Ik kan mij bijna geen tijdschrift voorstellen, waarin geen rubriek
?commentaar? in voor komt. Ons eigen Kerkblad voor het Noorden is daarop
geen uitzondering. Iedere week verschijnt er een commentaar in ons
kerkblad van ??n van de redactieleden. Volgens een bepaald schema weet
een ieder wanneer hij of zij aan de beurt is om commentaar te leveren op
een actuele gebeurtenis. Dat kan dan gaan over iets uit het
maatschappelijk leven of over iets wat zich afspeelt op het kerkelijk
erf. De bedoeling is, dat je dan ook echt iets becommentarieert.
Nu moet ik eerlijk bekennen, dat ik dat altijd een nogal lastige klus
vind. Ergens commentaar op hebben is natuurlijk niet zo moeilijk, maar
de vraag is altijd weer of het ook gefundeerd is.
Er zijn van die mensen, die altijd commentaar / kritiek op iets hebben.
Als voorbeeld noem ik commentaar op kerkdiensten: de preek was te lang,
de melodie van die psalm was te moeilijk, wat zat die bank toch weer
hard, dominee had dat ook nog wel mogen zeggen, ik kreeg helemaal geen
snoepje van de buurvrouw en zo kun je nog wel een poosje doorgaan. Maar
ze vergeten heel vaak dat er nog veel meer goede dingen gebeurden. Als
daar nou eens wat meer aan gedacht zou worden. Begin ze maar eens op te
noemen en je zult zien, dat het positieve in verreweg de meeste gevallen
het negatieve overtreft.
Lees meer: Geen commentaar?
We deden een dagje Opwekking. U weet wel, die grote Pinksterconferentie
in Biddinghuizen: 50.000 bezoekers! We deden de zaterdag, want ja zondag
dan moet je als dominee, maar evengoed als gemeentelid, het feest
vieren in de kleinere of grotere kring van Gods gezin. Bovendien valt er
ook in eigen kring wat te verwachten en te beleven, want de Geest is
uitgestort op alle vlees.
Al langere tijd is de trend gaande, dat ook veel ?kerkmensen?, vooral
ook veel jongelui, naar Opwekking gaan. Sommigen onder ons zullen dat
niet onmiddellijk bijvallen. Anderen, juist ook zij die eens of meerdere
keren gegaan zijn, prijzen zo?n dag aan. Onder die laatste zou ik me
ook willen scharen. Het is goed om over kerkmuren heen andere kinderen
Gods te ontmoeten. Ik denk dan maar zo, om met een liedje van Elly en
Rikkert te zingen: ?We zijn allemaal raar en toch zijn broertjes en
zusjes.? Nu zullen we juist de ander raar vinden, in ?leer en kleer?,
maar bedenk dat vindt de ander juist van ons. Niet dat verschillen er
dan niet meer toe doen. Integendeel, maar het dwingt jezelf en de ander,
wel te komen tot de kernen van wat Gods Woord leert. Van hoe jij
christen moet en mag zijn en hoe in de kern kerk zijn gedomineerd moet
en mag worden door Christus, onze Here en ons Hoofd, inclusief de missie
die we van Hem hebben ontvangen: Gaat heen en maakt alle volken tot
mijn discipelen.
Lees meer: Praise je hees!
Op 9 juni zijn er verkiezingen. De campagne is inmiddels in volle gang.
Het worden spannende verkiezingen. Welke partij wordt het grootst? Hoe
groot wordt de PVV van Geert Wilders? Welke partijen gaan samen regeren?
Wordt het een coalitie van 3 of zelfs van 4 partijen?
Ze zeggen dat er wat te kiezen valt. Want we leven nog steeds in
crisistijd. Er moet flink bezuinigd worden. Nederland moet echt op de
schop. Het roer moet echt om. We leven in een spannende tijd. Liever
gezegd: we staan in Nederland voor een aantal grote uitdagingen.
Maar de echte verkiezingsvragen liggen wat mij betreft niet op het
financi?le vlak: hoeveel moet er bezuinigd worden. Of op het
internationale vlak: hoeveel wil Nederland uitgeven aan
ontwikkelingssamenwerking? Of op het kennisvlak: wordt er bezuinigd of
wordt er ge?nvesteerd in onderwijs en onderzoek? Nee, de echte en
diepere vraag ligt op het relationele vlak. Die vraag gaat over
vertrouwen tegenover angst.
