Dogmatiek, een vak binnen de theologie. In dat vak komen de belangrijkste thema's uit het christelijk geloof aan de orde. Maar 'dogmatiek' is ook de naam van een boek dat de thema's van het desbetreffende vak behandelt.

In 2012 is een fraaie dogmatiek verschenen, geschreven door dr. G. van den Brink en dr. C. van der Kooi. De laatste is hoogleraar dogmatiek aan de Vrije Universiteit, en de eerste hoofddocent dogmatiek aan dezelfde universiteit en bijzonder hoogleraar aan de Protestantse Theologische Universiteit, locatie Amsterdam.

Hun dogmatiek wordt goed verkocht. Voor mij ligt de vierde druk. En dat voor een boek van meer dan 722 bladzijden. Dat zegt wel wat!

Niet iedereen krijgt bij 'dogmatiek' een blij gevoel. Velen denken dan aan een starre leer. Ze voelen zich meer aangesproken door de bijbeltekst zelf. Toch willen de schrijvers het woord 'dogmatiek' blijven gebruiken. Ze schamen zich er niet voor. Het is een klassieke aanduiding voor het terrein waarin dit boek de lezer wil inwijden.

De arme mensen in onze samenleving verdienen onze speciale zorg. Dat is niet alleen een verantwoordelijkheid die we dragen, het is ook christelijke plicht. Op dagen als biddag mogen we ons bewust zijn van al het goede dat we van God ontvangen, maar tegelijkertijd mogen we ook nadenken over het uitdelen. Al het goede dat ons gegeven wordt, moeten we delen met onze naaste. Dat is zelfs essentieel. Daarmee ontfermen we ons niet alleen over onze naaste, we dienen er op een belangrijke manier God mee. De Voedselbank is wat dat betreft een prachtige instelling: de direct gegeven steun biedt verlichting aan de armen en meest kwetsbaren in onze samenleving.

Heer,

U bent de Schepper van de hemel en de aarde,

U laat nooit los, het werk dat U begonnen bent,

Heer, dat geloof ik vast en zeker.

Per ongeluk is in het voorlaatste nummer de mededeling weggevallen, dat we met de rubriek ‘Onze broers en zussen’ een langer lopende serie beogen.

Asielzoekers moeten meestal heel lang wachten voor ze te horen krijgen of ze in ons land mogen blijven of dat ze weer moeten vertrekken. Soms duurt het wachten wel vijf jaar, of zelfs langer. Slopende jaren. Naast het lange wachten worden vluchtelingen ook veelvuldig verplaatst. Dat ervaren ook Roneela en haar twee reisgenoten. Maar er zijn ook lichtpuntjes. Telkens waren er overal christenen die hen opzochten, naar hen luisterden en hulp aanboden.