{mosimage}Na uitzending als legerpredikant zette ds. P.L.D. Visser in december jl.
weer voet op de militaire vliegbasis Eindhoven. De redactie vroeg hem
te schijven over deze uitzending naar de Afghaanse provincie Uruzgan.
Wat heeft die missie opgeleverd voor hem persoonlijk, voor de
defensieorganisatie en voor Afghanistan?
Een uitzending is geen uitzondering bij defensie. Het is regel. Net als
vele duizenden militairen ben ook ik met mijn gezin en verdere familie
het proces doorgegaan van opwerken, uitgezonden worden, weer instromen
in de vredesbedrijfsvoering en, belangrijker nog, weer in het
gezinsleven. Nu had ik mij met mijn gezin (echtgenote en drie dochters
in de leeftijd van 10, 13 en 15), ruimschoots kunnen instellen op de
komende uitzending van 4½ maand. De eerste vraag die ik in 2006 bij de
keuring voor legerpredikant kreeg was of ik bereid was op uitzending te
gaan. Van tevoren wist ik natuurlijk al dat nee-zeggen geen optie was.
Eenmaal werkzaam bij ‘mijn‘ bataljon (het 200ste bevoorradings- en
transportbataljon gelegerd in Garderen/Stroe) werd duidelijk dat ik met
een groot deel van het bataljon mee zou gaan in het kader van de
zogenaamde Redeployment Task Force (RDTF), een chique aanduiding voor de
verhuisploeg van defensie die Nederlands materieel en personeel
‘beheerd en beheerst’ uit Uruzgan zou moeten afvoeren. Wel een forse
verhuisploeg, overigens, van zo’n 700 personen.
Lees meer: Mission completed
{mosimage}Waarom zou je getuigen van het evangelie van Jezus Christus? Als ik u
die vraag stel, zult u misschien niet zo lang hoeven na te denken. De
cursisten van de vormingscursus in Drachten waren er duidelijk over.
In het afgelopen seizoen werd in de kerk van Drachten – net als op een
aantal andere plaatsen in Nederland – de vormingscursus gegeven die
vanuit onze kerken wordt aangeboden. Op een aantal zaterdagen waren twee
zalen van de kerk gevuld met cursisten die informatie kregen over een
groot aantal onderwerpen; actueel, uitdagend, verdiepend. Drie lessen
gingen over communicatie. Eén daarvan mocht ik verzorgen, over
communicatie van het evangelie aan mensen die Jezus Christus (nog) niet
kennen.
Motivatie om te getuigen
Ik ben begonnen de deelnemers de vraag te stellen naar hun persoonlijke
motivatie om te getuigen van het evangelie. De meesten reageerden direct
en duidelijk: wij willen graag over de liefde van God vertellen aan
degenen die Hem nog niet kennen. Dat is een kwestie van ons hart. Wie
zou het een ander niet gunnen? Als je weet dat iemand verloren gaat als
hij of zij niet met Jezus leeft, en als je de geweldige liefde van God
kent, dan wil je daar toch je mond niet over houden? Bovendien is het
een heldere opdracht die we gekregen hebben. Jezus zegt: ‘gaat dan heen
en maakt alle volken tot mijn discipelen’.
Lees meer: Getuigen van het evangelie
{mosimage}De hemelvaart is voor een modern mens niet te geloven. Van Mohammed
wordt verteld dat hij vanaf de berg Moria te paard ten hemelvoer. De
hoefafdruk staat, naar men zegt, nog in de rots. Wij christenen moeten
het doen met het getuigenis van de apostelen en van de Bijbel. Jezus
vaart ten hemel en daarmee drijft Hij weg uit onze waarneming en uit ons
voorstellingsvermogen. Met hemelvaart valt er niets te zien. Zelfs ‘een
wolk onttrok Hem aan hun ogen’ en de discipelen werden gemaand ‘niet
langer naar de hemel te staren.’
In preken wordt de koof tussen ‘hemel en aard’ nog verder uitgediept.
Hemelvaart onderstreept Christus’ heiligheid en onze onwaardigheid. Ja,
de hemelvaart moet ons te meer doen beseffen dat wij ‘van nature ter
helle moeten varen’, zo las ik ergens. God is ver. Alsof niet het
voorhangsel op Goede Vrijdag van beneden naar boven zou zijn gescheurd!
Het lijkt er op dat op Hemelvaartsdag het voorhangsel weer haastig wordt
gerepareerd. Een wolk onttrok Hem aan hun ogen!’
Lees meer: Hemelvaart - troon en toren
In deze rubriek willen we kennisnemen
van leerzame studies die studenten en kandidaten van de TUA of een
andere instelling gemaakt hebben. Deze keer nemen we kennis van de
doctoraalstudie van Ds. A.van Harten-Tip. Zij woont in Smilde en is
predikant binnen de voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland.
De ontwikkeling van het kerkrecht van de Gereformeerde kerk in de Nederlanden van 1571 tot 1586 (2)
Het vorige artikel ging over het ontstaan van de kerkorde van Emden in
1571. Hoe ging het daarna verder met het kerkrecht van de Gereformeerde
kerk in de Nederlanden?
Wie een kerkelijk handboekje bezit, kan de ontwikkeling proberen te
volgen door de verschillende kerkordes uit de volgende jaren te
vergelijken.
Een nieuwe situatie
In 1571 waren alle Nederlandse gereformeerde kerken óf
vluchtelingenkerken óf kerken onder het kruis. Daarna veranderde de
situatie ongedacht snel. In 1572 begon onder leiding van Prins Willem
van Oranje het georganiseerde verzet tegen de Spaanse onderdrukking.
Water- en andere geuzen namen, hoofdzakelijk in Holland en Zeeland,
steden in. De nieuwe overheid in deze gewesten was de gereformeerde kerk
gunstig gezind. Vluchtelingen keerden terug en stichtten nieuwe
kerkelijke gemeentes.
Lees meer: De ontwikkeling van het kerkrecht van de Gereformeerde kerk in de Nederlanden van 1571 tot 1586 (2)
{mosimage}Gerjanne Trompert heeft psychologie gestudeerd in Nijmegen en werkt nu
een aantal maanden in het buitenland om ervaring op te doen die ze na
deze periode kan gebruiken bij haar werk in Nederland. Bovendien wil ze
haar kennis inzetten bij projecten om op die manier een bijdrage te
leveren aan het verbeteren van de leefomstandigheden van de mensen.
Inmiddels bevind ik me weer 1,5 week in Nederland, een maand eerder dan
gepland. Het avontuur en mijn vrijwilligerswerk in Bolivia, wat zou
plaatsvinden van 12 april tot 3 juni heb ik vroegtijdig afgebroken. Na
drie weken vrijwilligerswerk heb ik een weloverwogen beslissing genomen
om eerder terug te komen. Hieronder leg ik uit waarom.
Ontwikkelingswerk is iets heel moois. Je spaart je geld om een grote
reis te maken en je in te zetten voor mensen die het zoveel minder
hebben dan jij. Je hebt de motivatie om de handen uit de mouwen te
steken, je kennis in te zetten om er samen met de lokale mensen een
leuke tijd van te maken en iets te bereiken. Dit is mijn streven en mijn
ideaal, altijd al geweest sinds mijn eerste ervaring met
ontwikkelingswerk in Brazilië 2005.
Lees meer: Gerjanne in Zuid-Amerika (4)
