Een van de ‘opbrengsten’ van Pasen is dat de dood is overwonnen. De dood had het na de zondeval dus voor het zeggen.
Maar, als de dood er vóór de val niet was, wat hield destijds dan 'leven' in, voor Adam en Eva? En als God nú leven schenkt in Christus, wat houdt dat dan voor ons in, hier en nu? Hoe leven we het ‘goede leven’ overeenkomstig deze belofte dat de dood is overwonnen?
Is er leven na de dood? Elke volgeling van Jezus zal deze vraag bevestigend beantwoorden. Zeker is er leven na de dood, want de HEER spreekt daarover in de Bijbel.
En als je dan zou doorvragen naar bewijsteksten, dan zullen de meeste christenen naar teksten uit het Nieuwe Testament verwijzen. En dat is ook wel verklaarbaar, want juist in het Nieuwe Testament krijgen we meer zicht op een leven na de dood. Maar vinden we in het Oude Testament niet ook al enkele aanwijzingen?
Mijn vrouw kijkt me vanaf de binnenplaats na als ik door de poort vertrek. Dit jaar blijft ze thuis. Nog enkele maanden en dan hoopt ze mij een zoon te schenken.
In mijn karbies zit water en brood. Even later meng ik me tussen de andere reizigers op weg naar Jeruzalem. Het Sjavoeot, oogstfeest, is aangebroken. Ik ga mijn verplichte offer brengen. Het is een goed oogstjaar geweest.
Gespreksstof is er genoeg onderweg. De verhalen verschillen, maar het draait bijna allemaal om de rabbi Jezus. Natuurlijk weet ik dat verhalen altijd de neiging hebben met zichzelf op de loop te gaan. Hoe vaker verteld, hoe sterker dat ze worden. Zo gaat er een verhaal, dat overleden mensen weer levend zijn geworden. Maar hem zelf was een triest lot beschoren. Ze hebben hem gekruisigd. Maar zelfs na zijn dood hield het niet op. Hij zou uit de dood opgestaan zijn.
Een ouderling die op sterven lag, zei: ‘Ik wil graag naar mijn vrouw.’ Veel gelovigen verlangen naar de vereniging met hun geliefden. Deze wens hangt samen met de overtuiging dat we elkaar in het hiernamaals zullen herkennen. Anderen denken echter dat er van herkenning geen sprake kan zijn. Dan zouden we namelijk ook onze familie en vrienden missen die ontbreken in de hemelse heerlijkheid. Het verdriet daarover zou de vreugde bederven.
Soms hoor ik oudere mensen zeggen: hoe ouder ik word, hoe meer vragen ik krijg. Wel een beetje gek. Je zou zeggen, juist bij het ouder worden is je veel meer duidelijk geworden. Je hebt zogezegd een levens leerschool achter je. Ik weet niet of u zich de vragen van vroeger nog weet te herinneren. Sommige weet ik nog wel. Mijn neefje wist me te vertellen, dat de kinderen van de Here komen. Maar ik, die opgegroeid was op de boerderij, dacht daar iets genuanceerder over.
