Sinds 2006, toen de website werd opgezet, laat WikiLeaks regelmatig van
zich horen. De site werd bekend als klokkenluider. Overheden moesten
oppassen want hun vuile was kon worden opgehangen. Ook bedrijven waren
niet vrij van bekendmakingen door WikiLeaks. “Leak” is een Engels woord
dat “lekken” betekent. De afgelopen weken zijn deze site en Julian
Assange, oprichter en woordvoerder, veel in het nieuws geweest. Circa
250.000 documenten heeft WikiLeaks in bezit gekregen. Documenten die de
Verenigde Staten niet aan de openbaarheid prijsgegeven wil zien. Echter
8000 daarvan kunnen al benaderd en gelezen worden op het internet. Als
een moderne Robin Hood is Assange nu op de vlucht om uit handen te
blijven van het machtige Amerika.
Lekken. Dat is natuurlijk alleen maar interessant als er iets boeiends
en aansprekends te lekken valt. Als de Amerikaanse voor intern gebruik
bedoelde documenten zakelijke verslagen hadden bevat van deze of gene
Amerikaanse ambassadeur, hadden Assange en zijn medewerkers niet gelekt.
Saaie stukken zouden zij niet hebben geplaatst. “Lees hoe uw vriend
Amerika of uw tegenstander de Verenigde Staten over u denkt!” Dat trekt
publiek en levert sponsors op.
Lees meer: WikiLeaks
Vijf jaar geleden ben ik gevraagd voor de redactie van het Kerkblad voor
het Noorden (KvhN). Na enige bedenktijd heb ik ja gezegd en ben toen
door de classis Leeuwarden benoemd. Vooraf had men mij verteld wat het
redactiewerk inhield: de vergaderingen bijwonen en meedenken over de
inhoud. En wilde je nog een keer wat schrijven, dan kon dat. Maar dat
was niet verplicht. Echter, op de tweede vergadering werd mij al
gevraagd of ik de taak van meditatievoorziener op mij wilde nemen. Dat
hield in dat ik er voor moest zorgen, dat er iedere week een meditatie
kwam in het KvhN, geschreven door een van onze predikanten uit het
noorden. En zo gebeurt het, dat alle predikanten uit het noorden door
mij worden benaderd om eens in de twee jaar een tweetal meditaties te
schrijven. Gelukkig werken ze bijna allemaal spontaan mee. Daar ben ik
blij om. Want wat is er nu mooier dan de lezers iets te vertellen over
de schatten van het Evangelie. Je kunt wel zeggen, dat je daar nooit
over uit geschreven raakt.
Lees meer: Meditatievoorziening
Maandag 8 november jl. tijdens de diaconie vergadering werd een
presentatie verzorgd door Harry van Wieren, coördinator bij de stichting
Present Groningen en Smallingerland.
We hebben allemaal wel eens gehoord van deze stichting, maar het leek
ons goed om de diakenen goed te informeren over het hoe en waarom van
Present, zodat we daar ook ons voordeel mee kunnen doen.
Stichting Present heeft als missie het slaan van een brug tussen mensen
die iets te bieden hebben en mensen die daarmee geholpen kunnen worden.
Het leggen van de verbinding tussen deze twee groepen: makelaar in
sociale betrokkenheid. Met als visie dat er een beweging op gang komt in
de samenleving waarbij meer mensen het vanzelfsprekend vinden om naar
elkaar om te zien.
Dat sluit natuurlijk perfect aan bij de diaconale opdracht die gemeenten
hebben om in de barmhartigheid van Jezus Christus naar onze naaste om
te zien. De Bijbelse onderbouwing van Present is dan ook, onder andere,
gestoeld op Mattheus 25.
Lees meer: Present voor de naaste
Op bijna alles wordt tegenwoordig het woordje ‘duurzaam’ geplakt. Op
stroom, op eieren en brood, op happenings met een stroom leverende
dansvloer. En nu ook op de chocoladeletters van Sint in je schoen. Onder
druk van Oxfam/Novib zijn winkeliers en fabrikanten voor 95% overgegaan
op ‘goede’ letters. Dat wil zeggen, letters gemaakt van cacaobonen die
duurzaam zijn geteeld en verhandeld. 5 % zijn nog ‘foute’ letters, met
name van Droste. Droste moet je dus niet doen in je schoen, zo predikt
ons Oxfam/Novib. En om nu met een schuldgevoel aan een foute Sint-letter
te knabbelen, dat bederft ook de pret. Kweekt uiteindelijk al dat
gedram op duurzaam geen hedonistische heiligen die naar het schijnt geen
vuile handen maken?
We worden verleid door reclamespots en miljoenen subsidies om te kiezen
voor de elektrische auto en de groene stroom, onder andere windenergie.
Lees meer: Chocolade eten zonder vuile handen?
De Nederlandse vrouwen die zich vol- of deeltijds wijden aan de
opvoeding en verzorging van haar gezin en kinderen, zijn volgens
schrijfster Elma Drayer ‘verwende prinsesjes’. De kritiek van Drayer
richt zich vooral op de 3 miljoen vrouwen die niet economisch
zelfstandig zijn. Die een uitkering hebben, in de bijstand zitten, hun
man het werk laten doen, die de samenleving met andere woorden veel geld
kosten. Gewerkt moet er worden! Want pas als je economisch zelfstandig
bent, tel je mee.
Ze verduidelijkte haar mening nog eens in het tv-programma Pauw en
Witteman. Zij vindt dat de Nederlandse vrouwen en in het bijzonder de
moeders geen verantwoordelijkheid nemen in de maatschappij. Ze leunen
als het ware op de gemeenschap en dat is misbruik maken van
gemeenschapsgelden en het ontduiken van verantwoordelijkheden.
Bij het googelen van de naam Elma Drayer, kun je ook uitgebreid lezen
wat ze er verder nog van vindt. Haar benadering van de moeders en
kinderen vind ik kleinerend. Ja, het is waar dat vrouwen nu niet meer
zoveel tijd steken in het huishouden. Het is ook waar dat kinderen heus
wel tegen een stootje kunnen. Maar het is ook waar dat moeders buiten
het huishouden nog wel iets anders te doen hebben en dat er ook kinderen
zijn die niet zo perfect zijn als zij beweert.
Lees meer: Verwende prinsesjes
