Op dinsdag 11 oktober kwam de generale synode voor de tweede keer samen. De eerste keer was op 10 juni. Daarna hebben de commissies die toen waren ingesteld, verscheidene rapporten geschreven. Vorige week kon een begin worden gemaakt met de bespreking van deze rapporten.

Diaconaat

De generale synode begon de eerste dag van haar eerste vergaderweek met de bespreking diaconaat. Een mooie gedachte. In diaconaat zit het woord 'dienen'. En welk woord past beter bij de kerk? Ligt hierin niet haar hoogste ambt? Deze roeping herinnert aan de Here Jezus, die niet kwam om gediend te worden maar om zelf te dienen.

Met dankbaarheid mocht de synode opmerken dat binnen de kerken offervaardigheid voor mensen in nood groot is. Dat blijkt vooral uit de opbrengsten van noodhulpcollecten. Als er gecollecteerd wordt voor een concrete nood  wordt ruimhartig gegeven.

Op het concilie van Nicea werd besloten dat christenen zieken dienden te verzorgen als teken van naastenliefde. Daarom hadden kloosters een kruidentuin met vooral geneeskrachtige, heilzame kruiden. Later werden aparte kruidentuinen aangelegd bij universiteiten, waar apothekers opgeleid werden in de kruidengeneeskunde.

Tegenwoordig staan kruiden opnieuw in de belangstelling, niet alleen om hun geneeskrachtige werking, maar ook en vooral als smaakmaker in de keuken.

Zoals elk jaar was ik een week of zes geleden weer eens aan het zoeken naar een goede invulling voor de catechisaties. Vooral voor de oudste groep is het vaak moeilijk om een goede methode te vinden. Ze hebben al van alles gehad en willen vooral graag in gesprek gaan. Maar om avond na avond over mijn stokpaardjes of die van hun te praten, dat is niet zo productief. Een paar avonden gaat dat goed, maar daarna wordt het meer van hetzelfde. En dat wilde ik graag voorkomen.

Ik begon met wat uitspraken van meer of minder bekende theologen, zocht er een Bijbeltekst bij en zo kwamen we de eerste avonden goed door. Er waren mooie gesprekken en prikkelende vragen. Maar na een week of drie had ik iets anders nodig. Iets stevigers, want opnieuw leken de stellingen wel zo’n beetje ingenomen. En dan wordt het steeds moeilijker om nog echt met elkaar in gesprek te gaan.

In de tijd van Elisa was er een hongersnood in het land (2 Kon. 4, 38-41). Aan de leerlingen van de profetenschool te Gilgal geeft Elisa opdracht om een grote pot moes (soep) te koken. Bij het zoeken naar kruiden plukt een van de leerlingen wilde kolokwinten, snijdt die in stukken en doet ze in de soep. Om welke plant gaat het hier? Het is een plant die groeit op zandachtige grond in grote delen van het Middellandse Zeegebied, en goed bestand is tegen grote droogte omdat zijn wortel diep de grond in gaat.