Vanwege corona konden vrijwilligers een hele tijd niet naar de TussenVoorziening in Eelde. De lessen en activiteiten voor vluchtelingen lagen noodgedwongen stil, maar worden nu enthousiast weer opgepakt. Mét veiligheidsmaatregelen.

Je zou denken dat het pre-corona gezelliger was, toen ze nog hele groepen tegelijk les gaven in de TussenVoorziening. Maar vrijwilligers Adib en Bé ervaren dat niet zo. Toegegeven; het is anders om slechts een stuk of 4 mensen in de klas te hebben. Maar meer personen passen er nu eenmaal niet in het lokaal als je 1,5 meter afstand moet houden. En veiligheid gaat ook in deze kleinschalige opvang voor alles.

Dit jaar herdenken wij dat Nederland vijfenzeventig jaar geleden werd bevrijd van de macht van Nazi-Duitsland. Nog steeds zijn er onder ons die de oorlog hebben meegemaakt. De komende maanden vertellen zij ons hun verhaal. Opdat wij niet vergeten …
Deze week het verhaal van Koby Klazenga-van de Nadort, 95 jaar oud.

Koby is de dochter van een onderwijzer. Hij wordt op 1 april 1939 hoofdonderwijzer in Veenendaal. De prachtige Nieuwewegseschool aan de Nieuweweg is zijn nieuwe werkplek. Een mooie stap in zijn carrière.

Het nieuwe schooljaar is nog maar nauwelijks begonnen of er komt al een eind aan de normale gang van zaken. Het schoolgebouw kan niet meer voor het lesgeven aan de veertien klassen worden gebruikt.

Het woord ‘missionair’ wordt vaak gebruikt.

De gemeente van Christus moet immers

missionair zijn.

Er moet wat van de kerk uitgaan.

‘Ik zou niet graag in zijn schoenen staan.’

Een uitspraak die u vast wel kent. Maar kent u deze ook?

‘Zolang ik geen twee weken in de mocassins van mijn buurman heb gelopen, zal ik hem niet aanklagen of veroordelen.’

Deze spreuk staat geschilderd op de wand van een hut in een Amerikaans indianenreservaat. Het zet je aan het denken, welk principe zit hier achter?