De boeken van N.T. Wright, een vooraanstaande Britse nieuwtestamenticus en voormalig bisschop van Durham in de Church of England, trekken al een poos volop de aandacht.

Dat zal er mee te maken hebben dat het hem lukt de grote lijnen in de Bijbel, in combinatie met allerlei details, helder neer te zetten. Veel dingen uit de Bijbel vallen op hun plaats, zo was mijn leeservaring. Een ander punt is dat hij een aantal issues, zoals levensheiliging en het koninkrijk van God weer duidelijk en gemotiveerd op de agenda weet te plaatsen. En een zekere tweedeling die er in het christendom lijkt te bestaan overbrugt hij. Hij weet de verbinding te leggen tussen enerzijds een christendom dat het geloof als iets sociaals ziet (goed zijn voor armen en gevangenen) en anderzijds een christendom dat, even eenzijdig, stelt dat het in het geloof gaat om de persoonlijke redding (en de hemel) door Jezus’ dood. Aanhangers van de eerste vorm hebben het vaak niet zo met Jezus’ dood, de tweede zijn vaak niet of nauwelijks  gefocust op heiliging.

Deze zomervakantie plaatsen we drie artikelen over hoe gemeenteleden zoal hun zomervakantie vieren. Vandaag Harm Mollema, die met zijn huisgenoten vijf dagen op vakantie ging in Borger, Park Hunzedal.

Harm Mollema woont in een huis van stichting Profila. Met een aantal van hen (de mannen) ging hij in juni dit jaar op vakantie. Harm wil daar wel wat over vertellen. Samen met nog twee vrijwilligers, Jan en Frans verbleven zij daar in twee zomerhuisjes. De huisgenoten die meegingen waren Benjamin, Jan Ties en Jan en nog een andere Harm. De laatste had geen tijd voor het interview. We zitten in de tuin. Anneleen, een andere huisgenote,  zit er ook bij.

Harm zorgt voor de koffie en de thee. Jan Ties helpt mee. Als de eerste koffie op is, dan wil mijn man, die ook Jan Ties heet, eerst wat foto’s maken. Voor deze fotoshoot maakt de andere Harm mooi ook nog even tijd. Zodat ze er allemaal op staan.

In mei 1983 ging ik na de militaire opleiding ‘paraat’ naar de Willem Lodewijk van Nassaukazerne in Appingedam. Nou ja, ‘paraat’…

De eerste keer dat ik op het kazerneterrein kwam stond de kazerne-adjudant op het bruggetje de eendjes te voederen. Hij wees me waar ik me kon melden. Prima, dacht ik; een adjudant die eendjes voert, dat moet wel goed volk zijn. Hier houd ik het wel tien maanden vol.

De kazerne bestond uit een stenen gebouw en verder allemaal houten barakken. In een zo’n barak, met uitzicht op de poort, was de Militair Geneeskundige Dienst gehuisvest. Die bemanden we met vier soldaten en een sergeant. Allen in het witte pak, met de hele dag niets anders te doen dan praten, sporten,  spelletjes doen (Risk!) en de krant lezen. Om 17.00 uur kwam de huisarts van Appingedam spreekuur houden. Dan hielpen we wat en gingen om 17.30 uur ieder een kant op.

Er woonde in ons dorp, toen ik jong was, een drietal Joden. Het waren een broer en twee zussen. Ze droegen echt joodse namen: Joseph (geb. 6 maart 1868), Elisabeth (Elisabeth Johanna, geb. 3 maart 1870) en Hanna (Johanna Sientje, geb. 8 november 1872) de Vries. Ze waren alle drie ongehuwd en in 1913 naar Werkendam gekomen. Ze gingen aan de Hoofdstraat wonen, vlak bij de oude Ned. Hervormde Kerk, waar zij een slagerij opzetten. Na 1930, mijn geboortejaar, waren zij de enige Joden in ons dorp. Ze raakten ogenschijnlijk los van hun joodse wortels. Op Sabbath bleef de winkel open en Hanna werd weleens in de Hervormde Kerk gezien. Ook bezocht ze de christelijke zangvereniging en zong de christelijke liederen mee.

Oude lezers hebben misschien Laatste wagon wel in hun boekenkast staan. De eerste druk verscheen namelijk in 1954 in de VCL-serie, een reeks met vooral streekromans. Veel kerkmensen waren in die tijd daarop geabonneerd. De roman van Nijenhuis paste in feite helemaal niet in dat rijtje.

Het verhaal gaat over Tampy Burgerheem, een vrouw van 24 jaar, die de weg in het leven steeds meer kwijtraakt en tenslotte van een hoge brug springt. Maar ze overleeft het. Bovendien vindt zij het leven, want God vindt haar! Dat gebeurt boven verwachting en langs kronkelwegen.

Commentaar

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...