Drie weken  geleden liep ik met een collectebus om geld in te zamelen voor de stichting vluchtelingenwerk ZOA. Met dat geld kan noodhulp worden geboden aan mensen die slachtoffer geworden zijn van een natuurramp of gewapend conflict. Maar ook wordt met de lokale gemeenschap gewerkt aan wederopbouw.

In Dokkum was ik een van de meer dan honderd personen die collecteerde. Zo zetten we ons er samen voor in dat mensen weer zelfstandig in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Voor een ieder gold dat het christelijk geloof daarbij de motivatie was.

Er zijn gemeenten waar van alles verandert, waar veel vernieuwingen plaatsvinden. Sommige mensen voelen zich hierbij geweldig, anderen krijgen een wat onveilig gevoel, of ze voelen zich zelfs gedwongen worden tegen hun geweten in te gaan. Iedereen leest de Bijbel, maar niet iedereen leest daar hetzelfde in. Hoe gaan we daarmee om? De ‘vernieuwers’ vinden dat de conservatieven niet zo star moeten zijn. Ga een beetje met je tijd mee! Andersom hebben de ‘achterblijvers’ moeite met sommige veranderingen.

Nu kun je zeggen: de gemeente is een democratie. Iedereen mag zijn zegje doen en vervolgens gaan we stemmen. De meerderheid beslist en zo gaan we het doen.

We kwamen hem een paar weken geleden tegen bij de Jaffapoort in Jeruzalem. Een man uit India. We raakten aan de praat. Hij bleek theoloog te zijn. Om precies te zijn, hij was hoogleraar theologie aan een Amerikaanse universiteit. Toen hij vernam dat we uit Nederland kwamen vroeg hij: ‘Do you know Herman Bavinck?’ Of wij Herman Bavinck kenden? Ja, die kenden we. ‘En kennen jullie ook Abraham Kuyper?’, vroeg hij. Ja, die kennen we ook. Deze twee theologen waren belangrijke inspiratiebronnen voor hem. ‘Jullie hebben een geweldige bijdrage geleverd aan de theologie’, was zijn compliment voor Nederland. Bavinck en Kuyper zijn weer populair geworden. Niet in Nederland, maar in Amerika, India en ook in Zuid-Korea.

Petje af voor Alexander Pechtold, de D66-leider. Tijdens een uitzending van Nieuwsuur werd hij geconfronteerd met de doodswens van Martin Kock, 57 jaar, met progressieve reuma en bang om dement te worden. Aanleiding was een initiatiefwetsvoorstel van D66, waarin de partij voorstelt zelfdoding te faciliteren voor ouderen die levensmoe zijn. Zij moeten dan wel minstens 75 jaar zijn en bij hun zelfgekozen einde begeleid worden. Voor Martin Kock betekent dit voorstel dat hij nog 18 jaar moet wachten. Maar dat wil hij niet. Hij wil nu dood. Geraakt en met tranen in de ogen zocht Pechtold naar de juiste woorden. En hij gaf oprecht en met begrip antwoord. Chapeau!