De classis Zwolle kwam op 26 oktober 2022 bijeen in de ‘Verrijzeniskerk’ te Zwolle. Voor het eerst waren daar ook de predikanten L. van Dalen (Zwolle) en G. van Roekel (Heerde) bij.
De vergadering stond vooral in het teken van de behandeling van kerkvisitatieverslagen en verslagen waarin vanuit de gemeente zelf verslag wordt gedaan over de voortgang van het gemeentelijke leven, de zogenaamde verslagen naar art. 41 K.O. Vaak wordt gezegd dat in het bespreken van deze verslagen het hart klopt van een classisbijeenkomst. En zo is het ook.
Eigenlijk in alle verslagen klinkt blijdschap door over normalisering van het kerkelijke leven na de coronatijd en tegelijk wordt hier en daar ook nog geworsteld met de gevolgen ervan. O.a. dat in sommige gemeenten het kerkbezoek nog niet op het oude niveau is.

In een speciale kerkdienst op de trouwdag kunnen gehuwden hun jawoord dat zij eerder voor de overheid hebben uitgesproken herhalen en onderstrepen. Dan wordt hun ook op het hart gebonden dat zij elkaar liefde en trouw verschuldigd zijn. Maar ook kan een gebed om Gods zegen plaatsvinden in een reguliere dienst op zondagmorgen. Het huwelijksformulier kan worden gelezen en de huwelijksvragen kunnen worden beantwoord.

Een derde mogelijkheid na een huwelijkssluiting op het stadhuis is dat er wordt volstaan met voorbede in een reguliere kerkdienst op zondagmorgen (zonder formulier en vragen). Ook deze voorbede is bijzonder waardevol. Wie in afhankelijkheid van God bidt om zijn zegen, en van harte bereid is zijn wegen te zoeken, mag zijn zegen inwachten.

De classis Groningen vergaderde op 4 oktober 2022.

Namens de roepende kerk van Mussel wordt de vergadering geopend met gebed.

We lezen Gen. 25, 20 t/m 34. Ondanks misstappen gaat Gods werk door. Jakob heeft geleeerd van Bethel en Pniël; hij worstelde met God. De vraag is of wij ons herkennen in deze geschiedenis en wat dat van ons zegt.

We zingen Ps. 146: 2,3. Zalig hij die in dit leven Jakobs God ter hulpe heeft.

Waar voel je je nu meer thuis, in Pakistan of in Nederland? Deze standaardvraag stelde ik aan een Pakistaanse vluchteling die nu in Nederland woont. Zijn antwoord was snel gegeven: Nederland. Het verbaasde me enigszins dat hij daarover zo duidelijk was. De meeste vluchtelingen twijfelen over deze vraag. Ze genieten van de vrijheid hier, maar hangen toch ook om allerlei redenen aan hun vaderland. Na een half uurtje kwam hij op ons gesprek terug. ‘In Pakistan ben ik niet welkom,’ zei hij, ‘als christen ben ik daar een tweederangs burger, of erger nog, een onreine. Hoe kan ik me daar dan thuis voelen?’ Zijn argumenten hielpen me weer om de moeilijke positie van de Pakistaanse christenen beter te begrijpen. Ze lijden dagelijks onder ernstige discriminatie. Het blijft moeilijk inleven als je alleen maar vrijheid gewend bent. Christenen krijgen de laagstbetaalde baantjes en blijven zo in armoede hangen. Protesteren tegen onrecht kan je je leven kosten. Op bescherming kun je niet altijd rekenen. Ze zijn een kleine minderheid. Vier miljoen christenen tegen tweehonderd miljoen moslims.