De vraag in de titel roept onmiddellijk andere vragen op. Wat wordt met
die vraag bedoeld? Gaat het over het ?zijn? of het ?doen? van de kerk?
Is het bestaan van de gemeente een getuigenis op zichzelf of moet de
gemeente ook wat organiseren om het getuigenis te laten horen/zien?
Gaat het over woorden of daden of over een combinatie van die twee?
Gaat het over de gemeente als geheel of over het individuele
gemeentelid?
Wanneer u verwacht, dat ik in dit artikel bovenstaande vragen
beargumenteerd ga beantwoorden, moet ik u teleurstellen. Het gaat in
dit artikel over de cursus: Een getuigende gemeente. Die cursus is een
uitgave van deputaten Evangelisatie en werd in heel wat kerken door
onze evangelisatieconsulenten gegeven.
Lees meer: Getuigt de gemeente?
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten.
Deze week het verhaal van een groep jongeren uit Zwaagwesteinde.
In de maand mei 2008 is er tijdens een clubavond van jongeren van de
CGK Zwaagwesteinde een presentatie gehouden over de projecten van World
Servants. Na afloop van deze presentatie bleek, dat er veel animo was
van de jongeren uit onze kerk. Daarom werd er begin juni 2008 een World
Servants groep Zwaagwesteinde opgericht, die bestond uit 8 deelnemers.
Al snel werd de keuze gemaakt om met de totale groep naar Zambia te
gaan.
Nut
Voor mij was het de vierde keer dat ik mee zou gaan en de tweede keer
in Zambia. Waarom doe je zo iets? Ten eerste is het zeer dankbaar werk
om iets voor een ander te betekenen. Maar mijn echte doelstelling was
om er achter te komen of een World Servants project wel helpt om de
armoede terug te dringen. Ik hoor namelijk nog van veel mensen: ?Het
heeft geen nut iets te bouwen in een ontwikkelingsland, omdat de mensen
zelf niet willen?.
Lees meer: World Servants groep Zwaagwesteinde Zambia 2009
In het voorjaar van 2009 belegde de predikantenvereniging van onze
kerken een conferentie onder het thema ?Verandert de genade?? Die vraag
heeft een dubbele lading: ?verandert er iets in de genade zelf? en
?worden mensen veranderd wanneer ze genade leren kennen?.
Mij werd gevraagd met een causerie over dit onderwerp de conferentie af
te sluiten. De bedoeling was dat ik een poging zou doen om in het licht
van de geschiedenis van onze kerken, voorzover ik die zelf had
meegemaakt, een antwoord op die vraag te geven.
Vervolgens vroeg de redactie van het Kerkblad mij de inhoud van mijn
verhaal in een paar artikelen weer te geven voor de lezers van dit blad.
Het bestuur van de predikantenvereniging stond met zijn keuze voor dit
onderwerp midden in de actualiteit. Om dat te illustreren en tegelijk
te laten zien dat wat hier aan de orde is, niet alleen onze kerken
raakt, citeer ik het blad ?Nader bekeken? dat verschijnt in de
Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Dit voorjaar schreef ds. H.J.C.C.J.
Wilschut: ?Het is niet te ontkennen dat de GKv zich in een
identiteitscrisis bevinden. Waarin heel wat gezegd en beweerd wordt
waarbij je je als confessioneel-gereformeerd kerkmens vreemd voelt in
eigen kerkhuis. Je ontmoet soms een schrijnend gebrek aan besef van
Gods heiligheid en van eigen zonde en schuld. Preek er niet teveel
over, geheid word je anders voor somber en vreugdeloos uitgemaakt. Zeg
liever dat God mij accepteert?Over goedkope genade gesproken! Steeds
meer raak ik er van overtuigd, dat het evangelisch-charismatisch denken
haaks staat op het bijbels-gereformeerd belijden. Weten wij nog wat genade is?
