Onlangs vond in de Noorderkerk in Zwolle een Gemeentevergadering
plaats. De brief die de leden daarvoor uitgenodigde, zette de toon voor
deze ontmoeting. Terug kijkend op 2009: ?De balans opmaken betekent ook
dat we elkaar eerlijk de vraag moeten stellen of we gedaan hebben waar
God ons toe roept. Kan van ons werk gezegd worden dat we het deden
omdat we bewogen zijn door Gods liefde? Werden we gemotiveerd door het
verlangen om mensen bij Jezus te brengen? Hebben de inwoners van Zwolle
kunnen proeven dat we hart voor de stad hebben? Waren we samen de
gemeente waar ?iedereen? welkom is?? Deze gevoelige vragen resoneren in
de werktitel die de redactie voor dit artikel aanreikte: ?de visie van
de CGK Zwolle met betrekking tot een multifunctioneel kerkgebouw?.
Daarin prikkelen bij eerste lezing vooral twee woorden: ?visie? en
?multifunctioneel?. En deze worden vervolgens ?nogal ongewoon- in
verband gebracht met een Christelijke Gereformeerde Kerk. Genoeg reden
dus om er eens wat meer over te vertellen.
Ook de kerk van Zwolle heeft zo zijn eigen problemen. E?n daarvan is
echter een luxeprobleem: de gemeente is in de afgelopen jaren namelijk
z? fors gegroeid in ledenaantal en activiteiten, dat de behuizing een
knellend jasje is geworden. En omdat ?de zoom uitleggen? te weinig
extra ruimte biedt en wat de portemonnee betreft zou getuigen van
slecht rentmeesterschap, heeft de kerkenraad zich al in 2007 in een
helder principebesluit uitgesproken voor ???n kerkelijk centrum?. Een
nieuw gebouw dus. Waarbij ?nieuw? ook ?ander, bestaand? mag zijn.
Lees meer: Op de drempel van een nieuw huis
Richard Dawkins is een begrip. Als er iemand staat voor de evolutieleer
dan Dawkins wel. Zijn reputatie heeft hem zelfs een bijnaam bezorgd:
Darwins Rottweiler. Kom niet aan Darwin en zijn leer want dan kom je
aan Dawkins! In het jaar van Darwin, 200 jaar na diens geboorte en 150
jaar na de publicatie van zijn Origin of Species (Over het ontstaan van
de soorten), laat Dawkins zich niet ontbetuigd.
In het eerste hoofdstuk geeft Dawkins aan dat het boek zal gaan over de
bewijzen dat evolutie een vaststaand feit is. Hij voegt eraan toe dat
zijn geschrift niet is bedoeld als anti-religieus. Dawkins ruimt wel de
term ?geschiedenisontkenners? in voor al die mensen die de evolutie
ontkennen. Hij introduceert ook een nieuw woord: theoruma. Zoals de
wiskunde de uitdrukking theorema kent om aan te geven dat wat eerst een
vermoeden was nu is bewezen zo kent de natuurwetenschap het woord
theoruma om aan te geven dat wat eerst een vermoeden was nu
onomstotelijk waar is, namelijk de evolutieleer. Bewijzen,
experimenten, waarnemingen en metingen wijzen ??n kant op: evolutie, en
niet anders. Wie dit theoruma naast zich neerlegt is een
?geschiedenisontkenner?. Op pagina 27 lees ik: ?In de rest van dit boek
zal ik aantonen dat evolutie een onontkoombaar feit is; het zal een
eerbetoon zijn aan de overdonderende kracht, eenvoud en schoonheid
ervan.?
Lees meer: Het grootste spektakel ter wereld
De vraag in de titel roept onmiddellijk andere vragen op. Wat wordt met
die vraag bedoeld? Gaat het over het ?zijn? of het ?doen? van de kerk?
Is het bestaan van de gemeente een getuigenis op zichzelf of moet de
gemeente ook wat organiseren om het getuigenis te laten horen/zien?
Gaat het over woorden of daden of over een combinatie van die twee?
Gaat het over de gemeente als geheel of over het individuele
gemeentelid?
Wanneer u verwacht, dat ik in dit artikel bovenstaande vragen
beargumenteerd ga beantwoorden, moet ik u teleurstellen. Het gaat in
dit artikel over de cursus: Een getuigende gemeente. Die cursus is een
uitgave van deputaten Evangelisatie en werd in heel wat kerken door
onze evangelisatieconsulenten gegeven.
Lees meer: Getuigt de gemeente?
Wanneer ik in dit tweede artikel de lijn van de causerie voor de
predikantenvereniging vervolg, begin ik met een paar persoonlijke
indrukken en herinneringen vanuit het verleden. Ik groeide op in het
uiterste zuidwesten van de Particuliere Synode van het Noorden, in ??n
van de oudste gemeenten van ons kerkverband: Elburg. De gemeente was in
die tijd meestal vacant en ik leerde zo veel van de oudere predikanten
kennen.
