(Ver)wonderen
Vanuit het verlangen dat wij ons zullen verwonderen over de grootheid, de goedheid, de wonderlijke macht en liefde van onze God heeft Nieske Selles dit boek geschreven.
Vier hoofdstukken, met afsluitend gespreksvragen.
Vanuit het verlangen dat wij ons zullen verwonderen over de grootheid, de goedheid, de wonderlijke macht en liefde van onze God heeft Nieske Selles dit boek geschreven.
Vier hoofdstukken, met afsluitend gespreksvragen.
In dit derde artikel gaat het over de oproep aan Christus’ gemeente in Hebreeën 12 te blijven volhouden tot het einddoel is bereikt.
Jezus is de grondlegger en voltooier van het geloof
In Hebreeën 11 staat dat voor alle gelovigen de beloften in vervulling zullen gaan op de dag van Jezus’ terugkeer. Daarom leven zij als vreemdelingen op aarde, op zoek naar een vaderland. Zij verlangen naar het betere, hemelse vaderland dat zij zullen binnengaan als Christus komt.
Jezus is namelijk de grondlegger en voltooier van het geloof.
De eerste gemeente in Jeruzalem bleef groeien. Op een gegeven moment ontstond er een conflict tussen de Griekstaligen en de Hebreeuwssprekenden: De Grieks-sprekende weduwen zouden achtergesteld worden bij de Joodse weduwen. Daarom stelden de apostelen zeven mannen aan om speciaal deze groep bij te staan. Een van hen was Stefanus. Hij was een man ‘vol van genade en kracht’, hij verrichtte volgens Lukas, in Handelingen 6, grote tekenen en wonderen onder het volk.
De Joodse feesten hebben ook christenen veel te zeggen. Het is een goed idee om de feesten in een eredienst te behandelen. Wat een feest voor jong en ouder kan dat op zondagmorgen worden. Een extra Israël-zondag zou zich daarvoor goed lenen. Een aanrader is om te beginnen met het Loofhuttenfeest en dan elk jaar een volgend feest.
Het Loofhuttenfeest
In oktober vieren de Joden acht dagen lang Soekot. Dat is de Hebreeuwse naam voor het Loofhuttenfeest. Het is een van de drie grote Joodse pelgrimsfeesten. Het is ook een oogstfeest. Mozes moest het van God instellen toen hij met het volk, na jaren door de woestijn onderweg geweest te zijn, bij de grens van het Beloofde Land kwam.
Aan de Noarder Stasjonsstrjitte in Zwaagwesteinde is een nieuw predikantsgezin neergestreken. Het zijn Bernd en Melinda Mussche met hun dochter Sifra die sinds drie weken in de pastorie wonen. Hoewel ze er nog maar kort wonen, voelen ze zich al erg op hun gemak. ‘We zitten hier wel op ons plekje’ geeft Melinda aan. Hoewel Friezen de naam hebben dat ze stug zouden zijn, is dat niet de ervaring van het nieuwe predikantsgezin. ‘Ik ging even een boodschapje doen, maar ik was ruim een uur van huis’ vertelt kandidaat Mussche. Onderweg kwam hij allerlei gemeenteleden tegen. Maar het zijn niet alleen de gemeenteleden die hen hartelijk ontvangen. Ook in het dorp Zwaagwesteinde zelf voelen ze zich welkom.