Op DV 15 oktober vindt de dienst van intrede en bevestiging plaats van ds. J.H. Carlier in Leeuwarden. De redactie legde hem een aantal vragen voor.

Kunt u iets vertellen over uw leef-, woon-, gezinssituatie?

Alweer dertig jaar geleden hebben Corrine en ik elkaar leren kennen. Drie jaar later zijn we getrouwd. We hebben drie kinderen gekregen: Renée (20), Stan (19) en Olaf (14). Renée studeert in Enschede, en Stan in Utrecht. Olaf is met ons meegekomen naar Leeuwarden, hij zit in de derde van het Gomarus-college.

In de sloppenwijken van Oost-Londen in Zuid-Afrika proberen Wiebe en Simone van der Heide al twintig jaar het Licht van Jezus te laten schijnen en Zijn warmte te laten zien, onder de naam: Jesus the Rock Missions (Jezus de rots - zending).

Wiebe en Simonezijn leden van de gemeente van Dedemsvaart.

In 1997 bezocht Wiebe Oost-London als bemanningslid aan boord van de Anastasis (een hospitaalschip van Mercy Ships). Zijn hart ging uit naar de straatkinderen en de hopeloze situatie van de mensen in de sloppenwijken. Zijn verlangen werd door God bevestigd en werkelijkheid. In 1997 koos hij ervoor om in een klein hutje te gaan wonen en te delen waar hij genoeg van heeft: Gods liefde en zorg voor de naaste. Al snel weten kinderen en jonge mensen het hutje van Wiebe te vinden.

Twee dagen na de verhuizing mag ik langs komen voor een interview en een kop koffie. Wanneer ik aanbel bij de voordeur doet een van de kinderen de deur open. Ik stel mij even voor en vertel haar dat ik voor een kopje koffie kom. Zij kijkt mij verbaasd aan. Maar gelukkig staat haar vader achter haar en mag ik binnenkomen. De studeerkamer is onze gespreksruimte.

Ik mag even rondkijken en zie in de grote studeerkamer twee muren vol met boeken in de stellingen. Op mijn vraag of alles gelezen is wordt ontkennend geantwoord. ‘Maar als ik iets moet zoeken weet ik in welk boek ik het kan vinden’, zegt Egas met een glimlach. We gaan naar de zithoek en het gesprek begint.

Voordat ds. Egas bevestigd werd tot predikant op Urk in 1999, was hij eerst als docent maatschappijleer en Nederlands verbonden aan de Driestar in Gouda en later werd hij onderwijsjurist. Egas: ‘Mijn godvrezende vader zei vroeger: ga maar gewoon aan het werk. Dat heb ik na mijn studie dan ook gedaan. Het lesgeven vond ik geweldig mooi, vooral het omgaan met jongeren. Achteraf moet ik zeggen dat dit ook een goede voorbereiding is geweest op mijn predikantschap. In de periode voordat ik predikant werd heb ik ook op andere wijze veel contacten met mensen gelegd. Ik was onder anderen raadslid en wethouder in Werkendam.'

Tijdens een huisbezoek was hij op zoek gegaan naar herkenningspunten voor stille armoede. Hij ontdekte een lege lectuur/ krantenmand, een loszittend en 'rammelend' gebit, een brilsterkte die al jaren niet gecontroleerd was, een inrichting van twintig jaar terug, een piepje in het geluid van de wasmachine, een gaatje in de trui van de gastheer. Dat onderzoek kostte hem twee minuten. Ook bleek er weinig tot geen bezoek te komen. De kinderen woonden ver weg. Zijn voorgevoel bleek te kloppen. Voorzichtig stipte hij het probleem aan.