In het vorige nummer van het kerkblad schreef ds. M.J. Kater een
bijdrage over bezetenheid, vanuit theologisch perspectief. Ik belicht
het onderwerp vanuit psychiatrisch gezichtspunt. Het is goed om daarbij
voor ogen te houden dat het een onderwerp is waarover de meningen nogal
uiteenlopen, ook binnen de hulpverlening.
Het valt op dat binnen een reguliere psychiatrische setting, zoals een
psychiatrisch ziekenhuis of een ambulant centrum, zich zelden tot nooit
iemand meldt met psychische klachten die tegelijk bezig is met
bevrijdingspastoraat of daarnaar op zoek is. Daaraan kan ten grondslag
liggen dat hulpverleners onvoldoende voor deze mogelijkheid openstaan,
maar het kan ook zo zijn dat deze mensen zich niet bij de psychiater
melden. De kans lijkt mij re?el dat er gescheiden circuits bestaan: de
een gaat met bijvoorbeeld een ernstige depressie naar de dokter en de
ander gaat op zoek naar bevrijdingspastoraat.
Het is in ieder geval hoogst zelden dat een psychiater een pati?nt
tegenkomt bij wie (ook) wordt gedacht aan bezetenheid. Dat is niet
alleen opmerkelijk, maar ook spijtig. Het leidt tot twee verschillende
zienswijzen die niet van elkaar kunnen leren; immers, men ontmoet elkaar
niet.
Lees meer: Bezeten of ziek ??
Dit Pinksternummer heeft als thema ?De geesten onderscheiden?. Jongeren
zijn in de ban van witte en zwarte magie. Onomwonden melden ze op hun
hyves-pagina dat ze contact hebben met een ?wicca?. Ouderen zitten
gepassioneerd voor hun TV te kijken naar Char of naar David Ogilvie, de
zogenaamde Geestenfluisteraar. Zelfs de aloude Uri Geller doet met een
TV show een geweldige duit in het zakje. Er spookt meer dan je denkt. Of
toch niet? Is het verbeelding of een truc of zijn het slimme
verkooppraatjes? De bijbel noemt tal van geestesgaven. Ook de gave van
het onderscheiden van geesten. Wat moeten we daaronder verstaan?
Functioneert die gave nog onder ons of niet? Laten we luisteren naar de
Bijbel en naar ervaringen van mensen.
De gave van het onderscheiden van geesten houdt het vermogen in om te
onderkennen uit welke bron een geestelijke manifestatie voortkomt. De
uitdrukking 'onderscheiden van geesten' is de vertaling van het Griekse
'diakriseis pneumaton'.
De betekenis van 'diakriseis' is: onderscheiden, onderscheid maken,
onderkennen. De werkwoordvorm ervan komt voor in bijvoorbeeld Hebr.
5:14, waar we lezen: 'Maar de vaste spijs is voor de volwassenen, die
door het gebruik hun zinnen geoefend hebben in het onderscheiden van
goed en kwaad.' In zijn eerste brief aan de Korinti?rs gebruikt Paulus
dit werkwoord meerdere malen. In 6:5 stelt hij de vraag: 'Is er dan bij u
geen enkel wijs man, die uitspraak zal kunnen doen tussen broeders?' In
11:29 lezen we met betrekking tot het avondmaal, dat wie het brood eet
en de wijn drinkt, 'tot zijn eigen oordeel eet en drinkt als hij het
lichaam niet onderscheidt'.
Lees meer: De geesten onderscheiden
Centraal op twee vergaderingen, gehouden op 17 februari en 8 april 2010,
stonden de verzoeken van de kerken te Kampen en te Hattem om kerkelijk
nauwer samen te mogen leven met de GKv. Een korte impressie.
17 februari 2010
Namens de roepende kerk Urk Eben Ha?zer opent ds A.C. Uitslag de
vergadering met een meditatie over Zacharia 4. Er was toen en er is nu
veel werk te doen. Maar we kunnen nog te veel bezig zijn met het bouwen
van onze eigen huizen en dat daardoor het werk aan Gods tempel
stagneert.
Uiteindelijk is Gods Kerk het werk van Gods Geest. Hij moet het doen en
Hij zal het doen.
Vervolgens worden enkele classicale bijzonderheden van de afgelopen
maanden gememoreerd: ds. R. Kok heeft het beroep aangenomen naar
Noordeloos; ds. M.A. Kempeneers kreeg een beroep naar Meerkerk; de
gemeenten van Heerde en Urk-Maranatha werden teleurgesteld na een
uitgebracht beroep.
Nadat de wettigheid van de vergadering is vastgesteld, neemt het
moderamen plaats. Preses is ds A. Huijgen, assessor is ds. H. Jonkman en
scriba is ds. M.A. Kempeneers.
Lees meer: Kerkelijk samenleven
Ook in de Christelijke Gereformeerde Kerken wordt
bevrijdingspastoraat toegepast. En wordt dan een speciale
gebedsbijeenkomst belegd met de bedoeling een eind te maken aan een
be-paalde bezetenheid. Zijn daar Bijbelse papieren voor, of zien we
spoken op het kerkelijk erf?
Beste Galsem,
Ongetwijfeld is het met jou als met alle pasbeginnende verleiders: je
vlast erop om met een verdorvenheid aan te komen, waar voor de
toeschouwers wat aan te smullen valt (...). De vei-ligste weg naar de
hel is heus die van de geleidelijkheid, de flauwe helling, lekker zacht
voor je voeten, zonder plotselinge bochten ...
