Onlangs hebben de Christelijke Gereformeerde Kerken een uitspraak gedaan ten aanzien van homoseksualiteit en homoseksuele relaties. Aan die uitspraak ligt een visiedocument ten grondslag. Vorige week stond in dit kerkblad een samenvatting daarvan. Naast het visiedocument is een pastorale handreiking verschenen. Daarvan nu een samenvatting. De volledige pastorale handreiking staat op de website cgk.nl.

De generale synode behandelde op dinsdag 26 november 2013 tijdens haar tiende zitting verscheidene rapporten: over kerkrechtelijke zaken, over diaconaat, over financiën, over de doop van pleegkinderen, over dans en drama, en over kerkelijke verhoudingen.

In de morgenvergadering stelde de generale synode een nieuwe regeling vast ten aanzien van de behandeling van appelzaken. Het komt voor dat een gemeentelid bezwaar maakt tegen een besluit van de kerkenraad en in appel gaat bij de classis. Een appelzaak van een gemeentelid komt soms ook op een particuliere synode of zelfs op een generale synode. Gelukkig gebeurt dat niet veel. Wel is het goed dat de mogelijkheid daartoe bestaat.

Onlangs hebben de Christelijke Gereformeerde Kerken een uitspraak gedaan ten aanzien van homoseksualiteit en homoseksuele relaties. Aan die uitspraak ligt een visiedocument ten grondslag. In dit artikel een samenvatting daarvan. Het volledige document staat op de website cgk.nl. Met het oog op het pastoraat is ook een pastorale handreiking verschenen. Daarover een volgende keer.

Homoseksuele gevoelens zijn seksuele gevoelens voor iemand van hetzelfde geslacht. Wanneer deze blijvend zijn, vormen ze een gerichtheid. Het aantal mensen met een dergelijke gerichtheid ligt op ongeveer drie procent van de mannen en één procent van de vrouwen.

Iedereen heeft ze: herinneringen. Dat wij op het verleden terug kunnen blikken, is met ons menszijn gegeven. We staan niet alleen in het heden, maar kijken terug en blikken vooruit. De beelden die we in onze achteruitkijkspiegel zien, zijn voor ieder mens uniek. Wanneer twee mensen hetzelfde meemaken, kunnen zij er toch verschillend op terugkijken, omdat ze andere gedachten of gevoelens ten opzichte van het gebeuren hebben.

Naarmate we ouder worden, gaan herinneringen een steeds belangrijkere rol spelen in ons leven. In het contact met oudere mensen kunnen we merken dat zij graag over ‘vroeger’ vertellen en hun levensverhaal met ons willen delen. Dit zien we ook bij mensen die zich in de terminale fase van een ziekteproces bevinden, als zij hier nog de kracht voor hebben. Waarom zou dit zo zijn? De intensiever wordende reflectie op het verleden is wel verklaard vanuit de behoefte om van het leven de balans op te maken.