In mijn hoofd is het vaak chaos: ik denk aan van alles, maar heel veel van wat ik bedenk verdwijnt ook weer. En dan vergeet je weleens iets. Althans, echt vergeten is het niet, maar je denkt eraan – doet er niets mee en dan ben je te laat. Dat gebeurt met verjaardagen, bezoeken, punten van voorbede die opgegeven worden en die ik niet opschrijf. Daarom werk ik het liefst in een zeer gestructureerde omgeving. Met lijstjes, notities en schema’s waar alles in gevangen is. En zo gebeurt het gelukkig maar zelden dat ik iets vergeet…. De structuur om mij heen compenseert de chaos in mijn hoofd.

Het laatste nummer van het oecumenisch bulletin «cursief» Bezinning «einde cursief» is helemaal gewijd aan Maria. Deze uitgave van de Raad van Kerken wil de laatste stand van zaken geven in het oecumenisch gesprek over haar. Hoe heeft dit gesprek zich ontwikkeld?

Ik ving het op, een paar weken geleden, in een kerkenraadskamer van een gemeente waar ik die zondag zou voorgaan. Daar werd mij gevraagd of ik in die dienst voorbede wilde doen voor een aantal asielzoekers. Zij hadden in de week voorafgaand aan die zondag van de IND bericht gekregen dat hun asielaanvraag was afgewezen: omdat de IND niet geloofde dat deze asielzoekers tot geloof gekomen waren. En nu zou er de komende week een spoedzitting van het gerecht zijn waarbij het erop of eronder zou zijn: zou de rechter nog mogelijkheden bieden? Dat was de situatie.

Op woensdag 29 mei jl. werd haar vierde en laatste zitting gehouden, precies vierhonderd jaar na de laatste zitting van de Synode van Dordrecht 1618-1619, bekend vanwege haar Leerregels tegen de Remonstranten, en de opdracht tot de 'Statenvertaling'.

De Nationale Synode begon negen jaar geleden op initiatief van de toenmalige preses van de generale synode van de PKN, ds. Gerrit de Fijter. De NS wilde het gesprek en de samenwerking tussen protestantse kerken en geloofsgemeenschappen bevorderen, en zo dienstbaar zijn aan het doorgeven van het evangelie, ook aan komende generaties.