Ons land werd opgeschrikt door de moord op strafrechtadvocaat Derk Wiersum. Een verschrikkelijk drama voor zijn vrouw en kinderen, en zijn familie, vrienden en collega's. Eveneens een aanslag op de rechtsstaat. We wisten al langer dat het recht en ook veiligheid voor burgers beter beschermd moeten worden dan nu het geval is. Maar de urgentie van noodzakelijke maatregelen kwam woensdag 18 september jl. op een gruwelijke manier in het nieuws.

Afgelopen zomervakantie heb ik iets nieuws gedaan. Voor het eerst van mijn leven ben ik naar een festival geweest. Met het hele gezin: dus vrouw en kinderen (vier stuks) gingen mee. De aankomst (te laat en in de regen) was niet zo romantisch als verwacht, maar na wat strubbelingen werd het een heel mooie ervaring. Voor de kinderen was er een heel goed programma. En voor de volwassenen was er de hele dag door van alles te doen. Soms zelfs teveel, maar je kunt natuurlijk nooit alles meemaken.

Ik weet nog goed dat we, toen we in 2004 na zes jaar werken in de zending terugkwamen uit Mozambique, best aan een paar dingen moesten wennen die in Nederland intussen anders waren geworden.

Toen wij in 1998 naar Mozambique vertrokken kwam het gebruik van e-mail er net in. Toen we eind 2004 terugkwamen was het inmiddels heel gewoon geworden. En daardoor was er ook iets anders heel gewoon geworden: in de aanhef van een e-mail hadden de omgangsvormen een wijziging ondergaan. Het werd heel gewoon om een mail aan iemand te beginnen met ‘beste …’, waarbij op die puntjes vaak de voornaam van de betreffende persoon stond.

Het is weer september, de vakantie is voorbij, ook voor het hoger onderwijs. Jongeren gaan voor het eerst studeren. Vaak voor het eerst uit huis en op kamers in een andere stad. Een nieuwe omgeving, nieuwe vrienden, medestudenten. Er gaat een nieuwe wereld voor ze open, een wereld met vrijheden en nieuwe verantwoordelijkheden. Maar ook een met nieuwe verleidingen en gevaren. Hoe gaan ze daarmee om en welke steun kunnen we ze daarbij geven?

Het zou goed zijn wanneer ouders en kerkenraden met elkaar in gesprek gaan en zich buigen over een aantal vragen: