Een ster ging de wijzen uit het Oosten voor. Ze waren op weg gegaan, ook al leefden er waarschijnlijk toch wel wat vragen in hun hart. Moedig gingen ze op reis, verwachtingsvol en goed voorbereid. Ze hadden mirre, wierook en goud bij zich.
Op het moment dat ik dit commentaar schrijf kijk ik vanuit mijn studeerkamer uit op een wit grasveld. De dooi is inmiddels ingevallen, maar ondertussen ligt de sneeuw er nog. We hebben net twee dagen met code geel-oranje-rood achter de rug. De kinderen hebben zich heerlijk vermaakt met de sneeuw. Ze willen alleen maar buiten spelen. Sneeuwpoppen maken, sneeuwballen gooien, dansen, springen, rennen, vliegen. Ze voelen geen kou en lijken niet moe te worden. Ze komen doorweekt thuis, gooien de kleren uit, trekken een pyjama aan en gaan voor de verwarming zitten, helemaal voldaan.
Nu en dan bezint de gemeente Amsterdam zich op de verhouding tussen kerk en staat. Vorige week kwam met dat doel een aantal mensen samen in de fraaie Zuiderkerk, gelegen op een steenworp afstand van het stadhuis. De deelnemers bestonden uit christenen, joden, moslims en ongelovigen. Eerst waren er de feiten en de cijfers. 38 % van de Amsterdammers voelen zich verwant met een godsdienst of levensbeschouwelijke stroming. Drie van de tien gelovige Amsterdammers gaan wekelijks naar de kerk en de moskee. 17 % voelt zich verwant met het christendom, 13% met de islam. Er waren geen cijfers over christenmigranten, maar ik denk dat ze de meerderheid vormen van die 17 %. Christenmigranten en de islam zijn van grote invloed op de herleving van religie in Amsterdam.
Na de zomervakantie zijn ze basisschoolkind af, dan gaan ze naar de brugklas, de kinderen die nu in groep acht zitten. Eerst nog de Cito-toets, de musical, maar dan? Dan moeten ze, samen met hun ouders, kiezen naar welke school voor voortgezet onderwijs ze gaan.
Hoe kies je nou zo’n nieuwe school? Ja, je hebt open dagen, doe-dagen, meeloopdagen, van alles halen middelbare scholen rond deze tijd uit de kast in de strijd om nieuwe leerlingen. Maar wat zeggen deze dingen over de school? Meeloopdagen en doe-dagen lijken nog wel op de gewone lespraktijk, maar een open dag? Leuke proefjes doen in het scheikundelokaal, koeienogen bekijken bij biologie, puzzeltjes van de wiskundeleraar… Het kan wel iets zeggen over de sfeer die op zo’n school heerst, vooral voor kinderen die daar gevoelig voor zijn, maar voorlopig krijgt een brugklasser geen scheikunde, en voor de andere vakken moet ook gewoon gewerkt worden.
Vanaf december gaat de NS op de gender neutrale toer en klinkt bij het naderen van een station voortaan niet meer het vertrouwde: dames en heren, wij naderen nu station… In plaats daarvan klinken de woorden die boven dit commentaar staan.
Ongeveer een op de vijfduizend mensen heeft bij de geboorte een interseksueel karakter. Daaronder verstaan we mensen met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken. De meesten van hen ondergaan een operatie om één geslacht vast te leggen. In eerste instantie ging de discussie over genderneutraliteit over deze groep van in ons land ruim 120.000 mensen, die het vanwege hun interseksueel karakter problematisch vinden om in een samenleving te moeten leven, waarin je als vanzelfsprekend wordt ingedeeld als man of vrouw.
