De corona-crisis blijft nog steeds beslag leggen op het leven. Wereldwijd. En dat nu al, sinds meer dan anderhalf jaar. Timothy Dalrymple, president en CEO van het bekende Amerikaanse tijdschrift Christianity Today, schreef gedurende een lange periode van de corona-crisis een serie meditaties naar aanleiding van de dingen die gebeurden. Hij vermeldde daar steeds het aantal besmettingen dat op dat moment bekend was bij. In dit boekje waarin die meditaties, aangevuld met een zestal andere, zijn uitgegeven staan die cijfers er nog steeds bij.

Afspraak met de redactie van Kerkblad voor het Noorden was, dat ik zou proberen met regelmaat iets te schrijven over film en theologie. Helaas is daar tot nu toe weinig van terechtgekomen. Nu wel een keer, en ik ga voor 2022 proberen er meer werk van te maken. Zie dat maar als een goed voornemen. De redactie stelde mij de vraag: wil je eens wat aandacht besteden aan enkele kerstfilms die de moeite waard zijn?

Dat werd een interessante zoektocht. Mij bleek dat er eigenlijk heel weinig kerstfilms zijn, die raken aan de kern van kerst, en waarin de geboorte van Jezus ook echt een plek heeft. Veel films komen niet verder dan zoetig lief zijn voor elkaar. Deze zoetige hollywood – traditie is al decennia oud. Het gaat vooral om lief zijn voor elkaar, en in de oudere films gebeurt er af en toe ook nog weleens een wonder.

Het boek begint als Anna een afspraak heeft bij de zevende therapeut in haar leven. Terwijl ze nog in de auto zit bidt ze: ‘O God, laat het eindelijk eens klaar zijn, laat me klaar zijn voor het leven zonder dat mijn hoofd telkens op hol slaat.’ Daarna krijgt de lezer via flash backs in haar leven langzamerhand een beeld van wat er is gebeurd en hoe ze geworden is tot de persoon die ze nu is. Een verhuizing in haar kindertijd blijkt een keerpunt in haar onbezorgde leven tot dan toe.

In veel kerken hangt aan de kansel of ligt gedrapeerd over de liturgische tafel een kleed (antependium) dat in de loop van het jaar een paar keer van kleur verschiet. Dat is geen mirakel. De betreffende kerken blijken te beschikken over meerdere kleden die er vrijwel hetzelfde uitzien, maar verschillend van kleur zijn… Af en toe worden de kleden verwisseld.

Kale muren in het wit

Deze kleurrijke afwisseling is er niet altijd geweest in protestantse kerken van gereformeerde komaf. De calvinistische reformatie heeft met de beelden ook de taal van de kleuren uit de kerk verwijderd, of er in ieder geval geen aandacht aan gegeven. In veel eeuwenoude Nederlandse kerkgebouwen zijn de muren wit en kaal. Toch is in veel van die kerken onder die witte bepleistering meer kleur te bekennen. Het wit aan de muren is vaak aangebracht nadat de kerk was overgegaan naar de reformatie. Bij restauratiewerkzaamheden wordt de pleisterlaag veelal niet meer opnieuw aangebracht. Want bij het verwijderen van de witte laag zijn vaak muurschilderingen tevoorschijn gekomen die al in de vroege Middeleeuwen zijn aangebracht. Protestanten zijn vandaag de dag wat minder allergisch geworden voor beeldende kunst in de kerk. De muurschilderingen worden intact gelaten en met trots getoond aan het publiek.