Hoop voor Gods wereld

De auteur van dit boek, pastor in de VEZ en hoogleraar in Leuven heeft een prachtig boekje geschreven over het Onze Vader, het gebed wat Jezus ons heeft geleerd. Het boek is een uitwerking van een serie podcasts die Nullens tijdens de corona-pandemie heeft ingesproken. 

Deze zomer willen we in vier nummers aandacht geven aan de verkondiging van het Woord. Niet zoals dat op zondag in Nederland in de kerk gebeurt, maar juist aan de verkondiging in een totaal andere context. Dit tweede artikel gaat over een bijzondere Syrische bruiloft in Nederland waar het Woord mocht klinken.

Het leven van een predikant is vaak overzichtelijk. Je hebt een groep mensen waar je geestelijk gezien zorg voor draagt en als het nodig is, dan ben je er voor die mensen. Je trekt met elkaar op. Je spreekt met elkaar – met de een meer dan met de ander, maar toch. Soms word je ineens voor iets onverwachts geplaatst. Een verzoek tot voorbede in de dienst voor mensen ‘van buiten’. Of via-via vraagt iemand om een gesprek. Dat zijn mooie dingen. Kostbaar om zo als ‘geestelijke’ iets voor mensen te betekenen.

De regel in al deze dingen is wat mij betreft altijd: overal waar ik gevraagd word het Woord van God te verkondigen – daar wil ik zijn. Juist op die ‘vreemde’ plaatsen. Juist daar waar mensen van buiten zijn.

Hoe kunnen we zinvol omgaan met lijden als we daardoor worden getroffen? Hoe is onze houding dan ten opzichte van God? Hoe verwerken we dat lijden? Welke rol speelt het gebed daarin? Deze vragen raken ons allemaal. Ook Dietrich Bonhoeffer wist uit eigen ervaring wat lijden inhoudt. Hij leefde en werkte in de tijd dat in Duitsland het nazisme opkwam en Europa in zijn greep hield. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Bonhoeffer gevangengenomen vanwege medeplichtigheid aan een coup tegen Hitler. Vlak voor het einde van de oorlog werd hij door de nazi's  vermoord.

Visie van onze kerken op diaconaat

In de vorige artikelen heb ik iets verteld over hoe het diaconaat in de geschiedenis haar plek heeft gekregen, en over de plek in onze huidige maatschappij. In dit artikel wil ik wat vertellen over hoe onze Christelijke Gereformeerde Kerken bezig zijn met onze diaconale roeping.

In het visiestuk ‘De ander de naaste’ van deputaten diaconaat van de CGK (te vinden op www.cgk.nl) staat een mooie definitie van wat diaconaat is:

'Diaconaat is in opdracht en met volmacht van Christus Hem navolgen in het liefdevol en van harte op elkaar betrokken zijn en zo elkaar wederzijds helpen, dienen, bijstaan en voor elkaars recht opkomen. Dit geldt zowel dichtbij als ver weg, in het bijzonder t.a.v. hen die geen helper hebben, opdat het koningschap van God daadwerkelijk gestalte krijgt door het leven van gemeenteleden afzonderlijk en als gemeente samen, zowel in de kerk als in de samenleving.'