Ze was al een eind in de tachtig. Woonde nog zelfstandig en kon zich nog goed redden. Dankbaar voor haar goede gezondheid en vitaliteit. Toch zei ze vaak: ‘Ik hoop dat ik nooit hulpbehoevend word, dat lijkt me verschrikkelijk.’ 

Ze bedoelde daarmee dat ze het erg zou vinden wanneer ze zich niet meer zonder hulp van anderen zou kunnen redden. Zo helemaal afhankelijk te moeten zijn. 

Dertig jaar geleden brak Francine Rivers door met haar eerste christelijke roman: Bevrijdende liefde, gebaseerd op het bijbelboek Hosea. In dit 40-dagen dagboek worden de thema’s uit die roman verder uitgediept: Afgewezen, berusting, gered, vrijgekocht, verzoening en vernieuwing.

Er wordt elke dag heel wat in Bijbelse dagboeken gelezen. De een doet jarenlang met hetzelfde dagboek – een ander koopt elk jaar iets nieuws. Nu we aan het eind van 2021 komen, kan het zijn dat u op zoek bent naar iets nieuws voor volgend jaar. Maar hoe vind je iets dat geschikt is in die grote hoeveelheid (nieuwe) dagboeken? In dit artikel komen vier nieuwe dagboeken voorbij met een korte beschrijving en aanbeveling. Dit jaar allemaal dagboeken die jaarlijks uitkomen. Hopelijk heeft u daar wat aan en helpt het bij de keuze.

‘Van die eerste weken in Nederland zal ik dat eerste gezin in Mussel nooit vergeten’, vertelde mijn Afghaanse vriend Hoessein* mij. ‘Ik was nog maar veertien, was mijn ouders kwijtgeraakt onderweg en had maandenlang alleen door Iran, Turkije en Europa gezworven.  Ik zag boten zinken en kinderen verdrinken. Omdat ik zo jong was, werd ik na registratie in ter Apel in een opvanggezin geplaatst. Ik kon niet met hen praten, maar ze begrepen dat ik wanhopig op zoek was naar mijn familie en de man bad voor mij. Een paar dagen later werd mijn broer gevonden in een asielzoekerscentrum in Nederland en kon ik naar hem toe. Dat was echt gebedsverhoring. Ik ben opgevoed als moslim, maar toen ben ik op zoek gegaan naar de God tot wie die man bad en naar Jezus.’ De man die voor Hoessein bad, heeft nooit geweten dat hij christen is geworden. Aan Hoesseins verhaal moest ik de afgelopen maanden steeds denken bij de nieuwe stroom asielzoekers uit Afghanistan. Hoeveel mannen, vrouwen, jongens en meiden als hij zijn nu wanhopig op zoek naar een luisterend oor en iemand die met hen bidt? Zijn wij er als kerken voor deze vluchtelingen uit Afghanistan en ook die uit Syrië, Jemen, Somalië en Turkije?