In het vorige artikel heb ik geprobeerd uit te leggen dat effici?nt
vergaderen zeker in de kerk, een hele kunst is. Het hangt van heel veel
factoren af: agenda, voorbereiding, houding tijdens de vergadering,
discipline, de voorzitter, het onderwerp, enz. In dit vervolgartikel wil
ik proberen een handreiking te doe hoe er effici?nter vergaderd kan
worden aan de hand van de agenda.
In veel gevallen ziet die er als volgt uit (zie in het kader een
voorbeeld).
Degene die deze agenda zonder enige toelichting heeft rondgestuurd, weet
precies wat bij welk onderdeel ter sprake komt. Maar de overige
commissieleden hebben geen flauw benul wat er bedoeld wordt met bijv.
terreinonderhoud. Dus kunnen ze zich er ook niet echt op voorbereiden.
En dan dat w.v.t.t.k. Misschien heeft een van de leden een zaak waar hij
graag over wil spreken, maar de mede commissieleden weten hier niets
van. Dus ook voor hen weer lastig om zich hierop voor te bereiden.
De ideale agenda bestaat natuurlijk niet. Maar een agenda, waarin de
leden correct worden ge?nformeerd, waarin helder omschreven wordt waar
het om gaat, welke besluiten er moeten worden genomen op grond van
diverse overwegingen, zal zeker bijdragen tot effici?nter vergaderen.
Lees meer: Effici?nt vergaderen, ook in de kerk? (2)
Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren,
kwamen van 19 september 2009 - 20 maart 2010 op negen zaterdagen
bijeen voor de Vormingscursus in de Chr. Geref. Kerken. In Apeldoorn,
Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten
onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de
belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en het bijbelboek Dani?l. In
dit artikel ga ik in op het onderwerp pastoraat.
Pastoraat is afgeleid van het Latijnse woord ?pastor? en staat voor
?herderschap?. We herkennen het in woorden als: pastorie, pastoorse enz.
In de christelijke gemeente neemt het een belangrijke plaats in: via
het herderschap vindt er ontmoeting met gemeenteleden plaats. Dat
gebeurt op grond van wat de Bijbel als het Woord van God daarover zegt,
met elementen als verkondiging en gesprek in zich. Als we de Bijbel erop
nalezen, komen we tot de ontdekking dat pastoraat benoemd kan worden
als: onder de hoede van de Goede Herder in gehoorzaamheid aan zijn Woord
en in de kracht van de Geest binnen de gemeente omzien naar mensen op
hun levens- en geloofsweg binnen de context van de samenleving waarvan
zij deel uitmaken.
Lees meer: Pastoraat en zijn uitoefening
Internet is alom tegenwoordig. Het verbindt mensen en organisaties met
elkaar en vormt een vrijwel onuitputtelijke bron van informatie.
Daarnaast biedt het de mogelijkheid om contacten te onderhouden in zowel
tekst, beeld als geluid. Zouden de kerken iets moeten doen met deze
nieuwe media en wat zouden dan de mogelijkheden zijn?
E?n van de mogelijkheden is al in praktijk gebracht. Op 8 april jl
verscheen in het ND een artikel over een groep verontruste
vrijgemaakt-gereformeerden in Assen die zelfstandig samenkomsten belegt
in de Zuiderkerk. Het bijzondere van deze diensten is dat er geen preek
wordt gelezen, maar dat via een rechtstreekse internetverbinding de
diensten in de Ichtusgemeente (Kampen) of in de Matrixgemeente
(Hardenberg) gevolgd worden.
Het belangrijkste argument om af te wijken van de norm, namelijk
preeklezen, is dat deze afgescheiden groep graag actuele prediking,
verfrissend en Bijbelgetrouw, wil horen mede met het oog op de jongeren.
De nieuwe media worden hierbij deels ingezet: er wordt gebruik gemaakt
van internet, opname- en afspeelapparatuur.
