Het lijkt een vast patroon te worden. Kunstenaars, schrijvers, mensen uit de filmwereld en de zeer rijken, leven er op los en dat wordt vanwege hun bijzondere positie getolereerd. Maar dan staat er een slachtoffer op, en dan volgen er meer slachtoffers. Plotseling lijkt iedereen uit zijn roes te ontwaken. Iets wat decennialang moeiteloos kon, kan plotseling absoluut niet meer. Zo is de MeToo-beweging ontstaan. Seks kan kennelijk toch niet helemaal zonder regels.
Rond de jaarwisseling ging het opvallend vaak over onze democratie. Waarschijnlijk omdat het daarmee niet goed gaat. Ons land polariseert. De standpunten worden extremer en harder. Wij krijgen steeds meer moeite met andersdenkenden. Dat is zorgelijk.
Ik noem de gedachtewisseling tussen Trouw-columnist Stevo Akkerman met Thierry Baudet, de voorman van Forum voor Democratie in het oudejaarsnummer van Trouw. Baudet heeft ook onder behoudende christenen aanhangers. Hij omarmt namelijk de joods-christelijke traditie als het fundament van onze westerse beschaving. Eindelijk iemand die daar openlijk voor uitkomt. Zo denken velen.
Mijn vrouw leest wel eens wat voor uit een blog die ze volgt: uitspraken die op een rake manier dingen aanwijzen. Zo las ze me deze week het volgende zinnetje voor: Decemberstress? Krijg rust door ‘less’ (minder).
We halen ons vaak van alles en nog wat op de hals: we willen juist met kerst uitblinken in hoe we het feest aankleden om er vooral iets moois van te maken. Je kunt inderdaad moe worden van de decemberstress. En dan is het echt een goed advies: doe less (doe wat minder). Maak je niet zo druk. Kan het feest alleen slagen als wij alles tot in de puntjes hebben georganiseerd?
Kerstfeest is een van de belangrijkste feesten van het jaar. Tenminste, zo wordt dat over het algemeen door mensen beleefd: gezelligheid, kaarslicht, ontmoeting, en samen eten en drinken. Een vrolijke kaart met 'gelukkig kerstfeest' is een wens voor héél het bestaan van de geadresseerde: welzijn en gezondheid. 'Voorspoedig nieuwjaar' is een bemoediging: dat er veel reden zal zijn voor blijdschap in het nieuwe kalenderjaar.
Zou je dat nou wel doen? Dat vroeg ik mezelf toen ik nadacht over dit commentaar. Zou je nou wel iets schrijven over Zwarte Piet, wat wil je daarmee bereiken? Maar ik doe het toch… Aan de ene kant om iets te delen over de ontwikkelingen bij de NOS en het Sinterklaasjournaal die wat mij betreft positief zijn. Roetveegpieten, de een wat donkerder dan de ander, dat vind ik nou een goede zaak. Verder wordt er niet meer over Sinterklaas en Zwarte Piet gesproken, maar raakt Sint en Piet steeds meer ingeburgerd. En onze kinderen hebben totaal geen last van de verandering. Het lijkt wel alsof ze het helemaal niet zien.
