De acaciaboom groeit in de woestijn. Hij kan wel vier tot zeven meter hoog worden, en heeft extreem lange wortels. Met die wortels zoekt hij de grond af naar ondergrondse waterbronnen. Voor Bedoeïenen is het dan ook een belangrijke boom, ze weten dat er in de buurt van een acacia vrijwel altijd water te vinden is. En het sap van de gekookte peulen gebruiken ze tegen maagpijn en de behandeling van snijwonden.

De boom is in principe altijd groen, maar als er echt geen water is verliest hij om te kunnen overleven zijn kleine groene blaadjes. En daarmee voeden de dieren in de woestijn zich dan weer. Ook de zaden zijn voedzaam, ze bevatten veel eiwit en fosfor.

In het voorjaar bloeit de acacia met een overvloed aan goudgele bloemen, die bijen en andere insecten aantrekken. Acaciahoning is dan ook beroemd.

De schrijver van dit boek, ds. M. P. D. Barth, is in 2017 aangesteld als krijgsmachtspredikant op de vliegbasis Woensdrecht. In het voorwoord legt hij uit hoe hij tot het schrijven van dit boek is gekomen. In de gesprekken met de militairen merkt hij dat het geweld in de Bijbel een zekere weerstand oproept. God is toch liefde? Hoe kan het dan dat… vul maar in. Militairen staan daarin niet alleen.

Het boek Spiegelzalen is geschreven door een drietal advocaten die in hun praktijk scheidende echtparen bijstaan. Zij hebben in hun ervaring als mediators gezien dat christenen niet altijd steun krijgen vanuit hun geloof en kerkgemeenschap als hun huwelijk breekt en ze met de gevolgen daarvan moeten omgaan. Dit boekje kan eraan bijdragen dat christenen in een dergelijke moeilijke situatie meer steun krijgen.

Hoe God wil troosten na seksueel geweld

 

Een boek dat iets beschrijft waar in de samenleving steeds meer aandacht voor is. De gevolgen van seksueel geweld. En het is maar goed dat daar steeds meer aandacht voor is. Marianne van Wageningen vraagt aandacht voor deze problematiek vanuit haar geloof. Op de achterkant van het boek staat een sterk citaat: De God die mij dwong in de boot te stappen terwijl Hij wist dat er een flinke tegenwind zou komen, de God met Wie ik in conflict ben: die God is ook een creatieve Trooster. Dit citaat dekt de lading van het boek. Het is eerlijk, kwetsbaar en open geschreven. Alles wordt benoemd zonder gemakkelijke antwoorden. Dat kan ook niet, omdat de schrijfster over zichzelf schrijft. En ze heeft duidelijk geen moment de neiging om de zaken rooskleuriger voor te stellen dan ze zijn. Er is aandacht voor de tegenstelling. Aan de ene kant is er de pijn die blijft en het verdriet dat steeds terugkomt.

Is dit nu een vraag om een artikel aan te wijden? Ja, toch wel, want we kunnen één ding wel voor zeker aannemen, namelijk dat de Here Jezus niet eind december is geboren. We kunnen dat eenvoudig afleiden uit het Evangelie naar Lucas, dat ons vertelt dat de herders buiten in het veld waren. Maar ook in Israël kan de winter koud zijn, zeker ’s nachts, en daarom houden de herders de kuddes tussen oktober en maart binnen. Omdat 25 december hartje winter is kunnen we er van uitgaan dat Christus niet op die datum is geboren. Waarom vieren we zijn geboorte dan wel op die dag?

 

Commentaar

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...

  • Horrorgezinnen 2024-08-31 08:28:17

    Wat een pijnlijke vertoning op de onlangs gehouden democratische conventie in Chicago. Niet ver...