In het reformatiejaar dat achter ons ligt is aan de reformator uit Wittenberg veel aandacht gegeven. Er zijn goede woorden over hem gesproken. Tegelijkertijd roept de figuur van Maarten Luther gemengde gevoelens op. Hij heeft namelijk verschrikkelijke dingen over de joden gezegd.

Die woorden doen ons pijn, vooral omdat we weten dat Israël een bijzondere plaats heeft ontvangen in de geschiedenis van God met deze wereld. Hij koos Israël uit om zijn heil te verkondigen in deze wereld. Heinrich Bullinger, ook een reformator, zei over een van de anti-joodse geschriften van Luther dat het bij de zwijnen af was.

Het pinksterlied, Lied 239 van het Liedboek voor de Kerken, Veni Creator Spiritus, dateert uit de vroege Middeleeuwen en wordt al ongeveer duizend jaar in de kerk gezongen. Het lied wordt in het Liedboek tweemaal vermeld. Lied 237 is de vertaling van Schulte Nordholt van de oorspronkelijk Latijnse tekst. En Lied 239 is zijn vertaling van de Duitse tekst van Maarten Luther.

Op 29 april jl. was ds. W.N. Middelkoop vijfentwintig jaar predikant. Pasgeleden heeft hij afscheid genomen van de Ichtus-gemeente op Urk. De bevestiging tot predikant van de gemeente van Harderwijk is gepland op zondag 27 mei. Op die dag zal ds. Middelkoop ook intrede doen. Redacteur ds. N. Vennik legde hem een aantal vragen voor.

Er vloog eens een duif met een olijftak in zijn snavel. Hij bracht een hoopvolle boodschap aan de acht opvarenden van een grote boot. Die acht mensen, natuurlijk hebben we het hier over Noach en zijn gezin, zaten al meer dan honderdvijftig dagen in de ark. Eerst regende het veertig dagen achtereen en verdween alles en iedereen om hen heen. Daarna was er alleen maar leegte. Wat zal dat een volslagen eenzaamheid hebben betekend.

Nu is het moment bijna aangebroken dat ze de boot mogen verlaten, om een nieuw begin te maken met de bewoning van de aarde. Wat een mooie boodschap was dat. Toen Noach een week later de duif weer losliet, kwam deze niet weer terug. Hij kon zichzelf redden.