In de afgelopen periode heb ik dit boek gelezen rondom mijn eigen stille tijd in de ochtend. Het boek is ontstaan in de coronatijd. De schrijver Willem Jan Otten werd in de coronatijd geconfronteerd met het feit dat hij niet meer naar de kerk kon. Dit was voor hem een groot gemis. Dit missen van de mis (Otten is Rooms-Katholiek) heeft hij verwerkt door in zijn dagboek te gaan schrijven. Dit werd vervolgens gepubliceerd in het Katholiek Nieuwsblad onder de titel: ‘De mis die we missen’. De stukken schreef Otten aan de hand van de lezingen die op het rooster stonden die in de katholieke kerk gevolgd wordt.

Ruimt twintig jaar geleden kwam dit boekje voor het eerst op de markt. Een boek voor ambtsdragers, bezoekzusters of gewoon gemeenteleden; voor iedereen die op de een of andere manier betrokken is bij het pastoraat. Omdat het boek in een grote behoefte voorziet, verscheen in 2021 een nieuwe, herziene druk.

Eigentijdse iconen

Een traditioneel icoon is een afbeelding van Christus, de Moeder Gods, heiligen of hoogfeesten. Iconen behoren tot de oosters-orthodoxe, de oriëntaals-orthodoxe en oosters-katholieke kerken en zijn onlosmakelijk verbonden met het kerkelijke en spirituele leven van deze kerken en hun gelovigen.
In onze kerken zijn we niet zo van de iconen, maar dit boek is echt fascinerend om te bekijken. Mooie foto’s van de kunstwerken met een boeiende beschrijving van de symboliek en de gebruikte materialen.

Komende zondag is de laatste zondag van het kerkelijk jaar: eeuwigheidszondag. Daarna begint er weer een nieuw kerkelijk jaar. Dat kerkelijk jaar is, als je er goed bij stil staat, een geweldig houvast. Daar staan we in dit artikel bij stil, juist bij de ‘overgang’ van het lopende naar het nieuwe kerkelijke jaar!

Een andere kalender

Je merkt het elk jaar weer, dat we in de kerk een andere kalender hanteren. Een andere kalender, die ons op een heel ander spoor zet dan de kalender die ons leven in de wereld min of meer regeert. Want dat is wel het geval. Een groot deel van ons leven wordt bepaald door de kalender die op 1 januari begint en die doorloopt tot 31 december. Die kalender gaat terug op de tijd van de Romeinen en functioneert sinds eeuwen met 365 dagen en twaalf maanden. Het was eerst een maankalender en werd later een zonnekalender, omdat de aarde een omlooptijd van 365 dagen om de zon heeft. Gerelateerd daaraan rekenen wij in jaartallen, die voor de opzet van onze samenleving en economie van groot belang zijn.

In de kerk echter staat de tijd waarin we leven niet in verband met de omlooptijd van de aarde om de zon, maar draait het heel ergens anders om. De kerk is er, omdat God er is, en omdat God haar tot leven heeft gebracht. Als ik het zo zeg, loopt er meteen een lijn naar wat God heeft gedaan om de kerk tot leven te brengen. En dan zitten we midden in het evangelie.