Dit boek heeft lang op mijn bureau gelegen. Ook na het lezen ervan. Het moet besproken worden. Omdat het gelezen moet worden. Maar wat brengt het veel op gang, en wat roept het veel op. Uit gesprekken met mensen die een deel van het laatste stuk van de in dit boek beschreven geschiedenis hebben meegemaakt – die er zelf op een bepaalde manier een rol in speelden en moesten spelen – heb ik begrepen hoe diep dat wat zich voltrok in Indonesië heeft ingesneden in hun leven. Ook, en vooral, omdat het zo diep insneed in en sporen trok in het leven van de mensen daar, in Indonesië. Als je met deze mensen sprak, deden ze niet gemakkelijk een boekje open over hoe het allemaal geweest was; over wat ze allemaal meegemaakt hadden; over wat ze allemaal hadden moeten doen. Ze deden er veelal het zwijgen toe. Omdat het te veel was. Omdat het te zwaar was. Want wie zal het allemaal zeggen? Wie kan, onbevooroordeeld, zeggen hoe het was; hoe het had moeten zijn?

Ulrum heeft na 20 jaar weer een eigen predikant! Reden voor een kennismaking. Als ik voor de pastorie uit de auto stap en naar de voordeur loop, word ik begroet door zoontje Laurens, drie jaren jong, die met zijn klein rond hoofdje om het hoekje van de voordeur roept: Dag dominee. Kijk, dat is nog eens een welkom! Een bijzonder goed begin vond ik dat. Eenmaal binnen in de ruime en warme huiskamer en onder het genot van een lekker warm kopje koffie, valt het me op hoe gemakkelijk ze beiden praten en hoe soepel het gesprek verloopt.

Hartelijk welkom in ons midden. Zijn jullie al wat bijgekomen van de bevestigingsdienst van afgelopen zaterdag 8 januari? Hoe hebben jullie het ervaren?

Het was spannend en heel intensief, druk ook de aanloop ernaartoe, maar tegelijk ook heel mooi en goed. Het mooiste moment was toen ik geknield lag en de vier ambtsdragers aan elke hoek de oude Bijbel boven mijn gebogen hoofd vasthielden. Zo werd ik in het ambt bevestigd. Onder het Woord van God dus. Als predikant sta je niet boven, maar onder het Woord. Je bedient Gods Woord. Onvergetelijk en ontroerend.

Gestolen water is zoet, zo zei Salomo. En ook: In het geheim genuttigd brood is aangenaam (Spr.9,17). Blijkbaar ontstaat bij mensen een goed gevoel als ze hun naaste te slim af zijn. Diefstal kan echter ook ten opzichte van God plaatsvinden. Het vooruitzicht op het bezit van luxe goederen bracht Achan tot belediging van de Allerhoogste.

Achan pleegde deze eerroof toen hij zich een mooie kostbare Babylonische mantel, tweehonderd sikkel zilver en een grote goudstaaf toe-eigende, nadat de HERE Jericho in de handen van Israël had gegeven (Joz.7,21). Terwijl volgens de wet van Mozes op andere vormen van diefstal doorgaans een geldboete staat, legde God bij deze diefstal een hogere straf aan de schuldige op.

Niet zo lang geleden studeerde Dominik af aan de TUA. De meeste admissiaal studenten zijn direct na het afstuderen beroepbaar, maar dat is bij Dominik nog niet het geval. Hij doet op een bijzondere locatie ervaring op in het werk binnen Gods Koninkrijk. Een gesprek met Dominik.

Dominik, vertel ons eerst even wie je bent.

Ik ben Dominik de Bruijne en ik ben 27 jaar oud. De eerste acht jaar van mijn leven woonde ik in Den Haag. Daarna heb ik elf jaar in Utrecht gewoond, om in 2014 naar Ermelo te verhuizen. Mijn vader is predikant, en ik verhuisde steeds mee als hij een nieuw beroep aangenomen had. Na mijn middelbare school en een tussenjaar op de EH in Amersfoort, ben ik theologie gaan studeren. De Bijbel heb ik namelijk altijd al een prachtig boek gevonden. Tijdens mijn studie kwam er bij mij het verlangen op om predikant te worden. In 2020 kreeg ik toestemming om te preken binnen de CGK. Een jaar later heb ik mijn studie theologie afgerond. Op dit moment werk ik in de Oost-Duitse stad Schwerin als missionair werker.