De dominee zit in zijn studeerkamer.
Hoewel het nog een paar weken duurt voordat het Kerst is, is hij in gedachten zich al aan het voorbereiden. Hoe vaak heeft hij al niet aan het kerstverhaal woorden gegeven. De mensen kennen het allang, zelfs zij die niet vaak naar de kerk komen.
De volkstelling, de reis van Jozef en Maria, de herberg die vol is, en de geboorte van het Kind,
de herders. Hij zou kunnen zeggen, dat de herders waarschijnlijk geen stoere kerels waren, zoals altijd gedacht werd, maar waarschijnlijk herders die de offerschapen moesten weiden. Dat was misschien nieuw. Maar hoe vind je woorden die de diepste betekenis van het gebeuren weergeven? God, die komt wonen bij mensen. Aan het kruis zal sterven. En dat zo in woorden pakken, dat het binnenkomt.
Een verhaaltje, ooit eens gelezen, schiet hem te binnen. Hij ziet het weer voor zich.

In de tijd dat Augustus keizer was van het Romeinse Rijk en koning Herodes in Jeruzalem regeerde, leefde er in Perzië een man die Artaban heette. Artaban was een geleerde en wijze man. Hij wist veel van de geneeskracht van planten en kruiden en als het donker was bestudeerde hij de sterrenhemel. In oude profetische boeken had hij gelezen dat in het Joodse land een koning geboren zou worden, die licht en vrede zou brengen over de hele aarde. Als teken van zijn geboorte zou een grote nieuwe ster aan de hemel verschijnen.

Opnieuw een boek over vriendschap. Een paar maanden geleden schreef ik een recensie over het boek van Herman van Wijngaarden: Leven als vrienden. Daarin werd het belang van vriendschappen onderstreept. Ook in dit boek van de twee boezemvrienden Henk Stoorvogel en Pieter Struik wordt het belang van vriendschap benadrukt. Dat is wat de twee boeken gemeen hebben met elkaar.

Soms zijn er van die boeken die je aanspreken vanwege de titel. Het boek dat ik in deze recensie bespreek is zo’n boek. Het roept bij mij allerlei vragen op. Wie groot gebracht is met de catechismus, weet dat er in zondag 3 beleden wordt dat God de mens goed heeft geschapen, maar dat de mens door de zondeval in zonden ontvangen en geboren wordt. In diezelfde zondag klinkt dan ook dat woordje ‘tenzij’. We zijn geneigd tot alle kwaad, tenzij we door Gods Geest opnieuw geboren worden. Zo’n titel roept bij mij dus allerlei vragen op. Ontkent de auteur de ernst van de zonde, of heeft hij het hier over een gelovige in Christus? Dat maakt nogal verschil. Daarom is het goed om niet bij de titel te blijven, maar naar de inhoud te gaan.

 

In een serie korte artikelen wil ik samen met u en jullie kijken naar wat we de Orde van dienst noemen. De dingen die gebeuren in een kerkdienst. Want elk onderdeel heeft zijn eigen rol en achtergrond, maar kennen we die nog? Het lijkt ons goed om als het ware de boel af te stoffen en ons af te vragen: Waarom doen we de dingen die we doen?

 

Votum

Nu is er nogal wat verschil over wat en wanneer er iets in een kerkdienst gebeurt.

Commentaar

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...

  • Horrorgezinnen 2024-08-31 08:28:17

    Wat een pijnlijke vertoning op de onlangs gehouden democratische conventie in Chicago. Niet ver...