De proconsul van keizer Claudius op het eiland Cyprus. Hij vertegenwoordigde het keizerlijk gezag op dit eiland in de middellandse zee. Uit Rome was hij naar Pafos gestuurd en drie jaar later zou hij weer naar Rome terugkeren, waar hij in ieder geval een tijdje senator is geweest. Verder weten we historisch niet veel van hem. Even passeert hij in de bijbel. Hij komt daar naar voren als een man, die grote belangstelling heeft voor religies. In zijn directe omgeving (lees: Onder zijn raedgevers) bevindt zich ook de Jood Elymas. Dat wijst er in ieder geval op, dat hij een god-zoeker was. Als Elymas zich dan ook begint te verzetten tegen de woorden van Paulus (Hand. 13) is Sergius Paulus' aandacht meer dan getrokken. Hij wil het Woord van God horen. Daaruit blijkt wat er van hem gezegd wordt, namelijk dat hij een verstandig, wijs mens was. Wijze mensen luisteren vooral naar die woorden, die de meeste tegenspraak krijgen. Als woorden namelijk tegenspraak krijgen zijn het vaak inhoudsvolle woorden. En Sergius Paulus ziet hoe het Woord van God de pretentie van Elymas ontmaskert en tot zwijgen brengt.

Het is overbodig om te zeggen dat ze in elke plaatselijke kerk voorkomen. Er zal nauwelijks nog een gemeente zijn, die er niet mee te maken heeft, met jonge mensen die de kerk verlaten, om welke reden of door welke oorzaak dan ook.

Soms gebeurt het ineens, van de één op de andere zondag, meestal in een proces van langzame losweking. Af en toe nog eens een kerkdienst meemaken, niet meer naar de catechisatie te krijgen, in elk geval niet met regelmaat en op een gegeven moment wordt van hem of haar helemaal niets meer gezien. Onopgemerkt was het natuurlijk niet gebleven.