Angst voor het onbekende speelt bij veel mensen bewust en onbewust een
grote rol. Nederland is onderdeel van Europa, het is onderdeel van de
hele wereld. De crisis die in Amerika begon heeft hier ook grote
effecten. De vulkaan op IJsland legt het hele vliegverkeer in Europa
dagen plat.
Sommige politici zijn meesters in het onder woorden brengen van die vaak
onbewuste gevoelens van onbehagen en angst. Pim Fortuijn kon dat goed,
Geert Wilders kan dat als geen ander. Vervolgens gebruiken dit soort
politici stoere taal met grote woorden. En zo-doende versimpelen ze vaak
de werkelijkheid.
Door deze drie dingen: het verwoorden van gevoelens van onbehagen en
angst, het gebruiken van stoere taal en het versimpelen van de
werkelijkheid, trekken dit soort politici vaak veel stemmen.
Lees meer: Wat ver-kies jij?
De afgelopen week las ik op het internet een interessant stukje over
roddelen. Het gaat wat mij betreft niet alleen over roddelen, maar ook
over wat er zoal in de kranten wordt gepubliceerd. Er is veel commotie
ontstaan over de Telegraaf die een interview met de enige overlevende
van de vliegtuigramp in Libi? heeft gepubliceerd. Andere kranten zijn
ook bekritiseerd over het plaatsen van een foto van de jongen, zonder
dat daar toestemming voor is gevraagd.
Het stuk wat ik gelezen heb, gaat als volgt:
Op een dag liep Socrates een kennis tegen het lijf die zei: ?Socrates,
weet je wat ik zojuist hoorde over een van je studenten?? ?Wacht even,?
antwoordde Socrates, ?voordat je verdergaat, wil ik dat je een kleine
test doet die Drievoudige Filter heet. Laten we eerst eens filteren wat
je te zeggen hebt, voordat je verdergaat om met mij over een van mijn
studenten te praten.?
?Het eerste filter is: Heb je je er zelf van vergewist dat hetgeen je me
gaat vertellen echt waar is??
?Ehh ? nee,? zei de kennis, ?eigenlijk hoorde ik het net en ik dacht ? ?
?Goed,? zei Socrates, ?dus je weet niet zeker of het waar is.
Lees meer: Drievoudig filter
Wat is een goede preek? Als het hart van de eredienst naar
reformatorisch besef de prediking van het Evangelie is ? en dat is het
naar mijn overtuiging ?, dan is dit een belangrijke vraag. Het is toch
de worsteling en het gebed van iedere door God gezonden predikant om in
de verkondiging het Woord van God zo duidelijk en getrouw mogelijk aan
het woord te laten komen. Maar wanneer kun je dan zeggen: mijn preek was
goed? Wie bepaalt dat?
In de Rooms Katholieke Kerk heeft men zich ook met deze vraag bezig
gehouden. In zijn boek met de titel 'Het Woord van God' geeft
aartsbisschop Nikola Eterovic, secretaris-generaal van de
bisschoppensynode, suggesties over hoe priesters en diakenen hun preken
kunnen verbeteren en de aandacht van hun hoorders kunnen vasthouden.
Tegelijk geeft hij daarin zijn mening weer over wat een goede preek is.
Een goede preek, zegt hij, duurt niet langer dan acht minuten. Nu zou je
dit een priv?mening kunnen noemen, ware het niet dat het Vaticaan deze
mening over heeft genomen en de geestelijken aanbevolen heeft deze
opvatting in praktijk te brengen.
Misschien vraagt iemand zich af: waarom moet dit in een commentaar
vermeld worden? Zo denken ze er blijkbaar in de Rooms Katholieke Kerk
over, maar daar hebben wij toch niets mee te maken? Dat kunnen we gerust
voor kennisgeving aannemen. Er zijn belangrijker dingen dan je druk
maken over hoe men vanuit Rome bepaalt wat een goede preek is.
Lees meer: Een goede preek