Een paar herinneringen vermeld ik hier, heel willekeurig en heel persoonlijk
Iemand die dikwijls bij ons kwam preken, was ds. Alberts. Hij was een
eenvoudige man, die een wonderlijke levensgang had meegemaakt. Slechts
kort had hij een gemeente gediend, die van Zutphen. Wanneer hij kwam
preken, zat de kerk vooral in de avonddienst vol met mensen uit andere
kerken. Dan voelde je als kind: hier gebeurt iets. Dat had niets te
maken met kanselgaven of preekstijl. Die man prees in alle eenvoud de
genade van Christus aan voor verloren mensen. Hij gunde het iedereen.
Mensen werden zo meegenomen in zijn preek dat ze soms hardop antwoord
gaven wanneer hij vanaf de preekstoel iets vroeg.
Een aantal jaren was ds. A.Gruppen onze predikant. Hij kwam uit de
buurt van Hoogeveen. In de oorlog nam hij geen blad voor de mond; zijn
zonen waren actief in het verzet. Hij be?indigde elke preek met de
woorden: ?Maar uit vrije genade alleen. Amen?.
Lees meer: Verandert de genade? (2)
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten.
Deze week het verhaal van een groep jongeren uit Zwaagwesteinde.
In de maand mei 2008 is er tijdens een clubavond van jongeren van de
CGK Zwaagwesteinde een presentatie gehouden over de projecten van World
Servants. Na afloop van deze presentatie bleek, dat er veel animo was
van de jongeren uit onze kerk. Daarom werd er begin juni 2008 een World
Servants groep Zwaagwesteinde opgericht, die bestond uit 8 deelnemers.
Al snel werd de keuze gemaakt om met de totale groep naar Zambia te
gaan.
Nut
Voor mij was het de vierde keer dat ik mee zou gaan en de tweede keer
in Zambia. Waarom doe je zo iets? Ten eerste is het zeer dankbaar werk
om iets voor een ander te betekenen. Maar mijn echte doelstelling was
om er achter te komen of een World Servants project wel helpt om de
armoede terug te dringen. Ik hoor namelijk nog van veel mensen: ?Het
heeft geen nut iets te bouwen in een ontwikkelingsland, omdat de mensen
zelf niet willen?.
Lees meer: World Servants groep Zwaagwesteinde Zambia 2009
Onlangs vond in de Noorderkerk in Zwolle een Gemeentevergadering
plaats. De brief die de leden daarvoor uitgenodigde, zette de toon voor
deze ontmoeting. Terug kijkend op 2009: ?De balans opmaken betekent ook
dat we elkaar eerlijk de vraag moeten stellen of we gedaan hebben waar
God ons toe roept. Kan van ons werk gezegd worden dat we het deden
omdat we bewogen zijn door Gods liefde? Werden we gemotiveerd door het
verlangen om mensen bij Jezus te brengen? Hebben de inwoners van Zwolle
kunnen proeven dat we hart voor de stad hebben? Waren we samen de
gemeente waar ?iedereen? welkom is?? Deze gevoelige vragen resoneren in
de werktitel die de redactie voor dit artikel aanreikte: ?de visie van
de CGK Zwolle met betrekking tot een multifunctioneel kerkgebouw?.
Daarin prikkelen bij eerste lezing vooral twee woorden: ?visie? en
?multifunctioneel?. En deze worden vervolgens ?nogal ongewoon- in
verband gebracht met een Christelijke Gereformeerde Kerk. Genoeg reden
dus om er eens wat meer over te vertellen. 
Richard Dawkins is een begrip. Als er iemand staat voor de evolutieleer
dan Dawkins wel. Zijn reputatie heeft hem zelfs een bijnaam bezorgd:
Darwins Rottweiler. Kom niet aan Darwin en zijn leer want dan kom je
aan Dawkins! In het jaar van Darwin, 200 jaar na diens geboorte en 150
jaar na de publicatie van zijn Origin of Species (Over het ontstaan van
de soorten), laat Dawkins zich niet ontbetuigd..jpg "Image")
Wanneer ik in dit tweede artikel de lijn van de causerie voor de
predikantenvereniging vervolg, begin ik met een paar persoonlijke
indrukken en herinneringen vanuit het verleden. Ik groeide op in het
uiterste zuidwesten van de Particuliere Synode van het Noorden, in ??n
van de oudste gemeenten van ons kerkverband: Elburg. De gemeente was in
die tijd meestal vacant en ik leerde zo veel van de oudere predikanten
kennen.
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten.