Vanuit Groningen vertrok vorig jaar een groep jongelui naar Ecuador om daar de handen uit de mouwen te steken. Anouk Vennik vertelt hieronder hoe het is geweest en wat ze hebben gedaan. We kunnen spreken van een zeer geslaagd project. We hadden meer dan het benodigde bedrag opgehaald, en dat konden we zeker goed gebruiken. Toen we in La Alegr?a (het dorp waar het uiteindelijk allemaal om draaide) aankwamen bleek dat de school die we zouden gaan bouwen er al zo?n beetje stond. De muren waren al zo goed als klaar. Er was nog wel een heleboel cementwerk voor ons te doen. Daar hebben we onze handen vol aan gehad! Het gebouw is klaargekomen, alleen aan de afwerking zijn we niet toe gekomen, zoals het schilderwerk. Naast het bouwen hebben we ook veel uitstapjes gedaan zoals: overnachten bij de lokale bevolking, walvissen spotten, fruit plukken, op de evenaar staan en de hoogste berg in Ecuador (de Cotopaxi) beklimmen. De mensen in La Alegr?a zijn enorm gastvrij voor ons geweest. De kinderen hadden in het begin even moeite met contact maken maar dat ging snel goed. We kregen echt een band met de mensen daar. Het afscheid was dan ook echt heel emotioneel en er zijn veel tranen gevallen. We hebben een super mooie tijd daar beleefd. Het diaconale project Ecuador 2009 zal ons nog lang bijblijven.
Praten over seksualiteit is moeilijk. Het is een onderwerp waar je
makkelijk bij bloost. En dat moet ook zo blijven. Kinderen mogen zien
dat seksualiteit een intiem onderwerp is. De schaamte hoort erbij. Het
is niet zo maar iets: Het raakt ons diep vanbinnen. Vanuit die insteek
geeft Sarina Brons seksuele voorlichting, beter gezegd, seksuele
opvoeding.
Sarina is getrouwd, moeder van drie kinderen en psychologe. Zij schreef
meer boeken over opvoeding en gaf ook lezingen en cursussen over
seksuele opvoeding. Het boek is dicht op de huid geschreven. Daardoor
herken je veel van je eigen verlegenheid en veel van eigen situaties in
je gezin. Ook juist die momenten dat het dus mislukt om HET ter sprake
te brengen. Welke vader of moeder kent niet een moment dat het toch wat
hakkelen werd of dat het gesprek niet op gang kwam? Sarina Brons helpt
ons om situaties goed aan te grijpen en geeft woorden aan wat je dan
zou kunnen zeggen. En dat per leeftijdscategorie. Het maakt nogal
verschil hoe je met je twee of driejarige peuter in de poep- en
plasfase iets deelt van wat man en vrouw-zijn is, dan wanneer je een
gesprek hebt met je (pre)puber. Die laatste is er razend druk mee. Doet
net alsof ?tie cool alles al snapt met een houding van ?mij hoef je
niets meer te vertellen!? Ondertussen zitten ze in die fase juist met
heel veel vragen en verschillende gevoelens.
Lees meer: Blozen mag
In 2009 is de jeugd van Hoogeveen op reis geweest naar Moldavi? om daar
de handen uit de mouwen te steken. U zult zich vast afvragen: ?hoe was
het?? Dat willen ze u graag vertellen!
Vrijdag 17 juli was de dag dat we naar Moldavi? vertrokken. De wekker
ging vroeg, aangezien we om 5.00 uur vanaf de Ichthuskerk zouden
vertrekken. We hadden een heus uitzwaaicomit?, iets wat we zeer hebben
gewaardeerd. We vlogen via Budapest naar de Roemeense luchthaven Iasi.
Grote opluchting aldaar toen bleek dat al onze bagage meegekomen was.
Na lang wachten en een nog langere busreis kwamen we tegen middernacht
op onze plaats van bestemming. Een vermoeiende reis, maar erg dankbaar
dat God ons deze reis had bewaard en beschermd.
Kennismaking
We werden hartelijk ontvangen en een uitgebreide maaltijd was voor ons
bereid. Moe maar voldaan gingen we die nacht naar bed. We sliepen in
het huis van de pastoor. Het eerste weekend hoefden we niet te werken
en konden we kennismaken met het prachtige landschap dat Moldavi? te
bieden heeft. Zondags gingen we naar de kerk. Gezien het feit dat de
kerk maar vijf leden heeft, kunt u zich vast voorstellen dat de kerk
goed vol zat toen wij, met een groep van vijftien, de kerkdienst
meemaakte. Tot onze vreugde bleek dat de mensen in Moldavi? ook een
aantal opwekkingsliederen kenden. Samen met hun en de fantastische
muzikale begeleiding van Aafje op de gitaar hebben we samen onze God
mogen loven en te prijzen. We verstonden elkaar niet, maar we voelden
ons ten diepste verbonden met deze broeders en zusters.
Lees meer: Growing Faith on tour!
Gelukkig verandert de genade niet. Hoe zou het ook kunnen? Dit artikel
wordt geschreven in het begin van de adventsweken die ons bepalen bij
de komst van Christus in deze wereld. In de brief aan Titus wordt dat
komen van de Heere Jezus door Paulus zo eenvoudig en tegelijk zo
indrukwekkend mooi beschreven: Titus 2: 11, 14: ?Want de zaligmakende
genade Gods is verschenen aan alle mensen?? in??onze Zaligmaker Jezus
Christus, Die Zichzelf voor ons gegeven heeft opdat Hij ons verlossen
zou??. Paulus voegt er dan aan toe: ?Spreek dit en vermaan en bestraf
met alle ernst?. De genade is niet veranderd. Maar zijn wij al
veranderd? Of ligt daar het grote probleem?
Zijn wij veranderd? Let wel: ik vraag dus niet of wij anders tegen de
dingen aan zijn gaan kijken? Het gaat om de vraag of wij door genade
andere mensen zijn geworden, veranderde mensen, zo u wilt wedergeboren
mensen, bekeerde mensen, die door Gods Woord en Geest hebben leren
geloven. Hebben wij het voor het zeggen, en dan mag u dat invullen
zoals u dat wilt, maar dan komt het ten diepste altijd op hetzelfde
neer: Ik denk, voel, zie, meen?. En dat ?IK? is dan de baas over het
Woord en wil de baas zijn in de gemeente en op kerkelijke
vergaderingen. Of heeft Gods Woord het voor het zeggen en zijn wij als
dienaren van het Woord inderdaad dienaren, die buigen onder het Woord,
?His Master?s voice?, ?Verbi Divini minister?. Staan wij zo op de
preekstoel; gaan we zo met onze jongeren om en spreken we zo als pastor
?bij de huizen: ?Zo zegt de Heere??
Lees meer: Verandert de genade? (slot)
Verrassend vertrouwd is een
feestbundel voor Henk de Jong, omdat hij 50 jaar predikant is. Deze
bundel bevat artikelen van mensen die De Jong graag willen eren als
vruchtbare enke-ling, als een begenadigd gereformeerd theoloog die
eigen wegen gaat. Hij zoekt de weg voor Christus? gemeente in deze tijd
te vinden door aandachtig te luisteren naar de Schriften. De meeste
scribenten zijn Nederlands Gereformeerd, zoals De Jong zelf; er zitten
ook een paar Vrijgemaakten tussen en ??n Christelijk Gereformeerde,
Michael Mulder.
Mulders artikel gaat over De Jongs visie op Isra?l. Hij stemt op
hoofdlijnen met De Jong in, maar is van mening dat deze geen recht doet
aan de blijvende betekenis van het verbond van God met Isra?l in
eigenlijke zin. Dit is een aangelegen punt waarover zou moeten worden
doorgesproken, niet alleen tussen De Jong en Mulder, maar ook in de
gereformeerde gezindte. En, zo mogelijk, tussen gereformeerde en
evangelische christenen.
Verbond, verkiezing en verzoening. Dat zijn drie belangrijke thema?s
bij De Jong. Hij heeft over deze thema?s vaak en origineel, bijbels en
geestelijk, gepreekt en geschreven. Zijn ge-dachten hierover hebben hun
neerslag gevonden in zijn boek: Van oud naar nieuw.
De Jong is primair predikant, verkondiger van het evangelie. In zijn
verkondiging heeft hij vaak actuele thema?s aangesneden, zoals abortus
en homoseksualiteit. Zijn standpunt in ethi-sche kwesties is dikwijls
anders dan gebruikelijk in de gereformeerde gezindte. Hij zoekt zijn
standpunt te bepalen door aandachtig te luisteren naar Gods Woord en
naar mensen.
Vanuit Groningen vertrok vorig jaar een groep jongelui naar Ecuador om daar de handen uit de mouwen te steken. Anouk Vennik vertelt hieronder hoe het is geweest en wat ze hebben gedaan.
Praten over seksualiteit is moeilijk. Het is een onderwerp waar je
makkelijk bij bloost. En dat moet ook zo blijven. Kinderen mogen zien
dat seksualiteit een intiem onderwerp is. De schaamte hoort erbij. Het
is niet zo maar iets: Het raakt ons diep vanbinnen. Vanuit die insteek
geeft Sarina Brons seksuele voorlichting, beter gezegd, seksuele
opvoeding. 
In 2009 is de jeugd van Hoogeveen op reis geweest naar Moldavi? om daar
de handen uit de mouwen te steken. U zult zich vast afvragen: ?hoe was
het?? Dat willen ze u graag vertellen!
Gelukkig verandert de genade niet. Hoe zou het ook kunnen? Dit artikel
wordt geschreven in het begin van de adventsweken die ons bepalen bij
de komst van Christus in deze wereld. In de brief aan Titus wordt dat
komen van de Heere Jezus door Paulus zo eenvoudig en tegelijk zo
indrukwekkend mooi beschreven: Titus 2: 11, 14: ?Want de zaligmakende
genade Gods is verschenen aan alle mensen?? in??onze Zaligmaker Jezus
Christus, Die Zichzelf voor ons gegeven heeft opdat Hij ons verlossen
zou??. Paulus voegt er dan aan toe: ?Spreek dit en vermaan en bestraf
met alle ernst?. De genade is niet veranderd. Maar zijn wij al
veranderd? Of ligt daar het grote probleem?
Verrassend vertrouwd