Het leven van Mozes was voorbij. 40 jaar prins van Egypte, 40 jaar
schaapherder in de woestijn. Op een dag zou hij wel ergens sterven en ze
zouden hem wellicht nog zoeken en vinden, maar het zou voorbij zijn.
Wat verwacht je nog van een 80-jarige? En (laten we eerlijk zijn) ook
bij ons wordt een mens van 80 ook niet meer geschikt geacht voor
leidinggevende posities.
Maar Mozes ziet het Licht. Nou ja, eerlijk gezegd wil de HERE God, dat
Mozes het Licht ziet, maar Mozes ziet dat niet zitten. Op een dag ziet
hij een braambos, die vlam heeft gevat in de woestijnhitte. Niets
bijzonders. Maar de braambos verbrandt niet. Hij brandt wel, maar blijft
geheel intact. Dat is toch wel heel merkwaardig en Mozes wil er het
zijne van weten, dus gaat hij op onderzoek. En zo heeft God de
onverdeelde aandacht van Mozes. Mozes staat helemaal open voor elk woord
en elke suggestie. God heft de standaardgedachten over een 80-jarige op
en maakt een nieuw begin. Een les voor ons. Wij zouden allemaal open en
ontvankelijk moeten zijn voor nieuwe dingen. Meestal denken wij langs
vaste paadjes. Dingen zijn zoals ze zijn en blijven zoals ze altijd zijn
geweest. En er moet ook wel iets bijzonders gebeuren willen wij
aandachtig kijken en luisteren.
Lees meer: Mozes (2)
Kun je vandaag nog wel met het e-woord aankomen? Alsof wij de dingen
beter weten dan de mensen om ons heen. Alsof wij willen horen bij de
cultuur van hen, die precies wisten hoe het moest. Evangeliseren lijkt
niet te passen in de cultuur van vandaag, waarin we respect hebben voor
ieders overtuiging. Past het e-woord wel bij een kerk, die midden in de
maatschappij wil staan?
Bryan P. Stone schreef een boek over ?Evangelisatie na het christendom?.
Het heeft mij aan het denken gezet over de praktijk van onze
evangelisatie.
Dit boek gaat ervan uit, dat we leven in een postchristelijke en
postmoderne cultuur. Vandaag is de belangrijkste vraag niet meer wat
precies waar is. Het gevoel speelt een belangrijke rol: als ik het
gevoel heb dat ik ergens iets aan heb, dan doe ik daar wat mee. Stone
constateert dat veel evangelisatieboodschappen zich daar nu ook sterk op
richten. Hoe kunnen we duidelijk maken dat je iets aan het evangelie
hebt? Hoe kan de boodschap van de kerk aansluiten bij de behoeften die
mensen voelen?
Lees meer: Waar doen we het voor?
Nog onlangs las ik in het boek Onze premiers (1901-2002) van Han van der
Horst. De eerste minister-president die Van der Horst daar bespreekt is
Abraham Kuyper (1837-1920). Terwijl ik deze boekbespreking wilde gaan
schrijven las ik daar dat in die tijd in navolging van Calvijn de
overtuiging bestond dat het kwaad en de zonde moesten worden bestreden.
Die vond men vooral in de wellust en de voorboden daarvan, zoals zang,
dans en snarenspel? We zijn ruim een eeuw verder. En voor me ligt een
boek waarin de Bijbel gekoppeld wordt aan o.a. zang, dans en snarenspel.
Gaat dat wel goed?
E?n ding is zeker. De Bijbel blijkt een belangrijke inspiratiebron voor
kunstenaars. ?Provocerend, ironisch, kritisch, ge?nspireerd, gelovig,
traditioneel: de uiteenlopende wijzen waarop bijbelse verhalen en
po?zie, profetie?n en brieven door de twintigste-eeuwse kunsten zijn
verwerkt, zijn het onderwerp van De Bijbel cultureel.?, zo vertellen ons
de redacteuren van dit vuistdikke boek. Hoe verwerken beeldende kunst,
film, theater, muziek, pop en literatuur de Bijbelse verhalen en
motieven? Dat ontdekken we in dit boek. Het accent ligt daarbij op kunst
uit de westerse wereld.
Lees meer: Bijbel en kunst van de 20ste eeuw
In het eerste artikel heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld. In dit
artikel wil hij iets van het werk laten zien dat het IDO verricht.
