te gevaarlijk was gebleken. Was
hier de hang naar het spectaculaire sterker dan de veiligheid van de
atleten?
Lees meer: Olympisch vuur
We moeten de zonde meer serieus nemen. U vermoedt daarin een uitspraak
van een predikant ter rechterzijde, die zijn verontrusting ventileert
over de vervlakking in prediking en praktijk. Niets is minder waar. De
oproep komt van dan J.L. Heldring (92), jarenlang columnist van het toch
mondaine NRC Handelsblad. Hij noemt zichzelf een ?ongelovig
protestant?. Hij onderkent opnieuw de grote waarde van de christelijke
religie in de politiek en het sociale leven. Letterlijk zegt hij: ?Ik
zeg dat met enige schroom en schaamte, maar erken de functie van de
erfzonde als politiek buitengewoon nuttig, hoewel ik niet gelovig ben.?
De erfzonde nuttig! Toe maar, in het catechisatielokaal krijg ik dat
amper gelooft. Het argument dat Heldring aandraagt voor ?wat nut u de
erfzonde?? is: ?Christelijke partijen zijn stabieler in tijden van
woelingen dan seculiere partijen. De laatste worden afgerekend op wat ze
hier, op aarde, presteren, terwijl christelijke partijen menen dat het
Koninkrijk des hemels niet van deze aarde is. In deze gedachte zit een
zekere berusting en geduld. Zij geeft tolerantie ten aanzien van het
menselijk falen, ook van anderen.? Een goede conclusie, vind ik, die
naar ik hoop door velen wordt bijgevallen. Hij legt daarmee immers een
tendens bloot in deze moderne tijd, die telkens weer opduikt, namelijk
?fouten kunnen niet worden gemaakt?. Zo ze wel worden gemaakt, dan had
de overheid/werkgever/verantwoordelijke ze moeten voorkomen. Ik hoor het
Frank de Boer van Ajax nog zeggen op een tegengoal: ?Die had natuurlijk
nooit mogen vallen.?
Lees meer: Neem de erfzonde serieus!
In onze kerken hebben we de gewoonte om regelmatig (minimaal vier keer
per jaar) het Heilig Avondmaal te vieren. In bijna alle gevallen vindt
dat plaats in een ochtenddienst. Een aantal gemeenten kent dan nog het
verschijnsel om het ?s middags ook nog een keer te houden voor die
gemeenteleden die ?s ochtends verhinderd waren. In veel gemeenten hoeft
dat niet, omdat alle faciliteiten (oppas, kinderkerk, etc.) aanwezig
zijn om de avondmaalsdienst bij te kunnen wonen. Dat was vroeger wel
anders. Toen mijn ouders nog kleine kinderen hadden, was er bijvoorbeeld
nog geen oppas bij de kerk, dus ging een van beiden. Later paste mijn
oudste zus op. Maar zodra we in de kerk stil konden zitten gingen we
mee. Eerst bij onze ouders en later mochten we op de galerij zitten.
Daar zaten alle jongeren (en ook wel een paar ouderen) die geen
belijdenis hadden gedaan. Je had dan een mooi zicht op de kerkgangers
die beneden zaten. En er viel heel wat te zien: de schaal met brood en
de bekers gingen door de rijen. Na het slokje wijn zag je heel veel
zusters een zakdoek pakken om de mond af te vegen. Je zag en hoorde een
enkeling kuchen na het nemen van het stukje brood, etc. Je ?proefde? als
het ware de heiligheid van het hele gebeuren. Dat maakte op mij in
ieder geval indruk.
Lees meer: Vieren van en dankzeggen voor het Heilig Avondmaal
Minister Camiel Eurlings, minister van Verkeer en Waterstaat, heeft met
veel bombarie aangekondigd dat de kilometerbeprijzing nu echt
ge?mplementeerd gaat worden. De voordelen zijn groot: minder files, goed
voor het milieu, mensen denken bewust na over het gebruik van de auto,
wie veel rijdt betaalt ook veel, etc. Daarnaast wordt het rijden tijdens
de spitstijden extra belast. De lijst met voordelen lijkt eindeloos. En
de nadelen: die zijn er niet. Er zal geen lastenverzwaring
plaatsvinden, behalve voor de mensen die veel rijden.
Klinkt allemaal veel belovend. Toch zijn er wel een paar kanttekeningen.
De minister belooft dat er voor bijna 60% van de automobilisten geen
lastenverzwaring zal zijn. Sterker nog: voor deze groep wordt het
waarschijnlijk voordeliger. Logischerwijs betekent dit dat de overige
40% het verschil bij moet betalen. Het totaal bedrag moet immers gelijk
zijn aan de huidige opbrengsten van de wegenbelasting en de BPM
(Belasting van Personenauto?s en Motorrijwielen).
Wanneer mensen inderdaad heel bewust met het autogebruik omgaan, heeft
dit als consequentie dat er minder kilometers gereden worden. Dit heeft
tot gevolg dat het bedrag per kilometer weer omhoog moet, om de totale
opbrengsten gelijk te houden. Daarnaast is er ook een grote groep
automobilisten die niet de keus heeft om de auto al of niet te laten
staan, of om buiten de spitstijden om te rijden.
Lees meer: Ledenpeiling
