De vroege kerk en de schepping (1)
In een eerder tweeluik bespraken we de visie van de Vroege Kerk op de Schepping in de Oudheid. We gingen in op verschillende visies. In de heidense Oudheid waren er wel scheppingsmythes, maar een zorgvuldige uitwerking van de schepping per dag, die zowel in de Joodse als in de christelijke visie voorkwam, en eigenlijk van het Jodendom werd overgenomen in het Vroege Christendom, komt in de heidense benadering niet voor. In de tweede bijdrage zijn we ingegaan op Ambrosius’ verwerking van Basilius’ exegese van de zes scheppingsdagen in negen preken.
In het tweeluik dat we hier laten zien gaan we dieper in op de uitleg van het Genesis-verhaal in de Vroege Kerk en richten ons hierbij op de uitleg die Johannes Chrysostomus geeft van het scheppingsverhaal. Chrysostomus was bisschop van Antiochië en later van Constantinopel. Hij liet een zeer omvangrijk oeuvre na waarin hij de Schrift op een bijzondere manier uitlegt. Van Chrysostomus hebben we ook een zeer uitgebreide uitleg van Genesis over.