Aarde en hemel trouw blijven
Mag je genieten van de mooie dingen in dit leven, in de wetenschap dat er zoveel lijden en onrechtvaardigheid, verdriet en gebrokenheid is? Moet je als christen niet vooral bezig zijn met het leven ná dit leven? Het aardse leven is toch een kruisdragen achter Jezus aan?
Verhalen over de vervolgde kerk vinden doorgaans gretig aftrek. Iedereen voelt wel aan dat broeders en zusters uit de vervolgde kerk een boodschap aan het doorgaans rijke Westen hebben.
De getuigenissen van christenen in de verdrukking herinneren ons voortdurend aan onze comfortabele positie. Soms zelfs op het gevaar af dat het leed aan de andere kant van de wereld entertainment voor gelovigen hier vormt. Het schuldgevoel kopen we aan het eind van de avond af met een bijdrage voor de vervolgde kerk. Je gaat naar huis met het gevoel dat jouw geloof toch lang niet zo sterk is als dat van de vervolgde kerk. Daar zit misschien dan ook wel een struikelblok: we vertellen elkaar graag de succesverhalen. De werkelijkheid is dat vervolging verwoestend is voor de kerk en dat velen het niet volhouden.
Jozua kreeg van God de opdracht om met Israël over de Jordaan te trekken. De eerste serieuze hindernis daarna was Jericho. Jozua stuurt twee mannen naar Jericho om de situatie te onderzoeken.
Sterke muren
De stad blijkt een onneembaar bolwerk. Het innemen van die stad lukt nooit zonder God. Door Gods wonderlijke hulp en op diens aanwijzingen neemt Jozua – nadat hij met het volk op al net zo wonderbare wijze de Jordaan is overgestoken – de stad Jericho in.
In de kerk van het Westen zijn de kerkvaders Augustinus, Ambrosius, Hiëronymus en Gregorius de Grote leidinggevend geweest. In het Oosten waren dat Basilius de Grote, zijn broer Gregorius van Nyssa en zijn vriend Gregorius van Nazianze. Deze oosterse kerkvaders zijn in het Westen minder bekend, maar ze zijn zeker niet minder belangrijk. We willen deze drie Griekse kerkvaders daarom in een drieluik nader belichten.
In onze eerste aflevering staat Basilius de Grote (330-379) centraal. Deze kerkvader heeft grote invloed uitgeoefend op de beide hierboven genoemde oosterse kerkvaders en op de theologie in de oosters orthodoxe kerk. Hoewel hij jong overleed (op negenenveertigjarige leeftijd) is zijn invloed tot op de dag van vandaag buitengewoon groot geweest, wat ook in zijn naamgeving terugkomt.
Jericho is de stad waar de stichting Seeds of Hope is gevestigd, een cultureel onderwijscentrum voor jonge mensen. De oprichter daarvan is Tass Saada. Hoe hij ertoe kwam samen met zijn vrouw Karen Seeds of Hope op te richten staat in zijn boek Once an Arafat Man dat in het Nederlands is verschenen onder de titel Arafat was mijn held.
Taysir Saada groeit op in Saudi-Arabië en Qatar in een bovengemiddeld middenstandsgezin met goede contacten, maar ontwikkelt desondanks een grote haat tegen de Joden. Tot vlak na zijn geboorte woonden zijn ouders in een vluchtelingenkamp in Gaza. Alle in zijn ogen onrechtvaardige gebeurtenissen in zowel Saudi-Arabië als Qatar voeden deze haat. Hij besluit als zeventienjarige jongen voor Yasser Arafat te gaan vechten. Deze roept op om te strijden tegen Israël in de PLO. Taysir brengt het tot sluipschutter.
