Van sommige boeken geldt dat ze echt in een behoefte voorzien. En volgens mij is dat zeker het geval bij het boek dat nu voor mij ligt: een lijvige en grondige studie over vragen die heel direct ons leven raken. Want hoe zit dat met genezing en bevrijding in het licht van het evangelie van de Here Jezus Christus?

Een compleet geluid

Jan Minderhoud heeft ons met dit boek echt een dienst bewezen; hij snijdt namelijk een onderwerp aan dat niet alleen actueel is, maar waarbij het ook van het grootste belang is dat er op een stevig Bijbelse, dat is op een theologisch verantwoorde en meteen ook pastorale manier over geschreven wordt. In aansluiting aan wat de Bijbel ons laat zien. Dat ik dat er zo expliciet bij zet, heeft zo zijn reden. Er is namelijk heel wat te koop als het gaat om de thematiek die in dit boek behandeld wordt, en van lang niet alles wat erover geschreven wordt, zou ik meteen willen zeggen dat ik er echt blij van wordt. Ik herinner me – als ik één persoonlijke herinnering mag delen – een heel scherp oordeel van een zuster in het geloof die zonder meer stelde dat het gewoon een kwestie was van geloof of van een tekort aan geloof als iemand wel of geen genezing ontving. Dat zei ze, terwijl ik als pastor een terminaal gemeentelid begeleidde, die vast geloofde dat de Here genezing kon geven, maar die vooral geloofde dat de Here goed voor haar was.

n.a.v.  Hebreeën 11

Ken je Tijl Uilenspiegel?

Volgens de volksverhalen was Tijl Uilenspiegel een deugniet die - vrij als een vogel -

in de zestiende eeuw door de Nederlanden en Duitsland trok.

Iedereen die hij tegenkwam hield hij voor de gek met zijn streken. Of Tijl Uilenspiegel echt geleefd heeft, is nog maar de vraag. De eerste verhalen rond deze kwajongen verschenen rond 1500 in Duitsland. Herman Bote, stadsklerk van Brunswijk, schreef een aantal grappige anekdotes over

een persoon genaamd: ‘Adyl Ulenspeghel’.

Wellicht is hij de geestelijke vader van deze Middeleeuwse grappenmaker.

Na het eten zet de boer zijn pet op. ‘ Ik loop nog even naar het vee,’  zegt hij tegen zijn vrouw. Dat waren zijn laatste woorden.
De man die me deze geschiedenis wil vertellen slikt en zijn ogen worden vochtig. Hij kucht en wil me dan toch meenemen in het verhaal.

Hoewel het zomer is, is deze dag koud. De noordenwind doet het riet aan de waterkant buigen. We zijn op weg naar de kerk. Het zal geen gewone dienst worden. Ook niet in een kerkgebouw. Maar in de openlucht. Met als hoogtepunt in de dienst het dopen van Eefke Marije, de dochter van een jonge boer en zijn vrouw. Naast de gemeente als getuige staan de koeien rondom het gebeuren te grazen of het gras te herkauwen.

In het vorige artikel is aangegeven dat het verbod op doodslag betekent dat je niet wederrechtelijk iemand het leven mag benemen. Dat houdt dus in dat er geen absoluut verbod op doden is. Doden kan gerechtvaardigd zijn.

God heeft in zijn gevallen wereld noodordeningen gegeven. Dat zijn ordeningen die noodzakelijk zijn om het kwaad in de wereld in te dammen. Dit kwaad kan een oorlog rechtvaardigen.

Op grond van dit gebod kun je dus niet zeggen dat een christen een pacifist moet zijn. Het gebod verbiedt het wederrechtelijk doden van de naaste. Het woord dat in de grondtekst wordt gebruikt voor doodslag, wordt nooit gebruikt voor oorlogshandelingen.