Het woord ‘ketterij’ ligt gevoelig. We hebben vorig jaar onder de titel ‘ketterij’ een aantal van de hoofdstroom van de kerk afwijkende opvattingen behandeld. We zetten de reeks voort onder de titel ‘Uitdaging’. Opvattingen die een uitdaging voor de kerk zijn. Eén van die uitdagingen is die van Donatus.

Hoe orthodox (dat wil zeggen: recht in de leer) wil je of moet je zijn? Dat is de vraag die we stellen wanneer we met de beweging van de donatisten geconfronteerd worden. We kennen het verschijnsel van de vrijzinnigheid (heterodoxie). Dat komen we vandaag de dag tegen. Bijvoorbeeld christenen die de Bijbel vooral als een menselijk boek beschouwen en minder hebben met de stelling dat het God is die zich daarin openbaart. De Bijbel bevat menselijke woorden over God. Een ander voorbeeld: beweren dat Jezus niet écht is opgestaan. Je moet die opstanding overdrachtelijk verstaan of psychologisch verklaren.

Een Armeens gezin woont al vijfenhalf jaar in Nederland. Vader, moeder, twee volwassen dochters en een jonger zoontje. Ruim een jaar wonen ze op Urk. Nog altijd zijn ze in afwachting van de vurig begeerde verblijfsvergunning. De dochters volgen een hbo-opleiding, of gaan dat binnenkort doen en spreken accentloos Nederlands. De familie kerkt in de Immanuelkerk, een van de plaatselijke Christelijke Gereformeerde Kerken. Ze wisten van de Armeense kerk in Amsterdam. Moeder en een van de dochters willen er graag een keer heen en ik mag mee.

Bijna vierhonderd jaar geleden kwamen de eerste kooplieden uit Armenië in Amsterdam aan. Als we met de auto over de A6 naar de hoofdstad rijden vraag ik me af hoe die kooplieden indertijd die reis hebben afgelegd. Waarschijnlijk voor een deel te voet en met een koets over hoofdzakelijk moeilijk begaanbare wegen. Wij zweven vanmorgen over het asfalt in een uurtje naar Amsterdam. Even later wandelen we in het oostelijke deel van de binnenstad langs de kleine grachten. De Krom Boomsloot is onze bestemming. Daar staat de Apostolisch Armeense kerk.

Als je op vakantie wilt, zijn er oneindig veel mogelijkheden. Een werkvakantie is niet voor iedereen een logische keuze. Toch is er heel wat voor te zeggen om (een deel van) je vakantie op die manier in te vullen. Deze zomer willen we in drie artikelen ingaan op de reizen die door verschillende jeugdverenigingen van de CGK Emmen in de afgelopen tien jaar zijn ondernomen naar Oekraïne. In dit tweede artikel komen twee jongeren aan het woord die een van de reizen hebben meegemaakt.

Marianne en Jan maakten deel uit van de eerste groep van ongeveer twintig jongeren uit Emmen die op reis gingen naar Oekraïne. Als ik ze vraag of ze wat over die reis willen delen, dan hoeven ze daar niet lang over na te denken. Ze moeten wel even graven naar die reis van elf jaar geleden, maar hebben nog genoeg herinneringen die gedeeld kunnen worden. Het zijn goede herinneringen aan een mooie reis met een bijzondere groep. Marianne: ‘We kenden elkaar natuurlijk al, van de kerk en van de jeugdclub. En we hadden al een hele voorbereiding achter de rug. Maar toch vond ik het best spannend: twee weken lang zit je toch met elkaar opgescheept in één huis. Hoe zal dat gaan?’ Jan vult aan: ‘De reis was al één groot avontuur. Vliegen naar Krakow in Polen en daarna met auto’s de grens naar Oekraïne over. Dat is al indrukwekkend omdat je stevig wordt doorgelicht. En zo kom je binnen in een totaal andere cultuur. Dat maakt de reis zeer indrukwekkend en leerzaam.

Donderdag 20 juli was een bijzondere avond, in meerdere opzichten. Het was de avond waarop drs. Martien van Keulen de een-na-laatste stap zette op zijn weg naar het predikantschap. Daarvoor kwam de classis bijeen in Drogeham. Naast de afgevaardigden waren er ook familieleden én leden van de gemeente Drogeham aanwezig om getuige te zijn van deze gebeurtenis.

De predikant van de roepende kerk, ds. Herbert Meerveld, opent de vergadering door iedereen welkom te heten. Hij leest een gedeelte van Davids psalm uit 1 Kronieken 16 en mediteert over de trouw van God. Wij worden, samen met alle volken, opgeroepen om God groot te maken om die trouw van Hem. We zingen psalm 118, vers 1 en 10 waarna ds. Meerveld voorgaat in gebed.