Lees meer: Kerken en de nieuwe media
In zeshonderd woorden terugblikken op 25 jaar. Wie mij kent weet dat dit
onmogelijk is. Een collega stelde een keer: Gooi er een kwartje in en
die jongen houdt nooit meer op met praten en verhalen vertellen! Het
leven mag dan een ademtocht zijn, maar er gebeurt toch wel veel in. Kort
gezegd: Ik ben een rijk gezegend mens. Bij alle mis?re en droefheid,
die ook mij is overkomen, heeft de zonzijde de overhand. Vooral door de
wetenschap van Gods liefde en genade voor een zondaar als ik ben. Dat
laatste word je je steeds meer bewust. Dat is niet erg, want hoe kleiner
ik ben, hoe groter de Here voor mij is. Verwonderlijk! Gezegend met
gezondheid, met een vrouw die heel veelzijdig en wijs is, met een reeks
lieve kinderen en pleegkinderen.
Het begon in Winschoten. Mien laand en mien toal. Op de preekstoel
flapten er zo maar grunniger zinnen tussendoor. Hier in Assen overigens
wel eens Drentse. Ik herinner mij de eerste catechismuspreek. Zit je een
week op te zweten, met gelukkig Zondagskinderen van Veldkamp bij de
hand, krijg je vlak voor de dienst een telefoontje: ??t Zal gaan over
Zondag 1, dominee, mijn lievelingszondag, verknal het niet!? Nou, toen
had ik het voor mezelf natuurlijk allang verknald. Hoe ook, die
catechismusonderwijzing is toch wel geweldig. Niks geen stokpaardjes
meer, alles van schrift en leer moet je door en... vertolken. Dat is een
mooi ?vak?, dat vertolken in nieuwe taal en naar nu. Daar was toen al
vraag naar, bijvoorbeeld in de kinderdiensten, de Uur-voor-U diensten en
de aangepaste diensten voor gehandicapten. Dat had ook wel mijn hart.
Die Uur-voor-U?s met het Mannenkoor Albatros en met het gospelkoor
Jizrahja. Overigens in Rotterdam de Rondomdiensten met Martin Zonneberg
en Reinate Heemskerk en ga zo maar door.
Lees meer: Ds. Stoffer Otten 25 jaar predikant
?Maar ik zit hier niet!?
De klank waarmee deze woorden werden uitgesproken, vergeet ik nooit
meer. Wat was het geval? Als kersverse voorganger in een nieuwe gemeente
kende ik de gemeenteleden nog niet eens van naam en gezicht.
Maar het kinderkoor, waar veel kinderen op zaten uit onze nieuwe
gemeente trad op in de gevangenis. Bovendien woonde ik vlak bij deze
gevangenis en wist ik van de oproep in Hebr. 13. Voldoende reden om er
te zijn. De kinderen zongen ontroerend mooi. Afgezien van de engelen in
de hemel bestond het enthousiaste publiek uit gedetineerden en
gemeenteleden die gezamenlijk de kapel bemensten.
Na afloop voelde ik mij geroepen om een praatje te maken. Onervaren als
ik was in gevangeniszaken moet mijn directe vraag wel onbeholpen hebben
geklonken.
?Meneer, hoelang zit u hier al??
?Maar ik zit hier niet!?, klonk het diep verontwaardigd!
U begrijpt de clou. Het geachte gemeentelid werd door de nieuwe
voorganger voor een verdachte gedetineerde gehouden.
Even uit het veld geslagen antwoordde ik toen waarschijnlijk een beetje
te ad rem: ?maar u bent het toch wel met me eens dat u hier had kunnen
zitten.?
Helaas landde die opmerking bij mijn weten niet. Er kwam in ieder geval
geen merkbare reactie. Misschien omdat mijn opmerking gewoon te vlug
was. Of toch ook omdat het besef van totale schuld en radicale genade
ontbrak. Was de verontwaardiging daarom zo groot geweest?
Lees meer: Bevrijdende genade