De inloophuizen zijn vooral ontmoetingsplek met een warme huiskamer.
?Hier word ik tenminste niet weggejaagd? is de reactie van een bezoeker
die ?s nacht slaapt in de nachtopvang van het Leger der heils, maar de
dag moet zien door te komen. De Multi-culti-maaltijd is deze keer
voorbereid door enkele mensen met een Afrikaanse achtergrond. Aan de
maaltijd schuiven mensen aan voor wie dit vaak de enige warme maaltijd
in de week is en ze betalen daar graag ? 2,50 voor. Ook als ze wel een
eigen dak boven het hoofd hebben, verzorgen ze zich vaak slecht door
problemen, ziekte en eenzaamheid. Het inloophuis probeert daar ook
structureel verandering in te brengen o.a. door de cursus Uitkomen met
je inkomen of de cursus Goedkoop en gezond eten. Elk jaar zijn er weer
deelnemers. In het inloophuis waar ook nogal eens mensen komen met
psychische problemen is ook af en toe de GGZ present met een cursus. In
het inloophuis waar veel allochtone vrouwen komen met jonge kinderen
wordt regelmatig gewerkt aan Spelen met kinderen. Een internethoek wordt
in beide huizen veel gebruikt door mensen die langs deze weg iets bij
instanties moeten aanvragen, maar zelf niet over een computer
beschikken.
Lees meer: Helpen wie geen helper heeft (2)
Op 20 september j.l. is het 25 jaar geleden dat drs. H.M. van der Vegt werd bevestigd als predikant te Groningen, met als speciale opdracht de Evangelieverkondiging onder Isra?l. Op verzoek van de redactie vertelt hij hoe het in die 25 jaar is gegaan.
Een spotlight over vijfentwintig jaar... Wanneer ik aan het licht gewend ben, denk ik allereerst aan mijn Pandaatje, dat me naar Isra?l bracht. Een paar dagen na de gedenkwaardige bevestigingsdienst in Groningen ging ik op weg, via Itali? en Griekenland naar Haifa met de auto en met de boot. In de haven van Ancona schreef ik ansichten aan Deputaten Isra?l, dat de ?nieuwe werker in Isra?l? - ja, dat was ik ? een goed eind op weg was. Op een zondag kwam ik in Jeruzalem aan, het begin van tien jaren werk in de ?heilige stad?. Ik heb daar met onvoorstelbaar veel vreugde en plezier (dat zijn heel verschillende begrippen, maar ze passen allebei) mogen werken: leren van het Jodendom, Nederlandstalige kerkdiensten, contacten met allerlei Isra?lis, met Palestijnen, de regenboog-achtige oecumene van Jerusalem ? en daarvan zoveel mogelijk vertellen aan onze kerken in Nederland.
Kun je vandaag nog wel met het e-woord aankomen? Alsof wij de dingen
beter weten dan de mensen om ons heen. Alsof wij willen horen bij de
cultuur van hen, die precies wisten hoe het moest. Evangeliseren lijkt
niet te passen in de cultuur van vandaag, waarin we respect hebben voor
ieders overtuiging. Past het e-woord wel bij een kerk, die midden in de
maatschappij wil staan? 
Nog onlangs las ik in het boek Onze premiers (1901-2002) van Han van der
Horst. De eerste minister-president die Van der Horst daar bespreekt is
Abraham Kuyper (1837-1920). Terwijl ik deze boekbespreking wilde gaan
schrijven las ik daar dat in die tijd in navolging van Calvijn de
overtuiging bestond dat het kwaad en de zonde moesten worden bestreden.
Die vond men vooral in de wellust en de voorboden daarvan, zoals zang,
dans en snarenspel? We zijn ruim een eeuw verder. En voor me ligt een
boek waarin de Bijbel gekoppeld wordt aan o.a. zang, dans en snarenspel.
Gaat dat wel goed?.jpg "Image")
In het eerste artikel heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld. In dit
artikel wil hij iets van het werk laten zien dat het IDO verricht. 
Op 20 september j.l. is het 25 jaar geleden dat drs. H.M. van der Vegt werd bevestigd als predikant te Groningen, met als speciale opdracht de Evangelieverkondiging onder Isra?l. Op verzoek van de redactie vertelt hij hoe het in die 25 jaar is gegaan.