‘Ik denk vaak aan de oorlog’, zegt ze, ‘maar wij, wat kunnen wij nu verliezen, een beetje privacy en een beetje geld.’ Met een man of tien zitten we bij elkaar om na te denken over hoe we christen asielzoekers het best kunnen ondersteunen op weg naar een nieuwe procedure. De bovenstaande hartenkreet is van een van de deelneemsters. Haar uitspraak verraadt dat ze niet uit de stad komt. Samen met haar man woont ze in een klein dorp op een hobbyboerderij. Ze hebben vijf mensen in huis genomen. Vluchtelingen van drie verschillende nationaliteiten. ‘Ik denk vaak aan de oorlog, maar wat kunnen wij nu verliezen.’ Een andere deelneemster aan ons overleg heeft er ook vijf in huis. Een vader, een moeder en drie kinderen. ‘We redden het goed hoor’. Een andere vrouw in ons gezelschap doet het wat rustiger aan, ze heeft slechts een vrouw in haar huis opgenomen.

Er was eens een vrouw. Zij was een goede hulp, ja, een geweldige hulp. Dat vond iedereen. En het stond in De Verslagen. Niet dat ze altijd geweldig was maar wel dat ze hulp was.

In De Verslagen stond vermeld dat De Schrijver ook een Hulp was. Dat vond iedereen. De Schrijver was altijd geweldig.

Gijsbert van den Brink, hoogleraar aan de VU, is een man met een missie. Hij is van mening, dat het christelijk geloof en de (macro)evolutietheorie elkaar niet bijten. In zijn boek En de aarde bracht voort, vraagt hij zich hardop af: stel dat de evolutietheorie wel klopt, wat betekent dat dan voor het christelijk geloof? Hij gaat daarbij in op vragen als: kunnen we dan niet meer geloven in Gods leiding?  Is er dan geen historische Adam en ook geen historische zondeval meer? Zijn wij mensen dan nog wel beelddragers van God?

De huisarts kende de ernstig zieke patiënt in zijn wijk goed. Hij wist wat diens levensovertuiging was. Toch vroeg hij zijn patiënt, die waarschijnlijk niet lang meer zou leven, en steeds zwakker en vermoeider werd, of hij wel eens had nagedacht over euthanasie. Natuurlijk was dat geen optie, zo zei de patiënt. Ons leven ligt toch in de hand van God? Hij bepaalt wanneer het einde is gekomen. Dat mogen we toch niet in eigen hand nemen? De andere dag stelde de wijkverpleegkundige dezelfde vraag als de huisarts.