Negende zitting – tweede week, vierde dag
Vrijdag 1 november was de negende zitting van de generale synode van onze kerken. Er is gesproken over de proef 'digitalisering', de werkwijze van de synode en nog enkele andere zaken.
Ongeveer veertig procent van de afgevaardigden naar de generale synode deden en doen nog mee met de proef 'digitalisering'. Ze krijgen de vergaderstukken alleen maar digitaal toegestuurd, via internet. Tijdens de vergadering kunnen zij dan op hun laptop of tablet de stukken raadplegen. Als ze toch nog een papieren exemplaar van een rapport zouden willen hebben, moeten zij dat zelf uitprinten.




Trans World Radio (TWR) mag na intensieve voorbereidingen iets nieuws beginnen in Afghanistan en Pakistan. Met één druk op de knop wordt in december een groot zendstation in gebruik genomen. Een groot wonder dat nu in deze landen, waar zendingswerkers niet welkom zijn en velen nog nooit het Evangelie hebben gehoord, Gods Woord verkondigd wordt via de radio.
Jeruzalem, de stad met paarlen poorten. Hoofdstad van het Bijbelse Israël, waar Jezus als eerstgeboren zoon werd toegewijd aan de Heer. Stad van de belofte. Een stad met fundamenten, door God zelf ontworpen en gebouwd. Zien we niet allemaal uit naar het Nieuw-Jeruzalem, zoals het bij God vandaan zal neerdalen uit de hemel (Openbaring 21:2)? Geen stad heiliger dan Jeruzalem, waar Gods woonplaats onder de mensen zal komen en alle tranen worden weggewist. Een geweldig vooruitzicht, een prachtbelofte.
Jabes ontving op zijn gebed een overvloedige zegen en een groter gebied. Een groter gebied kan behalve letterlijk ook figuurlijk worden verstaan. Dan duidt het op innerlijke groei, meer verantwoordelijkheden of uitbreiding of verschuiving van verantwoordelijkheden. Op een uitbreiding van de invloedssfeer.
Voor mij op tafel ligt het boekje God wil ons overvloedig zegenen van de Amerikaan Bruce Wilkinson. Ooit gekregen van een evangelisch bevlogen kennis, een succesvolle zakenvrouw. Mijn aversie tegen de Amerikaanse ‘we-can-do-it-mentaliteit’ en dito welvaartstheologie maakte dat ik het boek dicht liet. Voeg daarbij de kaft van het boek: mierzoete groene grazige weide met wat struikjes. Tijdens lezing verdween mijn aversie. En toen ik het uit had, beleefde ik de kaft opeens als veel minder zoet…