De zevende zitting vond plaats op woensdag 30 oktober 2013. Een groot deel van de middag werd gesproken over de Theologische Universiteit Apeldoorn. 's Avonds kwam de relatie met de Nederlands Gereformeerde Kerken aan de orde. De morgenvergadering werd een grote verscheidenheid aan rapporten behandeld.

Een van die rapporten had betrekking op kerkorde en kerkrecht. Een belangrijk onderwerp. In de kerken zal alles in goede orde moeten geschieden.

Een voorwaarde daartoe is kennis van het kerkrecht. Gelukkig is daarover veel materiaal beschikbaar. Veel informatie kan worden gevonden op de website www.kerkrecht.nl.

Maar deze site is niet direct toegesneden op onze kerken. Het zou mooi zijn wanneer op deze site ook artikelen van christelijk-gereformeerde auteurs worden geplaatst. Mogelijk zal dat gebeuren. Mocht dat toch niet lukken, dan zal worden bekeken of onze kerken een kerkrechtelijke rubriek kunnen opzetten op de eigen site van de kerken (www.cgk.nl).

“Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat.”

(Jakobus 1:2)

Jakobus heeft de naam dat hij een eenvoudige en praktische brief heeft geschreven. Maar als lezer word je wel meteen aan het begin al ontnuchterd: de beproevingen, waarmee je als christen te maken krijgt, zouden je heel blij moeten maken. Die testen namelijk je geloof, maken het  stevig en dat loopt uit op volmaaktheid (vers 3-4).

Op 17 oktober 2013 kwamen de kerken uit de classis Hoogeveen om 19.00 uur bij elkaar in de Ichthuskerk in Hoogeveen. Tot nu toe werden de voor- en najaarsclassis overdag gehouden en begonnen we om 9.30 uur. Omdat het voor sommige gemeenten steeds lastiger werd om de afvaardiging rond te krijgen voor een vergadering overdag, had de classis besloten om als proef gedurende een jaar de vergadering te beginnen om 19.00 uur.

In Apeldoorn-Zuid kregen we hele fijne buren. Zij waren gereformeerd-synodaal. Zij hadden gehoord, dat wij met acht kinderen naast hen zouden komen wonen in Villa Jeanette. Mijnheer Boot hield heel veel van een mooie tuin. Hij zag al zestien voetjes zijn tuin vertrappen. Daarom zette hij een ijzeren hek op de scheiding en beplantte de rest met ligusterstekken. Spoedig kwamen ze er achter dat we met drie kinderen waren gearriveerd en toen verdwenen al gauw de aangebrachte afscheidingen. We werden vrienden, vooral onze kinderen. Een nieuw pakje, broek en rokje, moesten mijnheer en mevrouw Boot – zo heetten de buren – direct zien. Ze keuvelden wat af met elkaar.