Je liefhebbende oom Schroefstrik
Dit citaat is afkomstig uit het boek Brieven uit de hel van de bekende
apologeet C.S. Lewis. Hij weet op een heel aansprekende manier iets
onder woorden te brengen van wat Paulus schreef over de duivel en zijn
methoden (Ef. 6: 11)en zijn bekend zijn met de gedachten van satan (2
Kor. 2: 11).
Demonisering van het leven
Lees meer: De duivel onder ons...?
Ds. A. Versluis hield voor de bezinningskring in de kerk te Damwoude een
referaat over dit belijdenisgeschrift van onze kerken. Hij benadrukte
dat het belangrijk is ons te bezinnen op de waarde en het nut van onze
belijdenisgeschriften.
Na de reformatie ontstond in ons land de gereformeerde kerk en op de
eerste synodes was een belangrijk punt van bespreking de eenheid in de
leer van de kerk.
Predikanten moesten de toen al bestaande Heidelbergse catechismus en
Nederlandse geloofsbelijdenis onderschrijven. Kerk en staat waren sterk
met elkaar verweven en de kerk had geen inspraak in de benoeming van
hoogleraren. Zo werden in Leiden door de staten tot hoogleraar benoemd
Franciscus Gomarus en Jacobus Arminius. Arminius was een veelbelovend
predikant, maar had in zijn gemeente Amsterdam al wat moeite gehad met
de uitleg van Romeinen 7. Daarom had Gomarus bezwaren tegen deze
benoeming, na een gesprek leek de lucht te zijn opgeklaard.
Arminius hield colleges over de uitverkiezing en daaruit bleek toch dat
hij in zijn standpunt hierover niet veranderd was. Tussen beide
hoogleraren ontstond onenigheid met als gevolg dat de kerken zich ermee
gingen bemoeien. Omdat Arminius zich alleen voor de overheid wilde
verklaren, ontstond in 1608 een discussie in het bijzijn van
afgevaardigden van de overheid. Deze spraken uit dat ze geen verschillen
in de leer konden constateren. De kerk wilde een synode houden, maar
kreeg hiervoor geen toestemming van de overheid. Arminius wilde
uiteindelijk een herziening van de belijdenis, in 1609 overlijdt hij. Na
zijn dood breidt het conflict over de predestinatie zich uit en
ontstaat een geweldige pamflettenstrijd in het land. In 1610 dienen de
volgelingen van Arminius een z.g. remonstrantie in bij de staten van
Holland. De overheid wilde rust in het land en ruimte voor beide
opvattingen, maar gesprekken brachten geen oplossing voor het conflict.
Het liep zelfs zover dat het land op de rand van een burgeroorlog kwam.
Raadspensionaris Oldebarnevelt kiest de zijde van de volgelingen van
Arminius, remonstranten genoemd. Stadhouder prins Maurits kiest de zijde
van de volgelingen van Gomarus, contra-remonstranten genoemd. Dan volgt
uiteindelijk een synode waar tot een oplossing wordt gekomen. De grote
vraag in het verschil was: Wie verkiest God? Arminius leerde dat God van
tevoren zag wie zou geloven, de mens ontvangt voldoende genade om te
kunnen geloven en het hangt dan van de wil van de mens af om te geloven
of niet.
Gomarus stelde dat ons geloof geen voorwaarde voor onze verkiezing is,
maar een vrucht ervan. Het geloof is een gave Gods.
Lees meer: Onze Dordtse Leerregels
In het vorige nummer van het kerkblad schreef ds. M.J. Kater een
bijdrage over bezetenheid, vanuit theologisch perspectief. Ik belicht
het onderwerp vanuit psychiatrisch gezichtspunt. Het is goed om daarbij
voor ogen te houden dat het een onderwerp is waarover de meningen nogal
uiteenlopen, ook binnen de hulpverlening. 
Dit Pinksternummer heeft als thema ?De geesten onderscheiden?. Jongeren
zijn in de ban van witte en zwarte magie. Onomwonden melden ze op hun
hyves-pagina dat ze contact hebben met een ?wicca?. Ouderen zitten
gepassioneerd voor hun TV te kijken naar Char of naar David Ogilvie, de
zogenaamde Geestenfluisteraar. Zelfs de aloude Uri Geller doet met een
TV show een geweldige duit in het zakje. Er spookt meer dan je denkt. Of
toch niet? Is het verbeelding of een truc of zijn het slimme
verkooppraatjes? De bijbel noemt tal van geestesgaven. Ook de gave van
het onderscheiden van geesten. Wat moeten we daaronder verstaan?
Functioneert die gave nog onder ons of niet? Laten we luisteren naar de
Bijbel en naar ervaringen van mensen.
Ook in de Christelijke Gereformeerde Kerken wordt
bevrijdingspastoraat toegepast. En wordt dan een speciale
gebedsbijeenkomst belegd met de bedoeling een eind te maken aan een
be-paalde bezetenheid. Zijn daar Bijbelse papieren voor, of zien we
spoken op het kerkelijk erf?
Ds. A. Versluis hield voor de bezinningskring in de kerk te Damwoude een
referaat over dit belijdenisgeschrift van onze kerken. Hij benadrukte
dat het belangrijk is ons te bezinnen op de waarde en het nut van onze
belijdenisgeschriften.