Ik ken een winkelcentrum dat heet Shoppyland. Het embleem: een vrolijke
kangoeroe met volle buidel. Aan dat winkelcentrum moest ik denken bij
het schrijven van dit artikel. Een shoppende en hoppende kangoeroe.
Zo zijn steeds meer kerkleden; jongeren en ouderen. Regelmatig pakken
ze een ?dienstje? mee elders. Daar waar een flitsende predikant spreekt
of een zang- en muziekteam professioneel de samenzang diepgang geeft of
gemeenteleden prachtig in een mimespel de boodschap uitbeelden.
Uiteraard zit er ook iets meeslepends in het meestal massale. Er valt
veel te zien, te horen, te beleven. En voor elke leeftijdscategorie is
er in en rondom de dienst heel wat te doen. Dat trekt. Regelmatig
blijft het dan niet bij shoppen - een enkele keer een dienst bijwonen
-, maar eindigt het in hoppen: eigen gemeente loslaten en overgaan naar
die andere gemeente. Ziedaar de kangoeroe-christen.
Klein
De vorige keer eindigde ik met de opmerking: de gevolgen zijn groter
dan je denkt. Verwijt en vervreemding gaan al vooraf, zo zagen we de
vorige keer. Het gaat nooit zonder pijn. Maar ook verder heeft het
shoppen en hoppen gevolgen. Regelmatig vertrekt men uit een gemeente
die mogelijk toch al klein geworden is. Het valt in die gemeente niet
mee om alles nog voluit te kunnen ?draaien?. Kringen voor kinderen en
jongeren zijn klein. Weinig aanwezigen in de groepen voor de catechese.
De vrouwenvereniging en de Bijbelstudiekring tanen. Om samen
vernieuwende activiteiten op te zetten in en om de diensten, ontbreekt
vaak de mankracht en de bekwaamheid. Er zijn er te weinig die een
muziekinstrument bespelen of willen of kunnen zingen. De kerkenraad
kent vacatures en het werk dat gedaan moet worden door weinigen in de
raad is dan toch weer veel. Bezoekwerk kan er onder lijden. Zo?n
kleinerwordende gemeente is, niet bij voorbaat een aantrekkelijke
gemeente. Hoewel er kleine gemeenten zijn, die het in veel opzichten en
juist soms in het pastorale omzien, goed doen.
Lees meer: De kangoeroe-christen (2)
Ik ken een winkelcentrum dat heet Shoppyland. Het embleem: een vrolijke
kangoeroe met volle buidel. Aan dat winkelcentrum moest ik denken bij
het schrijven van dit artikel. Een shoppende en hoppende kangoeroe.
Zo zijn steeds meer kerkleden, jongeren en ouderen. Regelmatig pakken
ze een ?dienstje? mee elders. Daar waar een flitsende predikant spreekt
of een zang- en muziekteam professioneel de samenzang diepgang geeft of
gemeenteleden prachtig in een mimespel de boodschap uitbeelden.
Uiteraard zit er ook iets meeslepends in het meestal massale. Er valt
veel te zien, te horen, te beleven. En voor elke leeftijdscategorie is
er in en rondom de dienst heel wat te doen. Dat trekt. Regelmatig
blijft het dan niet bij shoppen - een enkele keer een dienst bijwonen
-, maar eindigt het in hoppen: eigen gemeente loslaten en overgaan naar
die andere gemeente. Ziedaar de kangoeroe-christen.
Proces
Allereerst moet gezegd worden, dat elders kerken en zich bij een andere
gemeente aansluiten ook vroeger voorkwam. Feitelijk zijn onze kerken
voor een deel ontstaan door shoppende en uiteindelijk hoppende
(over)grootouders. Ds. Hendrik de Cock trok van heinde en verre
hoorders uit andere gemeenten. Dat liep verder door in verzoeken om hun
kinderen te dopen en leidde tenslotte tot afscheiding en het stichten
van nieuwe gemeenten. Deze oude historie illustreert dat shoppen en
hoppen meer gevolgen heeft, dan je mogelijk in eerste instantie bedoelt
en denkt. Wie meent dat je met een bepaalde regelmaat eigen diensten
kunt verzuimen om elders opgeladen of geestelijk gevoed te worden, moet
zich realiseren dat de consequenties groter zijn dan je denkt. Je bent
afwezig in eigen samenkomst.
Lees meer: De kangoeroe-christen (1)
?Als het net even anders was gegaan? is een regel uit een lied van
Herman van Veen. Het gaat erover dat er maar weinig voor nodig is om de
geschiedenis anders te laten verlopen. Zoals ??n van de stellingen van
de chaostheorie zo fraai zegt: een wapperende vlinder aan de ene kant
van de wereld kan een orkaan veroorzaken aan de andere kant.
Een mooi voorbeeld van dit ?vlindereffect? is ook te vinden in de
speelfilm -Sliding Doors-. In deze film wordt de hoofdpersoon Helen
ontslagen. Als ze terneergeslagen naar huis gaat neemt haar leven een
onverwachte wending, of liever gezegd de mogelijkheid van die wending
wordt in de film getoond.
Het al dan niet missen van de metro is de aanleiding om twee verhaallijnen naast elkaar uit te werken.
In verhaal 1 mist ze de metro en neemt ander werk om rond te kunnen
komen. Haar vriend heeft echter zonder dat zij het weet ook een relatie
met een andere vrouw. Hij voelt zich daar schuldig over omdat hij Helen
bedriegt, maar ook weer niet zo schuldig dat hij de relatie be?indigd.
Uiteindelijk is het die andere vriendin die Helen confronteert met de
relatie. Helen valt van de trap en belandt in het ziekenhuis.
