Er blijft Japan niet veel bespaard: een aardbeving, een tsunami, tekorten aan stroom en drinkwater, lage temperaturen en een drietal beschadigde kerncentrales die mogelijk tot een nucleaire crisis kunnen leiden. Mogelijk tienduizenden doden zijn te betreuren en honderdduizenden zijn uit voorzorg geëvacueerd. De premier Nato Kan sprak over de ergste crisis in het land sinds de Tweede Wereldoorlog.

Twee kerncentrales worden bij gebrek aan voldoende elektriciteit met zeewater gekoeld om oververhitting tegen te gaan. Er heeft zich al één explosie voor gedaan en nieuwe explosies zijn niet uit te sluiten. Inmiddels zijn 28 mensen besmet met radioactieve straling.

De inzet van het leger is verdubbeld tot 100.000 manschappen die doen wat ze kunnen om de gewonden te helpen en de evacuatie in goede banen te leiden. Honderdduizenden overlevenden melden zich hongerig en dorstig bij de opvangkampen, terwijl 1,4 miljoen huishoudens geen toegang hebben tot schoon drinkwater en ruim 1,9 miljoen huishoudens verstoken zijn elektriciteit.

Lisa heeft verdriet.
De uitslag van de Cito-toets is niet wat ze verwacht had. Het VWO - daar wou ze naartoe. En nu is het maar HAVO/VWO. De tranen lopen  over haar wangen. Wat is ze teleurgesteld!

Kent u Sam Galesloot?
Er is een documentaire over hem uitgezonden. Sam was een jongen die vanaf zijn vijfde leed aan een progressieve spierziekte. Zijn spieren lieten het steeds meer afweten. Ook werd hij blind en doof. Maar zijn levenslust nam toe. Hoe slechter  zijn  lichaam functioneerde , hoe meer zijn hersens honger kregen naar kennis. Hij kon al bijna niets meer zien, maar zijn moeder haalde stapels boeken uit de bibliotheek. Zij las die boeken dan voor. Hij had zijn hoop gevestigd op een spraakcomputer. Maar zijn gehoor was te slecht. Hij was volledig afhankelijk van de mensen om hem heen.

In De Wekker van enkele weken geleden stond een artikel over pastorale zorg aan verslaafden. Behalve instemming riep dit artikel ook vragen bij me op. Ik citeer: ‘Als we spreken over verslaving hebben we het over een breed veld. Het is niet alleen verslaving aan drugs en alcohol, maar ook medicijnverslaving, eetverslaving, seksverslaving, internetverslaving en gokverslaving. Moeten we roken hier ook bij betrekken? Of je roken erbij betrekt heeft te maken met je visie op roken, maar vooral ook met je definitie van het begrip verslaving.’
Nu ken ik verschillende definities van verslaving, maar ze zijn volgens mij allemaal ruim toepasbaar op roken. Maar zelfs al zou een roker niet verslaafd zijn, dan nog zijn de schadelijke effecten van tabak zo groot dat een christen niet zou behoren te roken.
Eerst maar even wat feiten om de kennis op te poetsen. In tabaksrook zitten zo’n vierduizend verschillende stoffen waarvan er ongeveer veertig kankerverwekkend zijn. Eén van de ingrediënten van tabak is nicotine. Een stofje dat zorgt voor een plezierig rustig gevoel, maar daarnaast ook sterk verslavend is. Zelfs zo verslavend dat het gemakkelijker is om af te kicken van heroïne dan van nicotine. Ondanks dat jaarlijks één op de vier rokers probeert te stoppen, is net vijf procent van de stoppers daarin succesvol.

Iedereen komt ze ongetwijfeld tegen, buiten en ook binnen eigen kerkelijke gemeente: echtparen die graag een of meerdere kinderen hadden willen ontvangen, maar die na jaren wachten en wellicht na heel wat medisch onderzoek er achter kwamen dat het krijgen van kinderen voor hen niet is weggelegd. Misschien hebt u die dit leest er zelf wel mee te maken. Dat grijpt diep in het leven van man en vrouw in. Niet dat daardoor je huwelijk van een lagere orde zou zijn dan dat van hen die wel kinderen kregen, maar het brengt bij de meesten wel het gevoel van een groot gemis met zich mee. Dat ik in dit commentaar hier aandacht voor vraag, heeft twee redenen. Allereerst de moeite, het verdriet en de pijn die echtparen ervaren, nadat ze tevergeefs naar de kinderzegen hebben uitgezien. Binnen de gemeenten waar ik heb gewerkt, heb ik dat meerdere keren gemerkt. Maar opnieuw werd ik hier bij bepaald door het lezen van een brief, waarin een vrouw de nood van haar kinderloosheid onder woorden brengt. Het is belangrijk om daar iets van te weten. Opdat – en dat is dan de tweede reden waarom ik er over schrijf – we zulke broeders en zusters enigszins tot steun kunnen zijn. We zijn immers binnen de gemeente geroepen om voor elkaar zorg te dragen. Als één lid lijdt, schrijft Paulus immers aan de Korinthiërs, lijden alle leden mee.

Zo nu en dan ziet de diaconie zich geconfronteerd met situaties waarbij hulpverlening een heel andere dimensie krijgt. In sommige gevallen is het eenvoudig: door wat voor reden of oorzaak dan ook, is er een financieel probleem ontstaan dat ‘even’ opgelost moet worden. Een lening voor een bepaalde periode is dan mogelijk. Inlossen gebeurt volgens afspraak en de zaak is weer geregeld.

Dat is allemaal niet zo spannend. Het wordt lastiger wanneer er structurele problemen zijn. Ontslag, ziekte, echtscheiding, noem het maar op. Redenen te over waardoor mensen in de financiële problemen kunnen komen. Na vele omwegen komt de zaak dan op het bordje van de diaconie met het verzoek te komen tot een oplossing.

Geld geven is dan niet de oplossing. Structurele problemen vragen om een structurele oplossing. Vergelijk het maar met de werkwijze van ontwikkelingssamenwerking. Ook daar wordt geen geld gegeven, maar geïnvesteerd in kennis en vaardigheden zodat de ontwikkelingslanden zichzelf kunnen redden.

Commentaar

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...

  • Rust 2025-05-10 07:24:12

    Een aantal (grote) bedrijven heeft er in de afgelopen jaren voor gekozen om een vierdaagse...

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...