We kunnen niet allemaal helden zijn, maar we kunnen ons wel allemaal door helden laten inspireren. In het dagblad Trouw stond vorige week een prikkelend artikel over de Amerikaanse ex-marinier David Eubank. David volgde een opleiding voor pastor, ging aan de slag bij de Amerikaanse Special Forces en werkte een aantal jaren als zendeling in Burma. En nu is hij hulpverlener. Hulpverlener onder vluchtelingen. Wel op een bijzondere plaats: aan het gevechtsfront. Hij vormde er een speciale organisatie voor, de Free Burma Rangers. Ze werken in Burma, Koerdistan, Irak en in Syrië. Andere organisaties gaan weg, zij komen. Ze doen heel gevaarlijk werk. Toch is hij niet daardoor bij militairen en journalisten bekend. Ze kennen hem vooral als de christen die bidt met de gewonden die hij helpt. ‘Mag ik voor je bidden?’, vraagt hij. ‘Niemand weigert dat.’

Zondagmorgen in Talma Hûs, een zorginstelling, vooral voor diegenen die lijden aan Alzheimer of een andere vorm van dementie. In de kerkzaal wordt een dienst gehouden met een klassieke liturgie.

Het wordt kinderen al van jongs af aan geleerd: 'Wat zeg je dan?' 'Dank u wel!' Het is een stukje beschaving, etiquette, goed gebruik, netjes en niet meer dan behoorlijk. Een bedankje voor het cadeautje dat je kreeg, voor de hulp die je werd aangeboden, voor het bezoekje. Voor speciale dingen die je ten deel vielen. Heel normaal om daarvoor te bedanken.

Maar is dat dan ook dankbaarheid? Hoe diep wordt een dergelijk bedankje beleefd als het niet meer dan beleefdheid is?

We hebben het meegemaakt in onze Bed & Breakfast dat gasten je bij het afscheid bedanken en vervolgens toch een slechte beoordeling schrijven. Een dergelijk bedankje is dan niet meer dan een plichtpleging.

Kleine zinnetjes blijven vaak hangen. Ik las onlangs dat de kerk niet aan het doodgaan is, maar aan het veranderen. Dat las ik in een boek over een van de meest geseculariseerde steden van de wereld. De kerk is daar al jaren aan het kleiner worden. Er is weinig van over. Waarbij de vraag opkomt hoe lang het nog duurt voordat het helemaal voorbij is.

Juist over de kerk in die stad werd gezegd dat er geen sprake is van een doodgaan, maar wel van een verandering.