In verhaal 2 haalt ze de metro wel en is dus veel eerder thuis dan
normaal. Daardoor betrapt ze haar vriend die op dat moment het bed
deelt met zijn ex. Helen verbreekt de relatie en vertrekt.
Lees meer: Mexicaanse grap?
Vivian is een tiener van 17 jaar en gaat elke week naar de kerk met
haar moeder. Ze kan kiezen tussen minstens vier verschillende kerken.
Ze gaat naar een christelijke school en heeft een christelijke
vriendengroep. Ze is een intelligent meisje en is net terug van een
halfjaar highschool in Amerika. Haar volgende doel is naar de
universiteit te gaan. Waarschijnlijk wil ze later trouwen met een
betrouwbare christelijke jongen en ze wil ooit moeder worden. Dit alles
klinkt niet heel ongewoon zult u zeggen, Vivian zou een Nederlands
meisje kunnen zijn. Maar dat is ze niet, Vivian is een Isra?lisch
christelijk Arabisch meisje. En al die ?namen? maken dit ?gewone? leven
heel wat
gecompliceerder.
Afgelopen februari tot mei hebben wij, Esther Agteres, Machteld
Beertema en Lisette de Koster, drie maanden in een christelijk
Arabische gemeenschap gewoond in Isra?l, te Lod. Voor deze christenen
in Lod en die in de plaats Ramla, hebben we ons afstudeeronderzoek voor
Maatschappelijk Werk en Dienstverlening gedaan. Daardoor zijn we iets
meer van de betekenis te weten gekomen om als christen Arabier in
Isra?l leven. Dat bleek niet zo gemakkelijk te zijn.
Gastvrijheid voorop
Vanaf onze aankomst hebben we de beroemde Arabische gastvrijheid aan
den lijve ondervonden en ervan genoten! Hierdoor had deze groep al snel
een plek in ons hart gekregen. Maar in bijna elk gesprek werd binnen
tien minuten hun verhaal verteld. Het verhaal van de Arabisch
christelijke gemeenschap die moet leven als een minderheid binnen een
minderheid in het beloofde land. En wij vinden dat hun verhaal moet
worden doorverteld.
Lees meer: Isra?lische christen Arabieren?, bestaan die?
De boeken van Tim Keller verkopen als warme broodjes. Kennelijk is er
behoefte aan heldere, eigentijdse vertolking van de Bijbelse boodschap.
Het lukt Keller telkens weer om bekende Bijbelverhalen en vertrouwde
christelijke geloofswaarheden, zo te kantelen dat je opluistert.
Zo ook in dit boekje. Hierin geeft hij een uitleg van Lukas 15. Vooral
het gedeelte dat wij kennen of noemen: de gelijkenis van de verloren
zoon. Keller is niet de eerste die er ons op attent maakt dat we die
gelijkenis moeten lezen vanuit het begin van Lukas 15, namelijk dat
zondaars tot Jezus komen en dat de Farizee?n en Schriftgeleerden hem
dat kwalijk nemen. Ook is hij niet de eerste die erop wijst dat de naam
?gelijkenis van de verloren zoon? niet klopt. Anderen hebben
gesuggereerd het te noemen ?de gelijkenis van de liefdevolle vader?.
Keller kiest voor de titel ?de gelijkenis van de twee verloren zonen?,
waarbij uiteraard de vrijgevige vader de hoofdrol vervult.
De kern van het boek is tweeledig. De eerste kern is dat Keller op een
originele wijze laat uitkomen dat er twee verloren zonen zijn. De
tweede kern is het optreden van de vader naar beide verloren zonen toe
nl. dat hij beiden tegemoet treedt, beiden binnen nodigt en beiden een
feestmaal aanbiedt. De vrijgevige vader. ?De slechte zoon gaat naar het
feest van de vader maar de goede zoon wil niet.
Lees meer: De vrijgevige God
Ik ken een winkelcentrum dat heet Shoppyland. Het embleem: een vrolijke
kangoeroe met volle buidel. Aan dat winkelcentrum moest ik denken bij
het schrijven van dit artikel. Een shoppende en hoppende kangoeroe. 
Ik ken een winkelcentrum dat heet Shoppyland. Het embleem: een vrolijke
kangoeroe met volle buidel. Aan dat winkelcentrum moest ik denken bij
het schrijven van dit artikel. Een shoppende en hoppende kangoeroe. 
?Als het net even anders was gegaan? is een regel uit een lied van
Herman van Veen. Het gaat erover dat er maar weinig voor nodig is om de
geschiedenis anders te laten verlopen. Zoals ??n van de stellingen van
de chaostheorie zo fraai zegt: een wapperende vlinder aan de ene kant
van de wereld kan een orkaan veroorzaken aan de andere kant. 
Vivian is een tiener van 17 jaar en gaat elke week naar de kerk met
haar moeder. Ze kan kiezen tussen minstens vier verschillende kerken.
Ze gaat naar een christelijke school en heeft een christelijke
vriendengroep. Ze is een intelligent meisje en is net terug van een
halfjaar highschool in Amerika. Haar volgende doel is naar de
universiteit te gaan. Waarschijnlijk wil ze later trouwen met een
betrouwbare christelijke jongen en ze wil ooit moeder worden. Dit alles
klinkt niet heel ongewoon zult u zeggen, Vivian zou een Nederlands
meisje kunnen zijn. Maar dat is ze niet, Vivian is een Isra?lisch
christelijk Arabisch meisje. En al die ?namen? maken dit ?gewone? leven
heel wat
gecompliceerder. 
De boeken van Tim Keller verkopen als warme broodjes. Kennelijk is er
behoefte aan heldere, eigentijdse vertolking van de Bijbelse boodschap.
Het lukt Keller telkens weer om bekende Bijbelverhalen en vertrouwde
christelijke geloofswaarheden, zo te kantelen dat je opluistert.