Een boekje gericht op jongeren over Augustinus. Dat klinkt goed! Het is goed om jonge mensen kennis te laten maken met deze kerkvader. Toen Augustinus in 391 bisschop werd in Hippo stichtte hij een paar jaar later een kloostergemeenschap waar ze zich hielden aan deze ‘regel’.

Het eerste artikel ging over Jezus, de Zoon van God en de Mensenzoon, de barmhartige en trouwe Hogepriester. Hij heeft met zijn unieke offer voor de zijnen de eeuwige volmaaktheid bewerkstelligd. In Hebreeën 10:19-39 laat de auteur weten wat dat voor de gemeente van Christus betekent. Daarover gaat dit tweede artikel.

Door Jezus, de Hogepriester naderen tot God

In Hebreeën 10:19-21 schrijft de auteur aan de gemeente: wij hebben door Jezus’ bloed volmacht binnen te gaan in het heiligdom, want Hij heeft een nieuwe en levende weg ingewijd door het voorhangsel.

De situatie voor christenen in Pakistan is eigenlijk altijd gespannen. Een klein incident kan zomaar tot bruut geweld leiden. Christenen worden geminacht. Ze zijn vies, ze zijn onrein.

Brandende kerken

Maar nu is de laatste maanden de spanning nog meer opgelopen. De Koranverbrandingen leveren weinig gevaar voor de Europese landen, maar des te meer voor de christenen in moslimlanden. Woensdag 16 augustus barstte in Pakistan de bom. Twee Pakistaanse christelijke mannen zouden een pagina uit de koran hebben besmeurd. Onzin, maar de mensen waren niet meer te houden. Geholpen door de Imam die vanuit de moskee oproept tot het plunderen van de huizen van de christenen, gaat de meute los. Een wonder dat er geen doden zijn gevallen. Angstig moet dat zijn, als er zo’n woedende menigte op je afkomt. Alles achterlaten en vluchten is het enige wat je kunt doen. Het roept herinneringen op aan de pogroms tegen de Joden. Niemand die je beschermt. Ook de overheid niet. Er is alleen maar een uitzinnige menigte. Soms is de politie van goede wil, maar ook zij kunnen de woedende menigte niet stoppen. Eenentwintig kerken werden verwoest en tientallen huizen geplunderd, honderden mensen moesten vluchten.

In de geschiedenis van de kerk komen we nogal eens tegen dat er sprake is (geweest) van een duidelijke strijd om de macht. Die strijd speelde zich niet alleen binnen de kerk af, maar gedurende lange tijd ook tussen de kerk en de staat. Dat zien we heel duidelijk in de periode waar we in dit artikel naar kijken – de hoge Middeleeuwen (ca. 1000 – 1200).

Het algemene beeld

Als je de vraag stelt wat er in die 11^e en 12^e eeuw allemaal gebeurde, valt er heel wat te vertellen. Er kwam van alles op gang. Als het gaat om de machtsstructuren, zie je bijvoorbeeld de hele riddercultuur ontstaan. Daarbij komen niet alleen de ridders zelf in beeld, maar ook alles wat je om dat ridderlijke leven heen kunt bedenken: dan gaat het over jonkvrouwen, kastelen en noem maar op.