Lees meer: Verandert de genade? (1)
Geen interview. Dat was mijn antwoord op de vraag om een interview van
de redactie van het Reformatorisch Dagblad en De Wekker. Dat heeft
niets met die bladen te maken, maar alles met mijn twijfel aan de
waarde van zulke interviews. Daarom gaf ik hetzelfde antwoord aan de
redactie van het Kerkblad voor het Noorden: geen interview.
Van die redactie maak ik echter zelf al elf jaar deel uit. Daarom
beloofde ik wel dat ik zou proberen zelf een artikel te schrijven. Dat
lukte niet, totdat ik op de gedachte kwam te schrijven aan de hand van
de teksten waarover ik preekte bij de intrede in de drie gemeenten
waarvan ik voorganger was. Die gedachte heeft geleid tot de volgende
overwegingen
2 Korinte 2:17
Wij spreken uit zuivere bedoelingen, op gezag van God en voor Gods aangezicht in Christus.
Met deze tekst ben ik mijn werk als predikant op 1 november 1977 in
Nieuw-Vennep begonnen. Ze was me kort daarvoor opgevallen door een
prachtige uitleg van dr. W. Aalders. De uitleg is kort gezegd deze.
Als eerste noemt Paulus zijn oprechte bedoeling. In de gemeente van
Korinte waren namelijk ook valse apostelen aan het werk, met onzuivere
motieven. Paulus wil zich van hen onderscheiden in het besef van zijn
verantwoordelijkheid tegenover God. Hij is ervan overtuigd dat God hem
heeft geroepen apostel te zijn. En God is getuige van de manier waarop
hij zijn werk doet. Door die overtuiging laat Paulus zijn werk bepalen.
Hij wil niets liever dan spreken ?in Christus?. Dat wil zeggen: in
innige verbondenheid met Hem. Vol van Christus staat Paulus in zijn
dienst. Daardoor is zijn verkondiging vol van Hem.
Lees meer: Overwegingen van een emeritus
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten.
Vaak zijn er in de thuisgemeente al maanden vele acties gevoerd om de
financi?n rond te krijgen. Er is een website waarin dagelijks verslag
wordt gedaan van het project en, niet te vergeten, een biddend
thuisfront. De komende weken zullen we in het kerkblad een aantal
artikelen plaatsen van mensen die op deze manier een deel van hun
vakantie aan het diaconaat hebben besteed.
Het eerste artikel werd geschreven door Henk Bergman. Hij ging met een groep mensen naar een township bij Kriel in Zuid Afrika.
Enkele weken geleden werd ik benaderd door de redactie van het Kerkblad
voor het Noorden met de vraag, of ik mijn ervaring wilde delen met
betrekking tot een project in Zuid Afrika.
Ongeveer zes jaar geleden was ik een bijkeuken aan het bouwen in
Drachten. Wat doe je dan als je ingegeven krijgt om een project te gaan
doen in Zuid Afrika? Ga je dan die gedachtegang opzij zetten en denken:
dat is niets voor mij? Of wil je je laten gebruiken?
Het was mij wel bekend, dat er ooit eens een fundering ergens in een
township was aangebracht op z?n Zuid Afrikaans, om daar ooit nog eens
wat mee te doen. Dat ergens lag ongeveer 150 km ten westen van
Johannesburg, dichtbij Kriel.
Lees meer: Project in Zuid Afrika
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten. 
In het voorjaar van 2009 belegde de predikantenvereniging van onze
kerken een conferentie onder het thema ?Verandert de genade?? Die vraag
heeft een dubbele lading: ?verandert er iets in de genade zelf? en
?worden mensen veranderd wanneer ze genade leren kennen?.
Geen interview. Dat was mijn antwoord op de vraag om een interview van
de redactie van het Reformatorisch Dagblad en De Wekker. Dat heeft
niets met die bladen te maken, maar alles met mijn twijfel aan de
waarde van zulke interviews. Daarom gaf ik hetzelfde antwoord aan de
redactie van het Kerkblad voor het Noorden: geen interview.
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten. 
